Getriggerd door een topic over de ultieme Grand Seiko (welk topic ik niet wilde kapen) begon ik mij af te vragen wat veel mensen hier op HF in Grand Seiko zien? Verderop zal ik mijn vragen formuleren, maar ter verduidelijking zal ik eerst mijn horlogeleven tot nog toe beschrijven.
Mijn horlogehobby begon eind jaren negentig. Van al mijn kwartshorloges was de batterij leeg en ik wilde weer een mechanisch horloge zoals vroeger. Ik kocht bij een goede handelaar een gouden Omega Seamaster Dresswatch uit de jaren 60 voor 800 gulden. Verder kocht de eerste jaren ik een behoorlijk aantal vintage horloges via Ebay met een grens van ongeveer 100 dollar, waaronder Omega en Longines. Ik dacht in die tijd dat er geen betaalbare nieuwe mechanische horloges meer werden verkocht. Tot ik (rond 2005?) de parallelimport van Seiko’s ontdekte. Ik kocht een nieuwe SKX007 voor toen net iets meer dan 100 euro en vond (én vind!) die geweldig. Daarna volgden meer nieuwe Seiko’s voor tussen de 50 en 150 euro.
Toen begon ik wat meer geld uit te geven aan horloges. Ik kocht een gebruikte Speedmaster Reduced (toen ongeveer 700 euro) en een gebruikte Zenith El Primero Handwinder voor ongeveer 1750 euro, wat lange tijd mijn duurste horloge was. Ik raakte gefascineerd door automatische chronografen en omdat dit toen het goedkoopste horloge met een Valjoux 7750 was kocht ik een (Nederlandse) Kiber met dat uurwerk. Dat is met tegen de 700 euro het duurste horloge dat ik ooit nieuw kocht. Ondertussen bleef ik wel niet te duren vintage horloges kopen en nieuwe horloges tot 150 euro (Vostoks en dergelijke). Ik heb wel wat met simpele eenvoudige horloges die doen wat ze moeten doen en veel bang voor de buck bieden.
Ook ga ik op horlogegebied eerder voor kwantiteit dan kwaliteit. Ik doe niet graag horloges weg, dus het geld dat ik in mijn verzameling steek is ‘weg’. In mijn beleving gooi je ook bijna altijd geld weg als je een horloge verkoopt. Ik denk ook niet dat ik een goede handelaar zou zijn. Als ik iets verkoop is het altijd voor een stuk minder dan ik er voor heb betaald.
Ik heb een goede baan, maar ik het mij niet veroorloven regelmatig van duizenden euro’s te kopen. Hoe geweldig ik horloges ook vind, ik voel mij er niet beter door als ik weet dat een horloge me veel geld heeft gekost. Ik vind mijn El Primero geweldig, en ik ben er zuiniger op vanwege de waarde, maar verder waardeer ik hem eigenlijk niet meer dan bijvoorbeeld mijn Velona’s. Ik kon en kan niet goed begrijpen waarom mensen soms tienduizenden euro’s aan nieuwe horloges uitgeven.
Rolex kende ik vooral van de two-tone Datejusts en diamanten wijzerplaten, en heb ik lang een merk voor patsers gevonden. De vintage Rolexen tot ongeveer 1950 vond ik leuk, maar altijd te klein. Toch vond ik, toen ik mijn ouderlijk huis verkocht, dat ik dat moest gedenken met de aanschaf van een Rolex. Anders zou ik mij dat nooit meer kunnen veroorloven. Tijdens de zoektocht heb ik HF (her)ontdekt (De Speedmaster Reduced heb ik destijds al hier gekocht). Gelukkig kon ik toen een vintage Submariner overnemen van een kennis die hij in 1976 nieuw gekocht had. Daar heb ik goed geld aan uitgegeven. Ik ben er nog steeds ontzettend blij mee en trots op, maar gezien dat bedrag heb ik er nog altijd een ambivalent gevoel bij.
Nou kan ik me de aantrekkingskracht van Rolex wel voorstellen, omdat dat het luxemerk is dat alle horlogeleken ook wel kennen. Goede kwaliteit en blijvende waarde spelen daar ook een rol bij. In mindere maten geldt dat voor mij voor Patek, dat wel minder leken kennen en dat financieel altijd buiten mijn bereik zal blijven. Maar toen leerde ik, lezend op HF, Grand Seiko kennen. Ik vind mijn Seiko’s (SKX’en en 5’jes) echt geweldig, helemaal door de prijs/kwaliteitverhouding, en Grand Seiko’s zullen echt kwalitatief (veel) beter zijn en (veel) beter afgewerkt zijn, maar toch begrijp ik het gigantische prijsverschil niet. Een SKX is al heel goed afgewerkt en tenzij je pech hebt mag je er al op rekenen dat hij decennia goed loopt zonder zelfs maar onderhoud te geven. Wat biedt een Grand Seiko dan voor een meer dan twintigvoudige prijs dan méér dan gewone Seiko’s of andere horloges van een paar honderd euro? Ik heb nog nooit een Grand Seiko in het echt gezien of om gehad, dus misschien is dat een ervaring die mijn leven op zijn kop zet, maar ik vermoed het niet echt. De fascinatie voor veel hier op het forum populaire horloges in de prijscategorie tussen de 1000 en 2000 euro begrijp ik wel. Dat zijn vaak heel aantrekkelijke horloges van goede merken die veel draagplezier bieden. Maar, hoe goed zo ook afgewerkt zijn, ik vind Grand Seiko’s vaak nogal saai. Waarom vinden veel mensen die afwerking zo belangrijk dat ze er bijna Rolex-geld voor over hebben? En dan geef je 4500 euro uit, en dan heb je eindelijk een Grand Seiko, en dan kijkt je collega naar je pols en zegt hij ‘Goh, wat leuk, ik heb vroeger ook een Seiko gehad’. Ik verwacht niet dat veel mensen uit je omgeving het fenomeen Grand Seiko kennen, dus je mag niet echter verwachten veel bewondering te oogsten of zich beseffen wat je draagt.
Ook intern zullen het echt fantastische horloges te zijn. Het springdrive-uurwerk is een meesterwerk. Maar nodig vind ik het niet. Zoals gezegd gaan goedkope Seiko’s ook gruwelijk lang mee, en het beste mechanische uurwerk zal minder nauwkeurig zijn dan een kwarts van een paar tientjes. Daarom begrijp ik Grand Seiko’s met een kwarts uurwerk al helemaal niet.
Dus, wie wil eens proberen een non-believer duidelijk te maken wat de magie van Grand Seiko is?
Dat “soms matig” zeg ik omdat wijzers nipt te kort zijn en GMT wijzers wel heel lukraak in de verf gedoopt zijn.
