Op het HF -en elders, wordt vaak over de “Holy Trinity” gesproken, Patek Philippe, Vacheron Constantin en Audemars Piquet. Ik vind de term Holy Trinity redelijk onzinnig, er zijn natuurlijk veel meer merken op dit niveau. Wel gaat het bij de Holy Trinity om haute horlogerie en een enorme heritage. Lange bijvoorbeeld is ook een geweldig merk wat zich zeker op Holy Trinity niveau bevindt. Maar Lange, met lage productie aantallen maar eveneens haute horlogerie, wordt geen merk uit de nichemerken genoemd. Maar De Bethune, FP Journe, Laurent Ferrier, Moser en Cie of Hepi Rexhepi worden weer wel tot de nichemerken gerekend. Ik vraag mij af waar de grens ergens ligt. Zit het alleen in de aantallen of speelt hier nog meer?
4 likes
ik denk dat de grens bij Zwitserland ligt…
5 likes
Ik mis Rolex nog 
Niet vergeten dat ALS 45 jaar non-actief is geweest, geen trinity materiaal m.i.
Hier speelt meer.
Er wordt wat beweerd in de horloge wereld 
https://www.hautehorlogerie.org/en/amphtml/
Wie het weet mag het zeggen?
1 like
Niemand, op geen enkel wereldwijd bekend horlogeforum, weet dat verschil exáct uit te leggen. 
3 likes
Zelfs 1 merk kan in beide werelden zitten, kijk naar JLC.
5 likes
Ik denk dat het verschil gezocht moet worden in atelier (debethune, MB&F, FPJ, Moser&Cie, Voutilainen, and the like), versus maison. Het een is een heel kleine boutique die niet bijzonder veel units verzet maar kwalitatief gewoon ver, ver boven de rest staan. Anderzijds is het een grote fabriek met eeuwen aan historie en relevantie.
Wellicht is het een kwestie van aantallen die ze produceren en hoe eenvoudig het is om er een te kopen. Patek pompt er zo’n 50000-60000 uit per jaar, als ik 't goed onthouden heb. Laco maakt evenveel als Patek, maar is veel minder ‘exclusief’, puur omdat elke Laco veel, veel goedkoper is, dus Patek is echt exclusiever.
Naam herkenning x mediaan prijs per horloge x productieaantallen: hoe hoger die coefficient, hoe meer regulier en hoe minder niche.
zoiets? Ik probeer ook maar iets.
1 like
Ik wou dat men daar eens mee ophield.
AP heeft z’n ziel aan de duivel van de nouveau riche verkocht door een APRO one trick pony te worden. Da’s weliswaar een independent / familiebedrijf, maar toch. Patek zou nog in zo’n denkbeeldige trinity geplaatst kunnen worden, en Vacheron is lijfeigene van Richemont geworden.
Nee, joh, dat worden independents genoemd. Overigens is Patek ook onafhankelijk, terwijl Vacheron bijvoorbeeld weer gewoon van Richemont is, net als A. Lange & Söhne.
Rolex is van een Stichting die ook Tudor beheert. Lange, Vacheron, Cartier, JLC en co zijn van de Richemont luxe-investeerder. LVMH zwaait met de scepter over merken als Louis Vuitton (duh), TAG Heuer, Hublot, Zenith en Bvlgari.
Swatch group beheert merken van Tissot en Hamilton tot Omega, Glashütte Original en Breguet aan toe. Verder is daar de Citizen Keiretsu, die Citizen, Bulova, Frederique Constant en uurwerkenclub la joux perret in huis heeft, terwijl Seiko Epson Keiretsu alles van Orient, Seiko, Credor, Grand Seiko en uiteraard printers en componenten doet.
Voor wie nu zegt “printers en componenten?”… Swatch group heeft ook een divisie die zich met micro components bezig houdt, om maar een zijstraat te noemen. De gemene deler hier is dat het allemaal grote conglomeraten zijn met complexe organisatiestructuren.
Een Rexhep Rexhepi, Dufour en Grönefeld, maar ook een Nomos en Sinn, zijn gewoon onafhankelijke merken. Net als een Shapiro dat is, of een Hajime Asaoka.
De enige die ik “niche” zou noemen zijn merken als Doxa en Squale (alleen duikspullen), of lieden als Airain (tot nu toe alleen her-uitgaven van Type20 chrono’s). Mogelijk zelfs Hanhart, want die zitten in de niche van de stopwatches en de chronografen.
Voor mij is “independent” een simpele organisatie in eigen beheer, “microbrand” een startende eenmansproducent a la Studio Underd0g in den beginne, en “niche” echt een bedrijf wat zich op één doelgroep heeft gericht of in één activiteit heeft gespecialiseerd.
Aantallen zijn rekbaar.
16 likes
Vergeet Chopard niet als echte independent. Asaoka heeft dan weer een lijn die alleen door hem -designed- is, niet gebouwd.
1 like
Ik denk dat je meer assen nodig hebt om het te duiden. Maar heel leuk topic!
Warning: hieronder volgen slechts meningen (met wat historische feitjes hier en daar)
Voor mij zit het onderscheid primair tussen industrieel en manueel/artisanaal (kies maar de term die je zelf het meest relevant vindt). Waar ik meteen bij moet aangeven dat die grens niet vastomlijnd is. Omega en Rolex zijn bijvoorbeeld industriële producenten die veelal machinaal te werk gaan met robotica en top notch industriële processen. Dat gezegd hebbende is bijvoorbeeld de remake van het 321 kaliber bij Omega een horloge dat met de hand in elkaar gezet wordt door een master watchmaker. Grand Seiko is ook industrieel maar heeft vaak prachtig handwerk in de afwerking en zijn extreem innovatief qua technologie. Rolex is over veel metrics het meest waardevolle merk, die het meest verdient, en het meest gewild is, maar je kan stellen dat het niet heel ingewikkelde horloges zijn qua handafwerking of complicaties (waarmee ik zeker niet de kwaliteit en stabiliteit van hun werk tekort wil doen!)
Kortom: het is nooit zwart wit. En al helemaal niet met alle ontwikkelingen in de markt van de afgelopen 20 jaar qua distributie mogelijkheden (eCommerce), productie technieken (fine machining) en funding opties (crowdfunding).
Dan heb je ook nog conglomeraten vs independents. Richemont en LVMH enerzijds tegenover Chopard en Rolex bijvoorbeeld. Persoonlijk vind ik dat niet een heel boeiend onderscheid: het gaat me meer om hoe de horloges gemaakt worden. Uiteindelijk zijn dit bedrijven. Denk onderdeel van de romantiek rond het product: niemand heeft een horloge nodig, dus er zijn net zoveel dingen belangrijk als dat er horloge consumenten zijn.
De afgelopen jaren is er ook nog de as ‘in house’ vs ‘insourced’ waar veel gedoe over is; produceert het merk haar eigen uurwerken? Sommige hebben dit inmiddels in huis, andere kopen uurwerken in of maken een knockoff van een bestaand uurwerk en noemen het dan ‘manufactuur’. Allemaal ook minder boeiend (nogmaals: persoonlijke mening) want denk bijvoorbeeld aan de Lemania 2310 die zonder Omega er niet was gekomen en gebruikt werd door: Vacheron, Patek, Breguet, en Roger Dubuis. Ook de meest prestigieuze huizen delen technologie en design en hun moderne uurwerken zijn vaak geinspireerd op de uurwerken van anderen die ze ooit licenseerden. Mooi artikel hier:
Rolex gebruikte de El Primero kalibers van Zenith voor haar Daytona. Paneria kocht ooit horloge kasten in bij Rolex. Kortgezegd: er is een rijke geschiedenis van merken die elkaar helpen, dus de hele trend dat je alles qua uurwerken -in house- MOET doen om serieus genomen te worden vind ik wat opmerkelijk.
Ik zou dus niet spreken van de as ‘niche’ versus regulier: genoeg microbrands die niets zelf doen maar alleen een design bepalen en alles inkopen (en daarmee wel klein en non industrieel zijn en mooie dingen maken), en genoeg kleine artisanale spelers (al genoemd in dit topic) die echt zoveel mogelijk zelf doen met schrikbarend hoge investeringen qua expertise en manuren. Bouwen uurwerk zelf, werken uurwerk zelf af, doen alles met de kast zelf, en bouwen alle componenten zelf. Monnikenwerk.
Wellicht een interessant iets om te visualiseren voor een HF member die tijd heeft: Venn diagram met 4 ballen: industrieel, artisanaal, independence, technologie (leveren ze quartz plastic fashion watches vs high complication bespoke haute horloges).
Je kan namelijk allerlei spelers op allerlei plekken in dat diagram zetten. Denk bijvoorbeeld aan Dornbluth & Sohn: maken compleet bespoke werk van de grond af aan, maar doen dat op een canvas van een regulier Unitas uurwerk dat ze van top tot teen verbouwen voor je. Dit soort spelers zijn nauwelijks te plotten, behalve in zo’n Venn.
Laatste gedachte: de as basic vs luxury vind ik ook ingewikkeld. Twee voorbeelden; een simpele quartz CWC van 500 euro heeft echt enorme bakken aan heritage als militair leverancier voor de UK toen Rolex en Omega te duur werden. Gaaf spul. Ik ervaar enorme ‘luxe’ met mijn handafgewerkte Kurono Tokyo met japans lakwerk. Er zit een spotgoedkoop Myota uurwerk in. Luxury ligt in de eye of the beholder, dus lijkt me minder boeiend. Jacob & Co maakt ultra bespoke en extreem dure gecompliceerde horloges, maar ik zou het nooit dragen laat staan kopen. De Bethune doet me niets terwijl ik alles van Moser gaaf vind.
13 likes
(Grand) Seiko, Roger Ward, Hamilton, Citizen, Casio?
precies, bij Zwitserland beginnen de reguliere merken!, dan klopt het: daar ligt de grens… 
Tsja. Niche.
Hentschel, Tourby en Cornehl (die slechts ca 30 ) horloges per jaar maakt is al te niche voor de meeste mensen op hf 
1 like
Maar @Fate_Amenable_To_Change, is het dan ook zo, dat bv. Delma een niche-merk genoemd kan worden? 
1 like
Eigenlijk maakt het me niet uit of het niche is of niet. Als het maar een mooi comfortabel mechanisch horloge is.
2 likes
Ik zeg het * eerlijk eventjes nu: ik snap er geen ene bal meer van !!! 
De knipoog is voor de verzachting mijnes uitbarstings, zogezegd.
1 like
Dat is ook zo, geen touw aan vast te knopen 
Wat we llijkt te suggereren dat het onderwerp verdieping verdient nietwaar? Ik zeg Vennetjes!
2 likes
Klopt, als basis, maar Rolex heeft hem flink gemodificeerd. Datum weg, ander escapement, ander balanswiel met een gereduceerde beat-rate (28.800 ipv 36.000). Dit maakte hem betrouwbaarder en minder onderhoudsgevoelig, zoals het hoort bij Rolex.
2 likes