Vind jij een president patserig?
Ik heb het over het beroep hè.
Vind jij een president patserig?
Ik heb het over het beroep hè.
Dat is wel erg makkelijk hè?
Over fouten mensen schrijven die alleen van Casio en swatch houden zit natuurlijk niemand te wachten
Nee we zijn weer in het calvinistisch Nederland .
Alleen al het gegeven dat de TS dit topic start.
‘Wanneer ga je voor goud’
De vraag is eerder waarom zou je niet voor goud gaan.
Casio heeft ook fout ‘goud’
Waarschijnlijk n.a.v. de topic titel werden heel oude hersencellen geactiveerd over lering ende vermaek uit verre pre-internet tijden… Going for Gold!
Lekker setje die twee!
Dit is ook makkelijk hé. Want wat was er eerst, de Gouden Rolex president dragende president, of de naam voor het horloge?
Overigens een nuance nog. Ik heb niets tegen goud am sich, maar ik ben geen fan van volgouden horloges, dus kast + band.
Heel tof! Gefeliciteerd
Heb ik ook nog aan meegedaan, 1993 meen ik
“Wanneer ga je voor goud?”
Wat mij betreft best een goede vraag. Hoewel ik denk dat weinig mensen in mijn omgeving echt op horloges letten, kan een gouden horloge een bepaald signaal afgeven. Men kan het patserig, misplaatst, autoverkoper, huisje-op-wielen etc. vinden.
Als ik naar mezelf kijk dan “snap” ik dat mensen wat zouden vinden:
Ik ben 27 jaar jong, werk in loondienst, ben klein en corpulent.
Boeit het me iets? Nee! Behalve bij prospects/klanten dan. Als ik naar klanten toe ga doe ik vaak een bescheiden horloge om.
Op een gewone werkdag zou dit zomaar mijn pols kunnen sieren:
Mijn “advies”: je leeft voor jezelf en als jij blij wordt van goud moet je lekker goud dragen. Mijn eigen uitzondering/kanttekening is dus als ik voor de baas aan het werk ben met klanten.
Hoewel ik iedereen gelijk wil geven en zou zeggen, draag hem wanneer jij wilt.
Kan ik het minder waarderen wanneer iemand zijn beroep uitoefent, mij iets probeert te verkopen en hierbij een gouden horloge draagt. Dit zou natuurlijk niets uit moeten maken, maar persoonlijk hou ik hier altijd een vreemde smaak van over in mijn mond.
bv. een contractmanager die zijn feiten niet juist heeft. Een badkamerboer die uiteindelijk slecht werk levert, maar je wel binnen 30 minuten op de stoep heeft staan, omdat hij ff snel een tekening en offerte inelkaar flatst.
Dit heeft alles met de persoon te maken en niets met het horloge, maar je krijgt al snel de indruk dat die persoon voornamelijk op geld uit is.
Aan de andere zijde zijn er ook zeer leuke ervaringen met dragers van ‘‘patserige’’
horloges.
Op een lerenband vind ik persoonlijk mooier.
Dit kan maar ik zie ook geregeld mensen met hele mooie gedistingeerde gouden dresswatches en dan denk ik die heeft èn smaak èn houdt van kwaliteit.
Deze types dragen geen Rolex trouwens maar laten nooit na te vermelden dat ze ‘er nog wel ergens eentje hebben liggen die alleen nog draagtijd krijgt tijdens buitenactiviteiten’ om vervolgens over hun eerste horloge te beginnen, meestal gekregen.
Het hangt dus van de persoon maar ook van het type horloge af.
De criteria klein en corpulent vind ik niet relevant met betrekking tot gouden horloges.
Zelf heb ik weinig tot niets met geel- of roségoud hoewel als ik een horloge mooi vind het geen dealbreaker is.
Witgoud of platina is, voor mij, veel lekkerder.
Pas ècht enthousiast werd ik toen Tudor de BB58 uitbracht in 925 Sterling zilver.
Mooi, wat zeg ik, zeer mooi, nee, verschrikkelijk mooi, ingetogen en bijzonder!
Een van de weinige zilveren horloges op de markt, naast de Sinn 1739, maar die ‘klopt niet’ door de te korte en ook vreemde wijzertjes en is bovendien is de kast gemaakt van 935 Argentium.
De BB58 925 is in mijn ogen veel bijzonderder dan welk gouden horloge dan ook.
Niemand, nou ja bijna niemand, herkent het materiaal en het is altijd leuk en verrassend om te kunnen melden ‘Dit horloge is gemaakt van massief zilver’.
. Al millennia is goud een teken van welvaart. Over de menselijke geschiedenis is het een edelmetaal van ongekende schoonheid en allure. Het creëerde massahysterie, goudkoorts, het inspireerde conquistadores om genocide uit te oefenen op basis van wilde bar verhalen van gouden steden…
Ondertussen in huidig Nederland; “goud is wel erg patserig”. “Beetje kamp”. “Je lijkt wel een pooier”. “Niet bang op overvallen te worden als je zo te koop loopt met je welvaart?”. “Die heeft vast wat te compenseren”.
Alsof je door het dragen van een gouden horloge opeens veranderd in koning Mansa Musa en nationale economieën doet instorten, enkel door je aanwezigheid en een paar K aan metaal om je lijf.
Vreemd volkje zijn we.
Ik zag vandaag een poster van blijkbaar een nieuw tv programma genaamd: Frank gaat voor goud. Precies dit was het eerst wat in me op kwam. Joël beukers met z’n onnozele geschreeuw
Zeker. We ZIJN onze auto, we ZIJN onze merkkleding, we ZIJN onze hond en we ZIJN ons horloge.