Gelukkig maar.
Ik denk niet dat iemand over 213 jaar baalt van het feit dat hij onze papieren kranten niet meer kan lezen.
Dat zou best eens waar kunnen zijn. Maar jij kwam zelf met de vergelijking van de papierkwaliteit in 1812 en de eerste wereldoorlog. En dat had dus een reden.
En wie leest er trouwens nog een papieren krant vandaag de dag? 
Ik.
Mijn vrouw naast me, as we speak…
BOOMERS
2 likes
… and proud…
1 like
1 like
Klopt, en uw hypothese klinkt zeer aannemelijk. Dus geef ik een ander voorbeeld. 
1 like
Mijn eerlijke verhaal:
Begon denk ik bij mijn Opa & Vader, die droegen allebei een Seiko. Omdat ze deze altijd om hadden kan ik de horloges niet scheiden van de persoon. Ik ben nog bezig met het restaureren van mijn Opa’s Seiko. Maar het is alsof de ziel in het klokje zit. Daarom voel ik een bepaalde trots bij het kijken en dragen.
Aan het begin van mijn carrière werd ik omringd door mensen waarvan hen identiteit in het materieel zat. Alles schreeuwde kijk ik heb geld. Helaas heeft mij dit beïnvloed in het begin.
15 jaar later kan ik echt zeggen dat ik mezelf ben geworden en een volledig eigen smaak heb ontwikkeld. Ik heb zelfs een paar horloges, die te zijn. Waar ik niet meer zo gelukkig in ben. Eigenlijk heb ik 4 horloges in mijn collectie waar ik echt gelukkig mee ben en die mijn smaak reflecteren.
Dat is in mijn optiek waardevol dat je echt draagt wat je mooi vind. Niet wat tof is voor de meute of omdat het status schreeuwt.
4 likes
Was het maar waar. Dan was ik nu met pensioen, had tonnen overwaarde en een collectie van topstukken die betaalbaar waren.
Maar nee. Als millennial moet ik werken tot mijn dood, heb ik tonen schuld en kan ik enkel dromen over mijn grails ipv ze in de doos te hebben.
4 likes
Same here, elke zaterdag met espresso. Papieren krant lezen heeft gewoon iets nostalgisch
1 like
De inkt was ook beter
Diie marketing merken leveren dat gevoel ook bij mij op.
En je keuze uit het assortiment is heerlijk!
1 like
Ik
1 like