100 jaar geleden maakten de meeste (high end) horlogemerken hun kalibers niet zelf, maar haalden het bij een externe, gespecialiseerde uurwerk-maker. Juist omdat die zo betrouwbaar waren.
Nu kloppen de chique huizen met in-house uurwerken zich ervoor op de borst. En doen veel HF-ers laatdunkend over IWC, zeker uit het tijdperk toen zij wel nog ingekochte kalibers gebruikten…
What changed?
Ik vraag me af welke factoren maken dat sommige uurwerken als “beter” worden beoordeeld.
Rolexionista’s hebben het bijvoorbeeld vaak over het ultieme betrouwbare Rolex 3130 of 3155 uurwerk. Maar als ik daarnaar kijk, lijkt de lay-out wel veel op een ETA. waar zit hem dat verschil dan eigenlijk in? Andere materialen? nauwkeuriger geproduceerd (kan ik me nauwelijks voorstellen) of gemonteerd? Anders afgeregeld? En als dat dan beter is, waarom doen niet alle fabrikanten dat dan zo?
Het onderhoud van dergelijke -in house- uurwerken is vaak veel duurder dan een standaard ETA, Selita of ander volume-geproduceerd uurwerk. Daarom lijkt het me onlogisch om hier prat op te gaan, ook vanuit marketing-overwegingen…
Wie licht me bij?