Begin deze maand heb ik een Phoibos Voyager gekocht.
Ik wist dat dit horloge wat kleiner zou zijn, 39mm, dan wat ik normaal draag, maar ik dacht dat het wel mee zal vallen. Ik vind hem echter toch wel klein vallen op mijn 19,5 cm pols. Zonde, want ik vind het horloge voor de rest wel erg nice.
Maar misschien is het gewoon wennen, omdat ik normaliter 42mm-44mm draag.
Mijn vraag aan jullie: hebben jullie wel eens een horloge gekocht die je eerst te klein vond, maar uiteindelijk toch regelmatig draagt?
Ik wel ja. Ik droeg vroeger Diesel-horloges en later een wat grotere Seiko chronograaf.
Toen (eindelijk) wat kleinere horloges gaan dragen (erfstukken, maar ook zelf wat gekocht). Na een paar dagen was ik gewend. Heb nu zelfs liever wat kleiner (<38 mm).
Het ligt inderdaad ook aan de polsomtrek, maar 38 mm vind ik wel een mooi formaat. Niet heel klein, toch verfijnd. Het is maar net wat je zoekt in het sierraad. Anders gewoon weer verkopen en door toch!
Ik vind 39 mm zowiezo niet echt klein. Ik draag ook 34 mm. Ik merkte echter wel dat ik niet kon wennen aan 33mm dat was blijkbaar voor mij de grens. Zoek je grens dus.
Het is veelal niet de diameter van de kast, maar de diameter van de wijzerplaat.
Een kleine wijzerplaat oogt klein, terwijl een grote plaat met kleine bezel kan ogen als een schotel op je pols.
M’n Doxa Sub300 Carbon met een 43mm kast draagt kleiner dan m’n Speedy van 42mm, mede door de kleinere plaat en kortere L2L.
En over de jaren heen merk ik dat ik sterker neig naar kleinere horloges.
Niet gekocht, wel geërfd. Toen ik na 38 jaar het horloge van mijn vader terugvond en heb laten opknappen, moest ik erg wennen aan de grootte. Maar na een tijdje ben je er volledig aan gewend.
Mee eens. Ik heb een Citizen met een 38mm wijzerplaat (45mm kastbreedte), maar mijn Oris heeft een kastbreedte van 51mm maar een wijzerplaat van 38mm. Dat scheelt visueel flink!
On topic: Ik wilde nooit onder de 40mm want ik vond 40mm er raar uitzien op mij, maar door wat pech kwam ik uit op een horloge van 37mm en dát werkt echt waanzinnig. Het is zo ontzettend goed leesbaar, omdat álles toegespitst is op pure leesbaarheid, en het draagt ontzettend comfortabel. Ik heb ook een 36mm en daar kon ik direct aan wennen. Ik merk dat 40-42mm een gebied is dat ik niet comfortabel vind. 36-39 millimeter, en 42-47 millimeter, dat zijn mijn comfort zones.
Ik heb ook een horloge met een diameter van 32mm maar die is wel echt te klein. De donkere plaat en de donkere (messing) wijzers zonder lume maken het er niet beter op.
Rolex Datejust 36 mm vond ik altijd prachtig, maar ik was bang dat ik het te klein zou vinden. In 2020 kocht ik een 36 mm Maurice Lacroix om het uit te proberen en ik droeg dat horloge erg graag. Drie jaar geleden kocht ik uiteindelijk een Datejust 36 mm en het is en blijft een van m’n lievelings horloges. De afmeting 39 mm vind ik een mooie maat voor iedere pols, ook voor de wat forsere pols.
Nee ik kan er niet aan wennen. Ik heb een 17,5 cm pols en draag alles tussen 37 en 44mm maar dat zijn echt mijn grenzen, dat vind ik mooi staan. Ik heb een 34mm vintage Tissot erfstuk. Dat draag ik soms omdat ik het horloge heel mooi vind maar wennen kan ik er niet aan ook al droeg bijna iedereen vroeger een veel kleiner horloge dan tegenwoordig.
Diameter is een nietszeggend iets. Mijn airking en mijn vaders seiko zijn 34mm. Dragen heerlijk.
Ook mijn Gshock’s van 48 mm dragen heerlijk.
En alles ertussenin wat in mijn bezit is ook.
Natuurlijk is er een boven en en ondergrens.
Ik ga niet met het dubbeltjesgrote horloge van mijn moeder lopen.
