De meeste mensen niet. Ze worden er dan ook voor betaald.
Vandaar zn populariteit waarschijnlijk.
Vulgair? De doekoe hype er rond misschien. En hangt ook af van de uitvoering. Maar Rolex heeft wel meer opulente modellen met diamanten en gekke motieven.
Met zn comfortabele werkelijk gemeten net geen 39mm, ranke poten en dunne kast vind ik m niet vulgair. Heel comfortabel.
Hij is gaaf/mieters maar helaas beladen met alle Horlogehype Zonden van deze tijd.
Ik vind hem te klein, maar dit vind ik wel wat ongeloofwaardig van je. Kun je ook makkelijk zeggen omdat je weet dat je het aanbod niet gaat krijgen. Net zoiets als zeggen dat als je een miljoen wint in de loterij je dit allemaal aan een goed doel gaat geven en vervolgens geen lot koopt.
Ik vind het een heel mooi formaat, zeker voor een automaat & chronograaf. Als ze er nu nog een iets beter afleesbare dial en wijzerset in zouden steken, zou ik volledig fan zijn. Nu valt het me op foto’s vaak op dat deze net iets minder “in den draai” af te lezen lijkt dan bv een submariner.
Dus als dat je niet stoort, zeker houden want zoals je zegt: de kast is perfect.
Volledig akkoord, ik vind de Daytona ook duur voor wat hij is. AP weet ik dat het duur is, maar die prijzen volg ik zelfs niet
Eerlijk gezegd, eens boven de 3.5K denk ik tegenwoordig vaker: is dit nu echt zoveel beter dan (bijv.) een bb58 of mijn toen stevig in de korting geprijsde Planet Ocean?
Ik draag eigenlijk alleen maar alleskunners die tegen een stevige stoot kunnen, dus is het antwoord meestal “neen”. Er zijn echte kunstwerken op de markt, maar die zou ik toch niet dragen. Maar in het gamma waar je niet mee moet inzitten als je er eens mee tegen de grond gaat, in het water springt of wat dan ook, is eigenlijk 3.5K misschien al overdreven veel.
Ik snap niet waarom. Ga jij met iets rondlopen wat je lelijk vind omdat het je gratis wordt aangeboden? Het is toch zo simpel:
Ik ben geen fan van chronografen met 3 subdials. Dan heb ik een hekel aan glanzende keramische bezels, die zijn glimmend en doods. Geschroefde pushers op chronografen zijn ook erg lelijk, en moeten chronografen nooit op staal staan. Ook vind ik plat saffier niet mooi op een chronograaf, en als allerlaatste vind ik de ringen rond de subdials schreeuwerig.
Je kunt het ongeloofwaardig vinden tot je een ons weegt, maar de Daytona belichaamt nou net exact alle factoren die ik lelijk kan vinden aan een chronograaf, ik kan daar geen andere koek van bakken. Dat ik dan ook nog geen enkele affiniteit met het merk heb, en dat ze geen noemenswaardige speler zijn in de wereld van chronografen, dat helpt ook niet mee.
Natuurlijk kan ik morgen naar een grijze dealer rijden en zo’n ding uit de kontzak kopen. Da’s ook nog risicoloos, want over een week verkoop je hem met wat winst. Dus kan ik er letterlijk voor betaald worden om het een keer te doen, maar ik wil het gewoon niet.
Een vintage Breitling uit 1940, daarentegen, met een tachytele-scale, bol acryl, leren band en bedrukte wijzerplaat. Hulde. Dat is leuk. Dat past bij m’n flat cap, hoornen bril en gewaxte jacht-jas.
Het is een kwestie van smaak en persoonlijke stijl hè?
De maatvoering, die is echt uitstekend. 39,5 x 12,5mm is echt perfect voor een automatische chronograaf. Vele malen beter dan alles waar een Valjoux in ligt. Op dat punt is het één van de beste chrono’s die er zijn, naast de Zeniths.
Daarom ben ik zover dat ik het op handwinders van max 13mm dik moet houden, of een Zenith moet kopen.
Die IWC is 13,6mm toch? Net als de Archimede. Dat zijn dan wel direct de dunsten met een Valjoux automaat er in. Vaak gaat het richting 14,5 - 15,5mm dikte. Alleen de Archimede is met 39mm een lekker formaatje, want 53mm l2l moet ik nooit proberen te doen, natuurlijk.
Ik denk erover om wat kleur toe te voegen en ben inmiddels op 2 modellen uitgekomen. Qua looks, specs en al het andere belangrijke voldoen ze beide aan m’n harde eisen. Welke zouden jullie kiezen?
De hakken zouden echt in het zand gaan, want ik word zeer sacherijnig van kledingvoorschriften. Wat ik eet en wat ik draag, dat bepaal ik graag even zelf. Makkelijk te zeggen voor wie in alle comfort leeft, dat wel.
Met de glimlach, maar ik ben niet zonder zonde.
