Samen komen we er wel, ik ga morgen even aan de telefoon hangen met de KvK en dan zijn we rond
Ja, en dan/dus?
RobertW mag mijn Speedmaster, noch mijn Datejust. Verder zoekt iedereen het maar uit.
O wacht. Astonmartin mag al mijn messen.
Ik lees een aantal keer: ‘ik heb hier al vaak over nagedacht wat ik ermee zou doen’… voor mij persoonlijk denk ik meer na over wat ik nog zou willen doen ipv wat er met mijn horloges gebeurd… ik doel dan op dingen als: met wie moet ik nog iets goedmaken, wat had ik nog moeten doen of zeggen tegen hem/haar, etc.ik ben 31, en heb nu al samen met mijn vrouw op papier staan hoe of wat… je weet het nooit namelijk. Werken beide in de zorg en beseffen ons al te goed dat het leven kostbaar is en je elke dag moet genieten. Daarom werk ik ook geen 60 uur meer, zonde van de tijd en het geld boeit me niet… geniet van elke dag, zet dingen op papier, regel zaken van te voren en bespreek de dingen gewoon in de familie. Geen scheve gezichten krijg je dan.
Dat er best nog wat te doen is na de dood.
Nog nooit over nagedacht tot nu toe, maar ik hoop dat diegenen die dan mijn horloges dragen ook af en toe eens denken aan mij😊!
Maar niet door de dooie zelf…
Witte nie.
Ken jij iemand die daarna een boek heeft geschreven om te vertellen hoe het was?
Of ben jezelf al even in het hiernamaals wezen gluren om te zien wie er allemaal wel- of niet waren?
Ik ga alles wel verkopen hier een maand voordat ik dood ga…
Tot 10 jaar terug leefde ik exact gelijk, totdat ik het inzicht kreeg dat tijd het meest kostbare bezit is wat we hebben immers tijd is niet te koop, hoe rijk je ook bent. Ik maakte de keuze (2008 net voor de financiële crisis) te stoppen bij mijn toenmalige werkgever, ik was gewend 60 uur plus in de week te draaien, verdiende bakken met geld maar zat in een dwangbuis. Pas na dit besluit gingen mijn ogen open, geld maakt mij niet (extra) gelukkig, status/aanzien etc. ook niet, tijd maakt mij gelukkig. Ik ben opzoek gegaan naar een balans tussen inspanning en ontspanning en heb mij niet gek laten maken door mensen om mij heen.
Tijd is voor mij dus heel kostbaar, daarom heb ik er ook geen probleem mee hierin te investeren door het kopen van een (te duur) horloge. En zo lullen we wat krom is toch weer recht
Je ogen zijn al open, mijn tip is er nu ook naar te handelen en te gaan voor tijd ipv geld!
geef in Excel de huidige waarde ook op en pas het document van tijd tot tijd aan dan zit je toch redelijk safe?
Na mijn dood? verder leven misschien?
Na mijn overlijden: nog geen idee.
Gewoon indexeren met een formule
Bedankt voor je reactie. Dit is iets waar ik serieus mee aan de slag wil. Dat weet ik al een tijd. Maar het is een proces.
Een van de problemen is dat mensen er van overtuigd raken om naar "hun stand’ te gaan leven. En dan moet je. Dat huis, die auto’s voor de deur etc. worden niet vanzelf betaald. Dom. Je wordt een slaaf van je bezittingen. Ik ben daar keihard in mee gegaan.
In de toekomst wil ik dat afbouwen. Meer tijd, meer rust. Minder spullen. Minimaal 2 dagen weekend. Misschien ooit zelfs 3.
Het begin is er, gaat helemaal goed komen!
Tja, als ik ga hemelen, zal ik opdracht geven aan mijn naaste opvolger die zal al mijn rommel verder afhandelen. Hij zit tenslotte op z’n gewone plek, dus mijn plekje.
Mijn speedy gaat naar mijn zoon. De rest moet moeder de vrouw maar verkopen
Wel, dat valt nog te bezien denk ik.
Het gezegde “beter laat dan nooit” is immers bekend bij iedereen?
Helaas wel ja.
Daarmee wil ik niet zeggen dat ik het niet respecteer als mensen er zwaarder aan tillen, maar voor mij is het een jolige gedachte dat er 7 miljard mensen zijn die zich allemaal belangrijk vinden, maar die er over zo’n tachtig jaar geen van allen meer zijn.
Lang leven in armoede is ook niet m’n ding.
Balans is de kunst.
En mazzel.