Vooropgesteld, ik weet niet of ik gelijk in de ban wordt gedaan omdat ik ‘the R-word’ heb gebruikt en tevens is dit geen topic om het kopen/dragen van replica’s te promoten. Ik ben echter wel benieuwd naar de algemene tendens van het volgende:
Wat ons bind is de lol die we hebben met/in horloges. Of je nu 3 Zwitsers per jaar kunt kopen of lang moet sparen voor een SKX007. Dat maakt niet uit, de lol maakt ons allen gelijk.
Maar het overkomt ons allemaal wel eens, lang gekeken, lang overwogen, getreuzeld, gespaard en dan toch maar gekocht, het horloge waar we al zo lang naar uit gekeken hebben. En soms kun je dat horloge in de ‘domper-la’ terug vinden; slaat niet aan, krijg er geen klik mee, draagt voor geen meter, te groot, te klein, etc, etc. Met als gevolg een afschrijving van jewelste als je hem van de hand wilt doen en het spaarproces wordt weer opgestart voor de volgende aankoop.
De vraag die zich voordoet: Is het geoorloofd/verstandig/aan te raden om als verzekering tegen een mogelijke dure miskoop een Replica te kopen en te dragen, alleen maar om te kunnen beoordelen of dat de klok is waar je inderdaad al die tijd je zinnen op hebt gezet. Om vervolgens jezelf wel de morele verplichting op te leggen het ding onder de 10:30 sneltrein Amsterdam - Utrecht te gooien als je de echte hebt aangeschaft (het ding heeft zijn werk gedaan) of tot de conclusie bent gekomen dat het ding wederom zijn werk heeft gedaan en je succesvol van een miskoop heeft af gehouden.
Werkt ook niet, als in dat een Ferrari kloon (omgebouwde Toyota of zo) nooit in de buurt zal komen van het echte werk.
Je krijgt hoogstens een idee van de grootte van een horloge, maar dat heb je met een uitgeknipt horloge van papier ook. (Vind ik)
Ik denk dat onze hobby 1 groot voordeel heeft, en dat is dat de afschrijving vaak heel beperkt is. Zeker de merken waar veel replica’s van zijn, zijn makkelijk te flippen. Het risico van terugkomen op een dure aankoop is daarmee redelijk afgedekt. Die paar honderd euro die je op een nieuwe rolex zal afschrijven is net zoveel als je kwijt bent aan de replica die daarna door de shredder kan.
Ben anti replica, ik vind het diefstal van ontwerp.
Nu ik begrijp je verhaal wel.
Maar een replica heeft nooit die zelfde kwaliteit als een origineel , ondanks dat er top replicas bestaan.
Maar het echte emotionele gevoel naar een origineel uurwerk zal er nooit zijn
Als je replica wil kopen, omdat je het echte niet kan of wil betalen: Lekker doen. Smoesjes dat het is om te kijken of the real deal je wel zal bevallen geloof ik echter niet. Een goed horloge is zo veel meer dan alleen de looks en een replica kopieert alleen de looks. Dan kan je beter het horloge wat je wil een keer uitvoerig gaan passen bij een juwelier.
Daarom dus voor mij geen replica.
Een replica lijkt onschuldig, maar behoort tot de zware criminaliteit. De smokkel gebeurt door criminele organisaties, met afpersing e.d. Argumenten die ik hier zelden tegenkom, maar dat verbaast me ergens ook weer niet. Maar goed, lekker zelf weten. Karma.
Replica’s worden gemaakt om mensen mee te bedriegen. Handel in die dingen is hier in Europa niet voor niets verboden. Homages zijn (wat je er ook van vindt) niet gemaakt om te bedriegen, er staat gewoon op wat het is. Dus als je wat wilt proberen, koop dan een homage en geen replica.
Ik denk dat je met een replica of hommage niet het definitieve gevoel/klik/idee van de echte krijgt!!!
Waardoor je misschien besluit er geen aan te kopen.
Ik vind het een beetje raar verhaal. Waarom een replica kopen om te testen of het origineel gaat bevallen? Je kunt het origineel toch gewoon testen bij de verkoper?
Hommage vind ik prima. Uiteindelijk kunnen horlogemerken niet oneindig nieuwe modellen blijven ontwikkelen.
Het is zo als bij auto’s , die gaan ook steeds meer op elkaar lijken en ook die bedrijven fuseren en gebruiken elkaars ontwerpen.
Replica blijft NEP, net als een schilderij vervalsing, gebruik maken van de naam van kunstenaar en proberen voor redelijk wat geld te verkopen ( zie maar eens naar de vervalsingen die al in omloop zijn alleen al van Herman Brood )
Er zijn nu wel schilders die de stijl techniek van Herman over nemen, dat noem ik dan hommage en kan wat mij betreft, zolang ze maar hun eigen naam erop zetten en niet BROOD.
Dit zinnetje wordt dan wel een erg grijs gebied toch? Ik zie mensen op dit forum het namelijk aan allebei de kanten van de streep uitleggen.
Ik vind zelf dat een replica of een kopie not done is. Een kopie vind ik ook hetzelfde (na)maken en dan je eigen logo of naam er op zetten. Dat zie je heel erg veel gebeuren, noem het “hommage” en het is oké. Ik vind dit persoonlijk niet oké. Een hommage vind ik het als je de stijl hanteert of een ode brengt aan het origineel, zonder het dus schaamteloos te kopiëren.
Dit (en veel erger: kinderarbeid, sponsoring criminele regimes, etc.) wordt regelmatig geroepen op met name Amerikaanse fora. Bewijs heb ik nog nooit gezien. Maakt replica’s en diefstal van intellectueel eigendom niet minder verwerpelijk.
Ik begrijp je overweging, maar voor mij zou het niet werken, om drie redenen:
Technisch: een replica is toch een ander horloge, gewicht, geluid, materiaal, afwerking. Dit kun je overigens grotendeels beperken door een “dure” replica te kopen, maar dat brengt me op het volgende punt.
Financieel: Ik kan het niet over mijn hart (of eigenlijk mijn portemonnee) verkrijgen om honderden euro’s uit te geven aan een “goede” replica, terwijl er voor die bedragen ook mooie, eerlijke horloges zijn.
Psychologisch: in tegenstelling tot veel mensen hier ben ik niet per sé moreel tegen replica’s. Ik vind het vooral heel begrijpelijk, zowel aan de aanbod- als vraagzijde. Wat ik er tegen heb, is dat ik me sneu voel met een replica om de pols. Ik heb er echt nul komma nul plezier van. En daar gaat het toch om. Met een replica kun je eventueel de maat en de looks “test driven”, maar niet het gevoel. En laat dat nu met afstand de belangrijkste overweging zijn in onze gedeelde hobby…