Echt onwerkelijk, tijd om eens een spaarvarken stuk te slaan
Maar dan de grote vraag: Krassen de oppervlakken even snel als op andere gepolijste/gematteerde delen of is er gebruik gemaakt van 1000 jaar oud Samurai zwaarden staal?
Datzelfde stuk kom ik ook tegen. Maar wie er ooit riep dat de Duitsers Sallaz als Zarats uitspreken heeft hele foute shit gerookt.
Hoe ‘krasvast’ is die geweldige polishing in de praktijk? Ik zou nl doodziek worden van een kras of zichtbare swirl op de kast.
Niet.
Het is gewoon staal. Voor zover ik weet zit er geen coating op.
Krassen gaan komen. Het is wat het is.
Hoe zit het verhaal dan in elkaar?
Zie bijvoorbeeld GS website:
Ik denk zelf dat de Japanners die deze machines in ontvangst namen de Duitse uitspraak van Sallaz (S-àh-la-tz) gewoon niet konden onderscheiden van Zarats (Z-áh-ra-ts) omdat de Japanners wel eens moeite met het onderscheid tussen L en R konden hebben.
Hmmm. Aangezien onze Aziatische vrinden doorgaans juist moeite hebben met het uitspreken van de R, ligt deze verklaring niet echt voor de hand. Dit kunnen we wellicht naar het rijk der fabelen verwijzen. Zallatsu zou toch meer voor de hand hebben gelegen. Wis en drie. Zo makkelijk is het allegaar nie.
Ik weet niet of het wel zo makkelijk is als jij zegt.
Ze kunnen R en L fysiek wel uitspreken, maar voor zover ik weet hebben ze de geluiden niet zo in de moerstaal zitten, waardoor ze niet weten wat ze wanneer moeten zeggen.
Daar zijn meer linkjes van te vinden.
Juist. Hoe raar het ook klinkt ( ).
Ze slikken die L in. De R ook half, daar maken ze weer een L van. Logisch.
Good thinking Godfried
Je reactie kwam over alsof het hele verhaal onzin was . Wellicht niet zo bedoeld.
De link van @zen geeft het volgende:
Zaratsu polishing – a key component of the Grand Seiko Style.
In the 1950’s, the Hayashi Seiki facility which manufactures many of the Grand Seiko watch cases began using a polishing machine that had the words GEBR.SALLAZ engraved on it. GEBR. is an abbreviation of the German word for “brothers” and SALLAZ (pronounced in the German fashion as “zaratsu” in Japan) was the family name of the company that built it. The main feature of this polishing machine is that the front of the rotating disc, not the side, is used to polish surfaces. In Japan, this process came to be known as Zaratsu polishing. The Grand Seiko Style, with its highly polished, clearly defined ridges where plane meets plane, is only achievable through use of this machine and its successors and the expert skills of the craftsmen who mastered its application.
best een intressant punt, omdat de legering van staal volgens mij wel uitmaakt.
uit mijn hoofd is 316l staal geschikt voor rond de 400 vickers, terwijl er ook staalsoorten bestaan die een hogere eenheid hebben. Rolex pocht al een tijdje met 904L staal, maar ik dacht dat hublot een staal (of goud?) soort had ontwikkeld dat onkrasbaar was door de hoge vickers eenheid.
Dit is overigens mijn zwakke poging om als een staalprof/nerd over te komen, maar ik herhaal ook alleen maar wat ik op blogs heb gelezen…
wat iedere horloge freak kan beamen is dat sommige staalsoorten harder zijn dan de andere, mijn oude IWC 3227 of AP hoefde je maar naar te kijken of er zat een butsje in, terwijl voor mijn gevoel de staalsoorten van GS (ik begin een beetje op een fanboy te lijken), wel wat harder lijken te zijn. Hun bewerking voor titanium (zoals voor de snowflake) is wel goed gedocumenteerd, ze hebben zelf een soort ontwikkeld dat 1.5x harder is dan normaal titanium, minder afbrokkeld en makkelijker te bewerken is.
Overigens hebben japanners aardig wat ervaring met staalverrijkingsprocedures, omdat het staalerts dat daar werd gewonnen bijzonder arm van kwaliteit was. wouden ze halverwege het slagveld niet opeens met een halve katana staan, dan moesten ze daar wel bekwaam in zijn (national geographic kijken op zaterdagavond werpt ineens zijn vruchten af). De romanticus in mijn hoopt dat die kunsten van verrijking zijn overgegaan naar de GSmeesters (of misschien had ik niet moeten overschakelen van national geographic naar kill bill en spookt hantori hanzo te veel door mijn hoofd).
uit intresse heb ik ze vandaag een mail gestuurd, ben benieuwd of er een sluitend verhaal uitkomt. Ik houd jullie iig op de hoogte!
En daarom is loempia met een L. ipv roempia
Eh, dat is nogal erg generaliserend. Als we ons beperken tot Chinezen en Japanners is dit duidelijk geen gemeengoed.
De Chinezen kunnen inderdaad de R niet (goed) zeggen. De Japanners hebben moeite met de L. En jawel, gebrek aan die letters in die talen.
Dus om Aziaten nu over één kam te scheren is hiermee wat kort door de bocht.
Verder, wist ik niet dat het van het Duitse Sallaz afkomstig was.
Aangezien Japanners meesters zijn in het overnemen dan wel verbeteren van dingen die ze ontdekken dan wel bruikbaar achten, doen ze dat ook met taal.
Ik heb en blauwe maandag Japans mogen studeren.
En wat @Fate_Amenable_To_Change zegt, bij het overnemen van Sallaz klinkt dat voor de Japanners (en voor ons) als Sallatz. Merk de harde Z (met T) op als in het Duitse Arzt (Artst).
Vervolgens kunnen ze de L niet uitspreken. Dus, komt die R om de hoek.
Hetzelfde geldt voor de S, die is voor Japanners in bepaalde combinaties met klinkers te hard en wordt dus een Z.
Vervolgens komt dan de stille U erbij. Deze wordt in het Japans wel, zeker wanneer de Japanse karakters naar ons westerse alfabet worden vertaald, bij meerdere woorden gezien, maar niet uitgesproken. Desu (dès), wakarimasu (wakarimaz)
En zo zijn we dus weer terug bij de juiste overname van Sallaz naar Zaratsu wat in het Japans dan uitgesproken wordt als Zaaratz.
Nog één mooi voorbeeld. De Japanners hebben ook Nederlandse woorden overgenomen in de 16eeuw.
Biru = bier
Het gaat niet zozeer om de staalsoort. Veel staal kan, afhankelijk van tempering (ice hardening, anyone?) zeer uiteenlopend hard of zacht worden. Dus zowel 316L en 904L bestaan in een bandbreedte van hardheid.
Wel is het over het algemeen zo in de messen-industrie, dat hoe meer koolstof er in een staalsoort zit, hoe harder hij in potentie wordt. Dit gaat wel ten koste van elasticiteit, en in dit geval van corrosie-bestendigheid. 904L is low carbon, wat dus impliceert dat het niet het hardste staal is, maar wel erg corrosie-bestendig.
Uiteraard hangt alles daarna af van hoe het behandeld wordt. Kortom, ik ben ook benieuwd naar het antwoord.
Wat die Katana’s betreft raad ik je aan om wat video’s te bekijken over damast staal. Mijn keukenmessen, bijvoorbeeld, zijn gemaakt van een snij-kern van VG-10. Da’s roestvast staal van 61 HRC na tempering, maar da’s ook erg breekbaar.
Om het mes elasticiteit en dus stevigheid te geven, smeden ze om die kern van VG-10 een tweetal lagen zachter 420 staal. Dat beschermt de snijkant, en geeft je een mes wat zeer scherp wordt, terwijl het toch niet breekbaar is.
Damaststaal is een harde snij-kern omwikkeld met 30-60 lagen zachter staal. Deze techniek werd ook in de Japanse zwaarden gebruikt. Vandaar. EDIT: **Ik zeg vandaar… ** voor mij verklaart dat het gedoe over gevouwen staal in “The Highlander”.
Dat dus. Het verhaal is geen onzin, alleen dat “duitsers Sallaz als Zaratz” uitspreken kan alleen waar zijn in Aziatische oren, want een Duitser (en ik, zei de gek) hoort dat verschil duidelijk.
Het zijn een soort Italianen… ze zetten overal een klinker achter.
Ja, een beetje met de Franse slag, qua taal.
Los van dat, wat je zeg over het Japanse zwaarden staal. Ja, daar zijn prachtige documentaires over gemaakt. Ik vraag me nog steeds af wanneer ze een totaal onverwoestbare GS gaan maken van dat gevouwen staal. Een soort GS Inoxu qua robuustheid.
Nooit begrepen waarom ze James Bond geen GS hebben gegeven. Dan had 'ie al die gadgets niet nodig gehad uit die Omega’s… Klein klapje met een GS en het einde van de films was binnen 5 minuten bereikt.