Ho maar, een goed lopende Doxa van (gok ik) eind jaren 40/begin 50 voor een prikje. Mooie vondst! Da’s het soort zaken waarvoor ik zondag naar Houten afzak (een mens kan maar hopen) 
3 likes
Prachtig hoogtepunt en knap dat je er zelf aan begonnen bent!
Veel draagplezier!
2 likes
Deze op het werk - en 's middags -in smart casual outfit- naar de uitvaart van een oom. Was vooral heel gezellig… …beste man is oud geworden en had een geweldig en enorm sportief leven. 
38 likes
Dank je!
Laat op de avond toch nog even een horlogewissel. Hoe moet ik anders al die dingen polstijd geven? Bij mij word de polstijd voor mijn verzamelhorloges sowieso meestal toch in minuten geteld, niet
in uren, laat staan dagen.
Deze. Een ‘La Meuse’.
Een van de vele merken die werden gevoerd door de Zwitserse combinatie Lapanousse - Rego, later Cimier. La Meuse is een merk(je) dat zelfs niet eens in de uitputtende lijst voorkomt die Mikrolisk voor Lapanousse weergeeft. Naast Ebauche Betlach, van Edward Kummer, was Lapanousse een van de grotere Zwitserse producenten van eenvoudige penanker uurwerken. Later werd dit de firma Cimier, die ook vrijwel alleen penanker horloges maakte.
Dit exemplaar is, net als de enkele postjes eerder in dit draadje getoonde Berg-Parat, een vondst bij mijn laatste bezoek aan de Verzamelaars beurs, eerder deze maand. Zo bijna geruisloos als het ETA 1080 uurwerkje in het Berg horloge tikt, zoveel herrie maakt deze Rego 146, want zo heet het uurwerkje dat in de Lapanouse La Meuse zit. DikDok DikDok DikDok. Het lijkt wel een Hema wekker!
Behalve dat ik sowieso een zwak heb voor dit soort simpele penankertjes in een schoenpoetsdoosjes kast, viel ik bij deze voor de fraaie wijzerplaat, iets waar ze overigens bij de Fa. Lapanousse/Cimier heel goed in waren: het ontwerpen van fraaie wijzerplaten. Ook leuk: een aluminium kastje! Dan was er nog het lieve prijsje waarvoor het werd aangeboden en het feit dat het (nog) liep. En hoe! Toen ik hem (haar? ze heet LA Meuse) net gekocht had en het ding thuis voor het eerst opwond ging ze met een rotvaart aan de gang. Een superracer. Ruim 6 kwartier in een uur! Maar ze liep wel de volgende dag nog steeds. Volgens Madame La Meuse dus al anderhalve dag verder. Aanvankelijk had ik haar daarom maar apart gelegd voor de projectenbak.
Toen ik een paar dagen later toch eens goed ging kijken wat er mis kon zijn met het uurwerkje en ik een voorzichtig tikje gaf tegen de balansveer omdat ik het idee had te zien dat de windingen tegen elkaar aan zaten… tadaaa: toen ging ze ineens een stuk rustiger lopen. Inderdaad een verkleefde balansveer dus. En niet zomaar rustig lopen. Nee, nauwkeurig op tijd! Met een beetje op het gevoel afregelen loopt ze nu al dagen met een afwijking van minder dan een minuutje of twee per dag. En dat mag van mij voor zo’n oude dame, die overigens wel degelijk bestemd was om een herenpols bij de tijd te houden.
Na wat poetsen aan het aluminium doosje ging ze er al een stuk beter uitzien. Vervanging van het ernstig gekraste en gebarsten glaasje deed wonderen, vooral omdat je toen goed kon zien hoe mooi haar gezichtje, ondanks de hoge leeftijd, nog was. De wijzers zijn wat aangetast maar draaien nog vrolijk rond en ook het datumsysteem (zonder snel verstelling natuurlijk) werkt nog prima. Een ouderwets perlon bandje (vanwege de vaste verbinding tussen de lugs) maakte haar weer helemaal draagbaar.
Kortom, een mooie en welkome aanvulling op mijn collectie oude penanker horloges. Als ik een stel van die dingen af en toe, voor de lol, wel eens allemaal opwindt, is het een drukte van belang en een heel geratel in het kastje waarin ik ze bewaar. En daar doet La Meuse nu ook vrolijk aan mee. Wat een plezier voor een paar tientjes!
Tot slot hieronder nog wat meer foto’s van het luidruchtige vrouwtje. Misschien mag ze aanstaande zondag wel mee naar de Rikketik, daar voelt ze zich vast thuis bij de andere oude meuk, de spruitjes, de lauwe kroketjes en de te dure koffie met oude koek. Maar leuk is ze!
Dus als je op de komende Rikketik in Houten iemand tegenkomt met een zeer luid tikkend horloge, op een meter afstand al hoorbaar, dan is de kans groot dat ik het ben!
Tot aanstaande zondag!
Dank voor het lezen,
Groeten,
Lex
34 likes
Penankertjes REPRESENT! 
Knap ding! Ik zou niet eens weten waaraan ik aluminium kastjes zou kunnen herkennen. Qua uitzicht is het een beetje chrome-achtig, maar zonder slijtagesporen zou ik denken?
Heerlijk toch. Aan het werk zijn, en tussendoor dat ouderwetse getik aan de pols horen. Maakt mijn dag altijd meteen 100% vrolijker. 
2 likes
Vandaag de Seiko 5106 met blauwe wijzerplaat en zwarte band. Gisteren was die met de bruine band aan de beurt. Volgende week komen ook de witte en grijze wijzerplaat aan de beurt. Het blijft schipperen om ze een gelijkaardige behandeling te geven.
15 likes
Pierre, wat heb jij toch een snoepwinkel van een verzameling! Genieten 
3 likes
