Voor mijn gevoel mn 1e luxe/duur horloge was de SMP ten tijde toen Bosman 007 speelde.
Het was anders dan al t andere wat ik gezien had. Golfjes op de wijzerplaat, aparte wijzers (waar veel later pas de realisatie kwam dat t geskeleteerde plongeur wijzers zijn, waardoor ik het ontwerp nog meer ben gaan waarderen), de excentrieke band die als n armband zo mooi om je pols draait, en last but not least de hoogwaardig aanvoelende sluiting. Daar waar Seiko, maar ook Rolex, Tag Heuer, Breitling, en nog vele andere van die gevouwen ‘blikken’ sluitingen hadden, voelde die v de SMP massief aan. 1 en al stuk kwaliteit. (Dat ie op de halve schakel na geen vouwsluiting heeft, zag ik maar even over t hoofd).
Enfin, toen n familie uit t buitenland op vakantie kwam, had zij em met n lagere prijs gekocht, waarna ik em gelijk overnam
En zo kwam ik dus aan mn eerste ‘echte’ horloge. Vele varianten volgden erna , maar ik denk dat ik deze laatste versie ook maar skip.
Ik merk dat ik eigenlijk maar een paar horloges dagelijks om doe. En dat zijn ook nog eens goedkope horloges, waar ik me comfortabeler mee voel dan met n duurdere. Die lagen de afgelopen jaren in de kluis, en daarna bij DNK toen mn banken ermee stopten.
Daarnaast neig ik steeds vaker naar t gadget gehalte v smartwatches. Ik betwijfel daardoor of ik ooit nog es n ‘echt’ horloge ga kopen.
Maar zoals 1 Bond film genoemd is: Never Say Never
In 2004 voor een Nederlands bedrijf waar ik toen werkte voor een tijdje in de Bay Area vestiging mogen werken. Geweldige tijd in de Californische zon inclusief een leuke buitenlandvergoeding.
Mijn vrouw spendeerde mijn salaris in Nederland, ik de vergoeding in het buitenland
Toppers, een van de betere shops in de buurt van SF werd mijn vaste plek om mijn neus tegen de etalageruit te drukken.
Uiteindelijk een Tag Heuer CV2113 gekocht, wist ik veel, maar nog steeds een van mijn mooiste horloges. En nog steeds een mooi aandenken ook aan een bijzondere tijd en belevenissen in de US.
Dag naamgenoot! Gaaf als eerste horloge, het is/was mijn 2e echte horloge. Leuk aandenken ook, en een bijzonder horloge dat je maar weinig tegen komt.
Snap er ook niet zo veel van, wel echt heel erg veel reactie. Maar allemaal inruilers waar ik wat minder mee heb.
De koper meld zich vanzelf, en tot die tijd geniet ik er nog even van.
Mijn eerste echte horloge kreeg ik toen ik 13 was maar ik besefte pas dat een Tissot een echt horloge was toen ik een jaar of 30 oud was. Ik interesseerde mij niet voor horloges verder dan dat zij de tijd weergaven. De Tissot kreeg ik van een bekende waar ik eens een programmeerklusje op een Commodore 64 voor had uitgevoerd. Ik heb het horloge jaren met veel plezier gedragen totdat het glas sneuvelde toen ik van mijn fiets viel.
Deze kocht ik als student. Nagelnieuw. Een hele uitgave. En sommigen geloofden niet dat hij echt was. Misschien pik ik er nog eens een op, gewoon als jeugdsentiment.
En Mijn eerste echte zelfverdiende horloge was een Seiko chronograaf, voor 160 gulden, ik was toen een jaar of 14, dit zal in 1999 geweest zijn. Mijn eerste mechanische horloge was een piloot van Zeno Watch Basel (je ziet dit merk niet veel). Dit is in 2006 geweest. Van laatstgenoemde heb ik nog wel een foto, zal ik opzoeken:slightly_smiling_face:. Het meeste spijt van verkoop heb ik trouwens van mijn honderd procent originele turtle 6309-7040 uit 78 dacht ik .
.