Waarom heeft de één zo’n belangstelling (obsessie?) voor horloges en de ander niet? Als ik voor me zelf spreek, dan heb ik altijd al veel belangstelling gehad voor meten. Tijdens mijn werkzame leven op het laboratorium was de leus ook altijd ‘meten is weten’. Ik ben ook altijd een man van de klok geweest. Op tijd komen vind ik nog steeds belangrijk. In tegenstelling tot mijn vrouw, die altijd te laat van huis gaat en dus altijd te laat komt… 
Ik toonde mijn nieuwe horloge aan een goede vriend. Hij vroeg ‘was je oude horloge stuk dan?’. Nee zei ik, maar je draagt toch ook niet elke dag dezelfde kleren?
Hij kan het zich niet voorstellen om - voor de pret - geld uit te geven aan een horloge. Een Hema-klokkie is voor hem al 30 jaar voldoende om altijd te laat te komen 
.
Daarnaast heb ik iets met mooie techniek. Niet alleen in horloges, maar ook in relatie met auto’s en fietsen bijv. En zeker bij een oud horloge spelen er bij mij emoties. Bij m’n oude jongenshorloge zie ik beelden van mijzelf als kind, kijkende naar het klokje op m’n nachtkastje… Bij het oude zakhorloge van m’n overgrootvader zie ik het beeld van de man aan het einde van de dag naar het horloge kijken, om vervolgens z’n timmergereedschap neer te leggen en naar huis te gaan.
Waarom heb jij een ‘relatie’ met mooie, oude en of bijzondere horloges?
Nou voor mij is het deels techniek, deels met de paplepel in gegeven, Pa is een horloge liefhebben (longines) , grootvader ook(buren) en ik heb zolang ik me kan herinneren een horloge gehad, op mijn zesde had ik al een “mooi” horloge gekregen. Als kleine jongen had ik al iets en toen ik het lager afmaakte mocht ik iets kiezen dat werd dan een horloge. Vandaar uit is de liefde blijven groeien denk ik, idem voor oude fototoestellen en vulpennen…
Het mooie mechanische spel van tandwielen, een verzameling van complexe freesstukken, finesse, en het zalige getik.
Ik vind dus een luide 7750 heerlijk.
Ik vind het altijd erg leuk om na te denken over welke verhalen het horloge allemaal heeft meegemaakt, welke landen hij allemaal al is geweest en wie het horloge in bezit heeft gehad. Iemand heeft het ooit nieuw gekocht ergens ter wereld… met welke reden? Wie was deze persoon en wat deed hij? Waarom is het uit zijn bezit geraakt?
Daarnaast blijft de techniek die schuilgaat achter een wijzerplaat me ook verbazen. Hoe krijgen ze het voor elkaar om op deze schaal een nauwkeurig meetinstrument te maken dat er ook nog eens mooi uitziet…
Kunst, romantiek en geschiedenis in één!
De techniek, zoveel inhoud in zo’n klein object. Het gouden zakhorloge van mijn opa, ik was er als klein jongetje gefascineerd door, nu pronkt het in mijn kast. Het horloge van mijn vader, ik draag het niet, maar deze double gouden Pontiac ligt naast het zakhorloge in de kast te pronken. Mijn fascinatie met horloges staat in verbinding met de meest belangrijke mensen die momenteel alleen nog in mijn herinnering bestaan. Ik hoop ooit eenzelfde herinnering achter te laten.
Ik heb interesse in de mechaniek.Niet enkel horloges ook oldtimers,stoomloks, etc.
Zakhorloge met zicht op de mechaniek of polshorloge met doorzichtige zie ik wel zitten…en is er g duurzaam…geen batterij nodig wel beetje olie
Het is als met schoenen. Die maken de man (of kraken 
)
Het is ook naast mijn trouwring het enige juweel dat ik kan dragen vind ik zelf. Oorbellen en kettinkjes ben ik niet voor 
Ik weet nog vroeger toen ik klein was, op de camping, al die reizigers met hun dikke bmw’s, tabberts en gouden Rolex horloges.
Toen wist ik het ;
Auto’s en sleurhutten boeien me geen reet, maar die horloges vind ik wel wat.
Over smaak valt niet te twisten, maar ik ben al vanaf jongs aan gefascineerd geweest met horloges, en met name met Rolex. Niet als verzamelaar, maar gewoon om er eentje te hebben als trouwe compagnon voor de rest van het leven.
Nu heb ik hem, en is m’n leven compleet. ( dit laatste was een grapje )
Nou, daarom dus!
Wat er voor mij nog bij komt:
De fascinatie van het verzamelen. Als er meer dan twee van zijn kun je ze sparen… 
De geschiedenis. De historie van die mooie oude merken.
Het verhaal achter de (vorige) eigenaar; de herkomst.
Het op jacht gaan, het zoeken en dan soms ook vinden.
Het niet zoeken maar er gewoon tegen aan lopen.
Het weer tot leven brengen van een wrakje.
Een oud bijna vergaan ding weer terugbrengen tot iets wat weer mooi en bruikbaar is.
Het met anderen kunnen delen van deze fascinerende hobby.
Tsja, en niet alleen horloges…
Toen ik klein was vond ik een horloge al mooi. Vraag me niet waarom. In jouw vorige topic over je eerste horloge had ik al mijn eerste horloge laten zien. Gekregen van mijn ouders toen ik een jaar of 10 was.
In die tijd had mijn grootvader ook een waanzinnig horloge. Misschien wel door dat horloge dat ik ook een horloge wilde. In ieder geval heeft dat horloge van mijn grootvader waarschijnlijk mijn liefde voor Chronografen ontkiemt.
De Omega Flight master. Niemand weet waar die van mijn grootvader is gebleven. Dus de foto geleend van het net. Deze staat wel nog op mijn lijstje ‘to buy’ lijstje alleen niet bovenaan. Dit voornamelijk omdat ik vind dat de prijs van vintage horloges tot idiote hoogte zijn gestegen.
Maar goed, die wilde ik. Kennelijk had ik hele arme ouders want krijgen … ho maar. 
Maar toen ik 12 werd kreeg ik wel mijn eerste echte Zwitserse chronograaf. Ook van mijn grootvader. Hij vond dat ik een goed horloge nodig had voor de middelbare school. En natuurlijk heb ik deze ook nog .
En vanaf dat moment was er geen houden meer aan.
Ik ben redelijk a-technisch, maar dat maakt de magie van een mechanisch horloge zeker niet kleiner. Verder kom ik veelvuldig te laat, al is het maar omdat te lang naar m’n horloge heb zitten staren. Dat is rustgevend op een bepaalde manier. Behalve bij tikkende secondewijzers.
Eigenlijk heb ik geen idee waarom horloges leuk zijn. Vaak veel te hoog geprijsd ook nog eens.
Altijd al geboeid geweest door techniek, autos, tijd, …
Toen ik 15 jaar geleden begon met 911jes en de prullaria errond ging het snel bergaf… 
Harde gains 
Ik ben het eigenlijk pas 2 jaar geleden echt gaan waarderen, in eerste instantie niet zo zeer door de geschiedenis van een horloge dat kwam later pas. Maar gewoon de echte ambacht die er achter schuil gaat. Eigenlijk veel te laat, dan te bedenken dat mijn vader zaliger klokken en horloges voor anderen repareerde. Maar wij mochten hem nooit storen als hij daarmee bezig was, zelf droeg hij een simpel horloge om gewoon de tijd bij zich te hebben. Jammer dat hij ons daar nooit bij betrokken heeft anders was ik veel eerder met horloges begonnen. Nu ga ik steeds meer en meer begrijpen wat er allemaal komt kijken bij het ontwikkelen van een horloge. Ten eerste moet je heel creatief zijn om een horloge te ontwerpen en daarnaast heel technisch om een horloge te maken. Creatief ben ik best wel op een heel ander vlak en technisch al helemaal niet. Dacht altijd, een horloge heb je nodig voor de tijd maar natuurlijk komt er veel meer bij kijken. Nu kijk ik veel meer naar het uurwerk en na de afwerking van een horloge in zijn totaliteit en ben best wel een beetje jaloers op die mensen die een mooi horloge weten te maken en dan vooral wat voor ambacht erbij komt kijken. Mijn eerste verzamelingen waren eerst munten en toverlantaarns waar uiteindelijk ook de pure ambacht om de hoek komt kijken. En iedere dag weer sta ik versteld van de mooie horloges. En sinds ik op het forum zit ook de geschiedenis van de horloges, met dank aan de vele HF leden die daar mooi over schrijven.
Tja @Lexaf vindt dat je Pinguïns ook wel een horloge verdienen , je hebt tenslotte heel wat horloges liggen, werkend of niet werkend 
.
We worden wakker en checken onze telefoon, nog voor de eerste kop koffie van de dag. We ontbijten met de tv aan. We rijden naar de zaak met een Apple CarPlay of Android Auto-display. We zitten achter de computer. We rijden met dezelfde auto weer terug, en gaan 's avonds nog even sporten met een Apple Watch of Fitbit om. We hangen op de bank met een tablet en gaan naar bed, waar we nog even op de telefoon browsen voor we gaan slapen. De westerse mensheid is de hele godganse dag “connected” met alle bagger die via sociale media (
) over ons wordt uitgestort.
Dat in het achterhoofd houdend, vind ik het een leuk idee dat er aan mijn pols een stukje techniek zit dat zich daar niets van aantrekt. Dat, geheel onafhankelijk van welke connectie dan ook, de tijd bijhoudt- hetzij via veertjes en tandwieltjes, hetzij elektronisch via een batterij of zonnepaneel. Een stukje techniek dat niet elke nacht opgeladen moet worden. Dat geen seintje geeft zodra de overbuurvrouw van je slager een foto van haar tweejarige zoontje heeft gepost, die zij hardnekkig omschrijft als “29 maanden”. Een heerlijk analoog anachronisme in een steeds digitalere maatschappij. Een herinnering aan hoe het óók kan.
Zodat ik weet wanneer ik weer naar huis mag van het werk
Ik ben geïnteresseerd in alle techniek achter het meten van de tijd, de verandering daarin in de afgelopen 2000 jaar, de sociologische verandering van onze gevoelens ten opzichte van tijd sinds het industriële tijdperk en de intrede van electrische verlichting in de maatschappij, en het concept van tijd an sich.
Dat ze dan horloges maken die mooi zijn is een bonus.
Maar het is wel moeilijk om de absolute top van de horologische ontwikkeling afgedaan te zien worden als zielloos. Quartz. Op dit moment verreweg de meest betrouwbare, schokbestendige, accurate en robuuste techniek die we hebben om de tijd autonoom aan de pols te meten wordt altijd maar afgedaan als zielloos en milieuvervuilend door mensen die zich liefhebbers noemen. Dat maakt mij droevig, niet in de laatste plaats omdat het een echo is van pure marketing.
Ik heb hier al vaak over nagedacht maar blijf me verbazen over mijn eigen obsessie met horloges die maar niet aan lijkt te nemen. Totale mysterie dus, kan het niet (goed) verklaren!
Omdat het degene zijn die wel altijd op tijd zijn.