Goedemiddag eenieder!
Het is een onnodig lang verhaal geworden met het hele pad van afgelopen jaar naar het nieuwe horloge toe. In het verhaal allerhande foto’s toegevoegd van de tussenstapjes. Voel je vrij om deze over te slaan en probeer je niet te irriteren aan de kwaliteit, allen met de mobiel genomen zonder oog voor fotografie of enige vaardigheid.
Korte tijd geleden heb ik mijzelf voorgesteld hier op het Horlogeforum. Ik hintte in mijn verhaal al naar de aanschaf van een mooi Zwitsers horloge. Mijn eerste Zwitserse horloge! En ik ben blij om te vertellen dat het nu zover is gekomen.
Zoals toen ook aangegeven bevat mijn horlogedoos momenteel alleen maar Seiko’s en een Citizen. Na een lange periode van betrekkelijke rust en desinteresse in horloges heb ik de hobby begin dit jaar weer opgepakt. Uit pure hebberigheid een betaalbare Seiko gekocht om te vieren dat ik, na het afronden van mijn studie, weer fulltime aan het werk ben. Deze Seiko wordt inmiddels helemaal niet meer gedragen, maar dat terzijde.
In diezelfde periode een goede bekende van me waarmee ik andere hobby’s deel toevallig tegen het lijf gelopen op het forum. Meteen een appje gestuurd, blijkt de beste man de meest prachtige horloges te hebben! Sindsdien slaan we elkaar om de oren met nieuwe liefdes, wensen, teleurstellingen, en soms zelfs een enkele nieuwe aanwinst. In mijn geval een gave Seiko Alpinist, in zijn geval veelal horloges uit het hogere segment.
Via hem kon ik intens meegenieten van de aanschaf van een Rolex, of een nieuw OEM rubber op een Seamaster. Wat heerlijk om daarbij betrokken te zijn! Ergens nog wel gek hoor, een paar duizend euro uitgeven aan een horloge. Maar ik merkte dat het begon te wennen. En is uitgeven wel het goeie woord? Als je voorzichtig bent raak je het geld nou niet direct kwijt. Kijk, ik begon het al te rationaliseren. Een goed begin! Daarnaast ontdekte ik door de hernieuwde interesse overal horloges in mijn omgeving. (Semi) Buurman? Blijkt gewoon vintage Rolex, Breitling en leuke Seiko’s te bezitten. Meneer waar ik de KTM van een andere bekende heb opgehaald? Prachtige Planet Ocean 39.5 die ik zonder blikken of blozen om mijn pols mocht hangen tijdens de koffiepauze. Collega’s? Tissot Gentleman, Rolex Submariners en Datejusts. Prachtig!
En toen? Toen had ik plots een financiële meevaller, zomaar meer dan duizend euro zonder specifieke bestemming. God, wat heb ik getwijfeld wat ik daarmee zou doen. Meteen iets kopen of toch doorsparen voor iets dat ik tot voor kort onmogelijk hield? Het is dat laatste geworden. Het doel? De Tudor BB58. Rondom mijn 22e voor het eerst een Tudor gezien in de etalage van S&C op de Steenstraat in Utrecht en hoteldebotel verliefd geworden op dit volledig onbereikbare horloge. Nooit meer aan teruggedacht, en plots zag ik dit horloge als realistisch spaardoel. Terwijl het bedrag gespaard werd binnengelopen bij Schaap en Citroen in Rotterdam, en met veel plezier de zwarte Black Bay en de blauwe Black Bay 58 gepast. Het verschil in afwerkingsniveau (specifiek de armband) tussen deze Tudors en de mij bekende Seiko’s werd meteen duidelijk. De zwarte BB58 moest het worden. Eerste horloge met vintage looks, mooie afwerking en een hoog draagcomfort.
En toen had ik het bedrag bij elkaar gespaard. Met iemand in het blauw leuk contact over de eventuele aanschaf van een hele nette BB58, helaas voor mijn neus weggekaapt door iemand die direct de vraagprijs wilde betalen. En terwijl ik met deze koop bezig was sloeg de twijfel toe. Waarom zou ik nou 3k betalen voor een sieraad? Ben ik niet hartstikke tevreden met de Alpinist? Wil ik nog zo’n GADA-horloge kopen waardoor ’s ochtends weer de twijfel toeslaat over welke ik moet dragen? Bah, wat een rotgevoel.
Dan maar aan de soulsearch. Wat wil ik nou echt met mijn horloges? Waar word ik gelukkig van, de korte endorfinerush van aanschaf daargelaten? De Alpinist (inmiddels op President bracelet met polished center links) had me in laten zien dat ik van kleine horloges met een grote presence hou.
Ik wil dat het glanst en aanwezig is, maar mooi om de pols valt. En eigenlijk maar twee horloges, met een verschillend toepassingsgebied; een enigszins dressy sporthorloge dat onder de mouw past, met net gecombineerd kan worden en mee naar kantoor gaat en een glanzende jetser van een duiker die de show steelt als ik met korte mouwen rondbanjer. Minder horloges, minder stress.
Met dat in het achterhoofd een tijd zitten kijken naar de SPB383. Ben zelf groot fan van Seiko, vind de dial presence helemaal tof, het draagcomfort van de case groot en kan het glansgehalte van de keramische lunette heel erg waarderen. Maar ja, na het passen van de SPB381 viel de armband wel weer tegen. Precies zoals de armband van mijn Alpinist ook zo tegenvalt. Na het passen van de Tudor weet ik dat ik dat niet meer wil. En toen dacht ik terug aan die Planet Ocean die ik om de pols heb gehad. Wat een wijzerplaat, wat een lunette, wat een looks. En wat zou die mooi combineren met de Alpinist als dressy en sportief horloge. En Omega? Mooi merk man!
Het verhaal van de aanschaf van mijn eerste Zwitserse horloge is dan ook eindelijk ten einde gekomen. Zie hier, vandaag vanuit het zonnige Italië toegestuurd, een nog ongedragen Omega Seamaster Planet Ocean 600M referentie 215.30.40.20.01.001. Man, wat ben ik blij!
genieten met volle teugen 
