Gedurende lange tijd ervoer ik een onderhuids verlangen, of misschien beter: onrust, om een Tudor te bezitten. Talloze malen heeft mijn cursor boven de ‘kopen’ knop gefladderd voor een pre-owned, maar ik ben er nooit op geland.
Een tweetal bezoeken aan een AD heeft mij ook niet kunnen overtuigen. Een Hydronaut, Black Bay en Pelagos, ik heb ze mogen vasthouden en ook om de pols mogen voelen. Prima hoor. Niets op de uurwerken en de kwaliteit ervan aan te merken. En dus koop ik?..……Eehh nee, toch maar niet.
Waarom niet? Ik kon er mijn vinger lange tijd niet opleggen.
Dus vocht ik met de vraag: Wil ik eigenlijk wel een Tudor?
Dus meer lezen, ervaringen van eigenaren absorberen, details uitpluizen, fora bezoeken etc. Enfin, u kent het wel.
Conclusies:
- Merk herkenning is relevant. Dat is mij wel duidelijk. Tudor is minder bekend dan… en daar gaan we: Rolex
- Tudor wordt door menigeen aangemerkt als een poor-mans-Rolex.
-Tudor wordt ook, naar het schijnt, gezien als een opstap naar een Rolex.
Met betrekking tot het laatste: ik wil helemaal geen Rolex. Geen enkele behoefte meer aan en nooit echt gehad ook, nu ik erover nadenk. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat het een gerespecteerd merk is met goede uurwerken. Maar persoonlijk ben ik in de overtuiging dat het commerciële en marketing aspect van het merk het horloge buiten proportioneel duur heeft gemaakt. Een navenant hogere kwaliteit wordt er niet geleverd. De balans tussen kwaliteit en prijs is, mijns inziens dus, volledig zoek. Dus heb ik die lange tijd geleden rigoureus van mijn lijst geschrapt. Ik hoef mijzelf en mijn omgeving niet ervan te overtuigen dat ik (te) veel geld uitgeef aan een Rolex. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het prima als anderen het ervoor willen uitgeven. Een ieder kiest voor zich en zo moet het ook zijn. Wie ben ik om daarover te oordelen?
Maar ook de AD gaf in een gesprek aan dat de volgende stap een Rolex is. Hmmmm. Moet ik dan toch maar doorsparen voor een Rolex? Is Rolex dan toch significant beter dan Tudor? Volgens mij niet en de AD kon mij ook niet echt overtuigen. Zeker niet als de prijs met de kwaliteit tussen beiden wordt vergeleken. Ik zie die meerwaarde niet. Ja, hoor ik u denken, wat dan als het gaat over Patek Philippe, Audemars Piguet of Vacheron Constantin? Wellicht hetzelfde vermoed ik. Maar ik word niet gehinderd door enige kennis van zaken met betrekking tot deze merken en ben dus niet in de positie om daar over te kunnen oordelen. Een gevalletje ’te ver van mijn bed’. Overigens heb ik van PP begrepen dat je die niet voor jezelf aanschaft maar voor de volgende generatie, maar dit terzijde.
Is de factor merk herkenning voor mij relevant? Nee. Ik heb niets met extravagantie, extreme luxe of merk herkenning, vandaar mijn Seikos en wellicht ook de Tudor keuze. Ik zoek kwaliteit en vakmanschap maar wel met onderscheidend vermogen. Een naam op de wijzerplaat die anderen herkennen als dat ik merk “XYZ” bezit, kan mij niet over de streep trekken. Het boeit mij niet.
Is Tudor dan een poor-mans-Rolex? Het wordt misschien zo gezien en wellicht ook ervaren, maar mij lijkt het niet. Het merk Tudor heeft voldoende historie, knowhow en innovatieve kennis om mij ervan te overtuigen dat het geen goedkope afgeleide is en als zodanig niet als een arme mans Rolex kan worden geclassificeerd.
Tevens ben ik van mening dat het design van een Tudor met zijn stijl en ingetogen luxe op zichzelf staat en dat spreekt mij wel aan. De wijzerplaten daarentegen……die spreken mij dan weer niet aan. Maar dat komt wellicht omdat ik verwend ben door Seiko.
Is de Tudor dan toch niet de ‘real deal’ voor mij? Mijn dochter, die helemaal niets met horloges heeft, loopt met een Tudor om haar pols. Schitterend horloge en het staat haar goed. Het is voor haar een sieraad. 'Klokkijken doe ik op mijn iPhone’, zegt ze. Zou het dan daarin zitten? Heeft Tudor niet genoeg diepgang voor mij om als sieraad te fungeren? Toch niet voldoende uitstraling? Mist het cachet? Net dat kleine beetje extra dat ik nodig heb om mij over de streep te trekken?
Moet ik misschien hiervoor in dezelfde prijsklasse kijken naar een alternatief zoals bv een Breitling, Omega, Zenith, Tag Heuer etc? Ja, wellicht wel. Maar ja, voor mij combineert Tudor vakmanschap, knowhow, historie, goede prijs-kwaliteitsverhouding, innovatie, ingetogen luxe en goede uurwerken. Kortom: al hetgeen ik zoek.
Wat is het dan toch dat mij iedere keer tegenhoudt? Het meest cruciale element ontbreekt: emotie.
