In 2004 kwam moest ik voor een cursus van twee weken naar het pittoreske, Anton Pieck-achtige Böblingen toe. Ik werkte toen in een team van harde techneuten en had al enkele jaren geen vrouw meer op het werk gezien. Ik zat in Stockholm en dacht: “Da’s een mooi ritje.”
Ik begon de reis al een beetje te plannen en sprak een Israëlische collega die ik nog niet kende via e-mail aan omdat ik wist dat hij daar ook zou zijn. Ik stelde van alles voor, pilsje, misschien een rondje squash, tripje naar München tijdens het weekend… Gewoon om er een leuke tijd van te maken.
Eenmaal in de trainingsruimte aangekomen was ik nipt te laat, en er was nog maar een stoel over. Dus ging ik naast een zeer lekkere brunette met blonde slingers in haar haar, mooie groene ogen en een intense blik zitten. Ik dacht nog “wat overkomt mij nou op deze techneutensessie?”
Het bleek dat dit de collega uit Israël was. Anderhalf jaar later ging ik daar voor het eerst heen omdat we elkaar niet uit het hoofd kregen, en in begin 2006 woonde ik samen met haar in Herzeliyya Kipuach. Bij aankomst in Israël wilde ik een horloge kopen wat ik kon mishandelen omdat ik m’n Speedmaster wilde ontzien, dus toen ik iets stoers zag voor weinig geld bij de Fox winkel in Herzeliyya mall sloeg ik toe.
Terugblikkende op die periode had de Speedmaster misschien ook een rustiger leven nodig, omdat ik 'm als daily beater gebruikte:
Hoe dan ook, in die tijd dacht ik nog, omdat ik mij niet voor horloges interesseerde, dat wat er op de verpakking stond ook gewoon kon. 30 meter waterdicht betekende in mijn hoofd dat ik kon zwemmen met zo’n horloge. Het Fox horloge was 30 meter waterdicht, dus dat paste mooi, in mijn beleving.
Ook had het horloge een fijne maatvoering. Het was 38mm breed met een lug to lug van 48mm, 22mm lug breedte achter deels verborgen lugs en het was een svelte 11.5mm dik.
De kroon was gesigneerd, en de kast was uit RVS opgetrokken. Na al die jaren weet ik echter nog steeds niet wat het voor glaasje is. Ik vermoed mineraal glas. Het uurwerk is Japans, en ik zelf heb nog nooit onder de motorkap gekeken. Wel kan ik zeggen dat de actie aan de kroon voor de tijd redelijk losjes is, maar dat er toch geen speling te bespeuren valt.
Het horloge werd van oorsprong geleverd op een Bund-achtige band. De bandaanzet is 22mm breed, maar dankzij de hooded lugs en de diep verzonken gaatjes kun je er geen NATO of iets dergelijks op gooien. Nu was ik ook geen bandenswapper, dus deze band heeft er ononderbroken 11 jaar op gezeten.
De gesp is ook gesigneerd en is van geborsteld RVS gemaakt. Het leer heeft nogal op z’n donder gehad, omdat ik er van alles mee heb gedaan. Ik ging onder watervallen staan bij Ein Gedi,
struinde er mee over Bazaars op hete dagen,
en banjerde er mee door de woestijn.
Het is dan ook wel verbazingwekkend dat die band, inmiddels goed “distressed” en “vintage” het nog zo goed volhoudt.
Zoals jullie kunnen zien is de wijzerplaat van een prachtige sunburst voorzien, met opgelegde 12-6-9 indices en lume pips op de overige uren. De Lume is niet om over naar huis te schrijven, het lijkt de Glycine Combat 7 Vintage wel: OK op de wijzers, bedroevend op de pips. Het is geen Seiko.
In al die tijd had ik de band nog nooit verwisseld. De kast is vanwege het vele nat worden en opdrogen op die leren bund band dan ook wat verweerd, maar de belijning is mooi en de afwerking van de randen gewoon OK. Ook het glas houdt zich wonderwel kranig staande.
Ondanks de diep gelegen gaten, waardoor je een beetje overhang krijgt aan de lugs waar de band om de pols vouwt, is het een redelijke bandenswapper. Hier bijvoorbeeld op een 20mm Hirsch Croco in honingkleur.
De ton-sur-ton doet het mooi hier, het wordt er een discrete, dressy sporter van. Ook om de pols valt het niet tegen.
Zoals we zien is het glas licht gebold, niet ontspiegeld, maar is de afleesbaarheid excellent onder de meeste omstandigheden. Zon heeft het horloge in ieder geval genoeg weerkaatst in z’n carrière.
Op chocoladebruine banden doet hij het ook goed. Hier is het horloge te zien op een Hamilton band met contrasterend stiksel:
Het geeft een beetje een jaren zeventig-vibe, qua kleurstelling, wat nog eens versterkt wordt door de tonneau cusion case met funky lugs en het gebolde glas.
Echter, door de lug vorm vind ik dat ie het nog het beste blijft doen op de meegeleverde bund. Ik zal mij hier nog eens over buigen, of anders een babbeltje maken met @Ko-Banden of hier iets op te verzinnen valt.
De conclusie is dat het een zeer solide horloge is. Het heeft meer doorstaan dan z’n WR rating eigenlijk voor mogelijk zou moeten houden, en slaat zich kranig door het leven. De secondenwijzer is goed uitgelijnd met de indices, het loopt keurig op tijd en heeft niet veel batterijen nodig.
Ik zou dus de aankoop van een Fox horloge aanbevelen, ware het niet dat ze volgens mij niet meer gemaakt worden.
.
