100 jaar geleden maakten de meeste (high end) horlogemerken hun kalibers niet zelf, maar haalden het bij een externe, gespecialiseerde uurwerk-maker. Juist omdat die zo betrouwbaar waren.
Nu kloppen de chique huizen met in-house uurwerken zich ervoor op de borst. En doen veel HF-ers laatdunkend over IWC, zeker uit het tijdperk toen zij wel nog ingekochte kalibers gebruikten…
What changed?
Ik vraag me af welke factoren maken dat sommige uurwerken als “beter” worden beoordeeld.
Rolexionista’s hebben het bijvoorbeeld vaak over het ultieme betrouwbare Rolex 3130 of 3155 uurwerk. Maar als ik daarnaar kijk, lijkt de lay-out wel veel op een ETA. waar zit hem dat verschil dan eigenlijk in? Andere materialen? nauwkeuriger geproduceerd (kan ik me nauwelijks voorstellen) of gemonteerd? Anders afgeregeld? En als dat dan beter is, waarom doen niet alle fabrikanten dat dan zo?
Het onderhoud van dergelijke -in house- uurwerken is vaak veel duurder dan een standaard ETA, Selita of ander volume-geproduceerd uurwerk. Daarom lijkt het me onlogisch om hier prat op te gaan, ook vanuit marketing-overwegingen…
Wie licht me bij?
Dat. Maar ook wel materiaalgebruik (anti-magnetisch, zelfsmerend, silicium balans) en toleranties. Nu heb je daar bij een ETA 2824-2 niet zo’n last van maar ik geloof niet dat sommige uurwerken van nu 30 jaar geleden gemaakt hadden kunnen worden.
Denk dat het hier met name gaat over de high end prijzen die IWC hanteert i.c.m. een ingekocht ETA uurwerk (al of niet door IWC verbetert, aangepast, etc.).
Ontwikkelingskosten voor een eigen uurwerk zijn voor een merk extreem hoog. Dit weegt dan vaak niet op tegen de baten. Zoals je zelf al zei werden uurwerken vroeger vaak ingekocht. Kleine merken kochten dus uurwerken in om hun producten betaalbaar te houden.
Ook bij de merken aan de hogere kant van het segment werd dit gedaan. JLC leverde bijvoorbeeld uurwerken aan vele producenten, waaronder AP, PP en VC.
Dat de duurdere merken tegenwoordig veelal zelf uurwerken produceren, betekent niet dat ze ook beter zijn. Het eigen geproduceerde uurwerk maakt het mogelijk dat een fabrikant een hogere prijs kan vragen, wat weer consumenten aantrekt vanwege het exclusiviteitsgevoel dat hierdoor ontstaat.
Zaken als toleranties, precisie, decoratie (optisch), afwerking (functioneel) zijn van groot belang. Daarnaast materiaalgebruik, de designopzet (die ook voor de robuustheid en allerlei eigenschappen als gangreserve en grootte van de balans van belang is).
Je wilt uiteindelijk iets wat draagbaar is, goed op tijd blijft lopen, tegen een stootje kan en ook behoorlijk te onderhouden is. Daarnaast zal een ongedecoreerd uurwerk minder hoog aangeslagen worden dan een kunstwerkje van Patek of Lange.
Research and development, marketing, inspectie van het kaliber, in lagere oplage gemaakt, afwerking (lees: meer accuraat), versiering, duurzamere materialen.
Ik denk dat exclusiever eigenlijk een betere omschrijving is dan kwalitatief beter.
Zelfs zeer exclusieve merken maken met regelmaat gebruik van ebauches die vervolgens prachtig worden aangepast aan de eigen wensen.
Het mooiste voorbeeld is misschien wel de Peseux 7001, een mooi dun en betrouwbaar uurwerk dat door veel merken in vrij basic vorm is gebruikt.
Baume & Mercier heeft het verguld en voorzien van een betere balansveer en gepoisede balans.
Blamcpain heeft het geweldig gedecoreerd en op iedere denkbare wijze “adjusted” en chronometer gecertificeerd.
Omega heeft het de typische Omega look gegeven, gedecoreerd en zeer fijn gereguleerd.
Nomos heeft het in eerste instantie voorzien van de eigen ¾ platine en later het eigen uurwerk erop gebaseerd.
Als iets heel goed en betaalbaar te verkrijgen is, dan is dat veelal een goede keuze. UG, Movado en Zenith hebben zo ook voor hun ultrathins een poos dezelfde kleine handopwindertjes gebruikt.
Da’s moeilijk zonder precies te weten wat jij bedoelt met “kwalitatief beter”. Bedoel je bijvoorbeeld “nauwkeuriger dan gemiddeld” of “behoeft minder onderhoud dan gemiddeld”, dan kan ik zonder enige twijfel stellen dat de aanwezigheid van een kwartskristal een duidelijke indicator is van een superieur kwaliteitsniveau.
Dat lees ik echt heel vaak en zal zeer zeker waar zijn, anders zou iedereen wel eigen uurwerken maken. Ik begrijp alleen niet wat de achterliggende reden is. Zo enorm spannend is een uurwerk voor een driehander (automatisch, dan wel handwinder) nu ook weer niet.
Zit het hem dan in de productie van de onderdelen? Zijn machines om met hele kleine foutmarges onderdelen te produceren ontzettend lastig om te maken?
Zijn er nog (te) veel patenten op bepaalde ontwerpkeuzes? Ik dacht dat de 2824 patenten al verlopen waren, dus dat kan het eigenlijk niet zijn.(?)
Is er iemand die hier iets meer over zou kunnen en willen vertellen?
De ETA van nu is de ETA van 30 jaar geleden. De Swatch Group doet aan een soort afsterfbeleid. Innovatie gaat naar de uurwerken van de merken (bijvoorbeeld Omega) en het oude ETA is niet heel innovatief meer. Als het aan de Swatch Group lag, hadden ze al 10 jaar geen uurwerk meer aan Breitling, Tudor of IWC geleverd. Dat is ook de reden dat al die merken nu zelf iets aan het maken zijn, ETA houdt volgend jaar op met leveren. En daarnaast zijn ze bang afhankelijk te worden van Sellita bijvoorbeeld. Stel je voor dat die straks opgekocht wordt door een concurrent en die ook je toevoer afsnijd.
Ik ben nog steeds van mening dat een goed degelijk getest uurwerk van de specialisten van ETA of Sellita te verkiezen is boven de meeste in House en of eigen uurwerken van de diverse merken welke eigenlijk geen of nauwelijks ervaring hebben in het maken van uurwerken en dit louter om commerciële redenen doen.
Misschien dat ik wat verder terugkijk dan 30 jaar geleden als het om ETA gaat.
De afbouw gaat toch om de afnemers die de ébauches afnamen, die opwerkten en een eigen naam gaven? Zover ik weet kan je nog altijd ETA’s kant en klaar kopen om in te bouwen.
Vraag maar eens aan een horlogemaker met welke uurwerkjes ze het liefste werken. De meeste zullen Rolex zeggen omdat dat gewoon zo goed in elkaar zit. Alles past perfect, onderdelen goed afgewerkt, goed ontworpen.
Rolex is ook misschien wel het “beste” mechanische uurwerken. Niet de speciale afwerking of complicaties van een high-end patek bijvoorbeeld maar zeer acuraat en betrouwbaar. Hoe duurder is niet hoe “beter” dus, wel hoe specialer. Als ik een mechanisch uurwerk moest kiezen voor 10 jaar op een onbewoond eiland zou dat om die redenen een rolex uurwerk zijn.
Je kan denk ik nooit dezelfde kwaliteit leveren als een grote uurwerkfabrikant.
Vergelijk het met auto’s. Een Ferrari heeft echt niet dezelfde kwaliteit als een AMG motor en zeker niet als een VW motor. Moet vaker een (extreme kostbare) service hebben en gaan vaker kapot, alhoewel dat laatste een aanname van mij is. Ik weet niet of hier cijfers van zijn.
Een F1 motor is al helemaal niet betrouwbaar. Wel heel innoverend trouwens.
Dit ie een oud topic maar stel als leek toch nog maar de vraag, misschien een domme vraag maar snap nog steeds niet hoe de horloge merken aan hun kaliber nummer komen. Even 2 voorbeelden, mijn seamaster heeft een kaliber van 8800, mijn Panerai een kaliber van P.6000. Nu weet ik natuurlijk wel dat je middels een kalibernummer weet wat voor uurwerk er in een horloge zit. Maar gewoon, hoe komen ze op die nummers?
