Vanochtend geplaatst en wat een bak reacties. Dank daarvoor iedereen die de tijd heeft genomen.
Over de streep trekken was misschien wat te sterk verwoord, maar dat is vaak nodig voor een levendige discussie
Ik draag vaak wat sportievere horloge en wil een wat nettere hebben. De moderne dressy dingen zijn niet mijn smaak en veel te groot (ik heb een heel kleine pols) dus kom ik bij vintage uit. Vooral de Oyster modellen die ook nog prima bij een polo of tshirt kunnen. Erg mooi. Maar die richting sparkte de vraag: dat kan nadelen hebben!
Ik zat zelf te denken aan een Rolex date 1500 of 15000. Ook met de redenatie die al eerder geopperd werd dat dat gewoon kwaliteit is en blijft. Ben er ook wel uit dat ik iets meer moet betalen in het credo van “buy the seller”. Dat vind ik ook niet erg om te doen. Liever iets meer voor een goed gevoel en mooi exemplaar. Maar Rolex…past dat wel bij mij haha
Jullie hebben me flink geholpen in de gedachtengang rond vintage en de voor en nadelen, waarvoor dank!
Maar de kwaliteit van vintage Rolex is niet per se heel bijzonder en zeker niet zo dat het de prijzen rechtvaardigd. Je betaalt veel voor het merk. Rolex liep vroeger ook gewoon achter bij bepaalde ontwikkelingen. Het duurde tot eind jaren 70 dat de horloges pas een quickset kregen voor de datum/dag en gebruiken tot in de jaren 80 gewoon plexi glas. Dat terwijl Seiko begin jaren 70 al dingen als saffier en glas met een AR coating gebruikte. Je kan voor minder geld een veel bijzonderder vintage horloge scoren. Maar uiteraard moet je kopen wat je zelf mooit vindt.
Het zit hem inderdaad voor mij vooral in het tijdloze design. Ik wil graag een onopvallende Rolex, die hoogstens de kenner opvalt en waarvan de rest alleen denk “mooi horloge hoor”. Dus zonder de vooroordelen haha
Vanuit die gedachte kwam ik uit bij een Rolex Date 1500(0), óf een no-date: de OP 1002 of een Airking (5500/14000/14000M). Allen met smooth bezel voor de nette look.
Voor mij zijn die vintage rolex niet overpriced als het rond de 3k zit.
Ik merk dat ik wel moeite heb met een Airking 14000 van 4k als ik een nieuwe OP in 34mm kan kopen voor maar 800,- meer. Dus daar komt dit topic ook vandaan haha
Maar eigenlijk is dat ook vreemd. Blijkbaar hebben ze te veel van hetzelfde in huis. Tjah als ze dan met dezelfde prijzen komen dan kan ik mij voorstellen dat ze die merkjes gaan indelen per prijs segment.
Ik vind al deze argumenten veel te rationeel voor een (voor mij) op emotie gestoelde hobby.
Ik vind vintage horloges gewoon erg mooi (althans bepaalde modellen: anders is het net zo vaag als zeggen dat je moderne horloges mooi vindt). Daarbij vind ik ‘de jacht’ ernaar leuk, en ervaar ik de genoemde nadelen niet (…of althans niet per sé als nadelen).
Een groot concern met veel merken is inderdaad een uitdaging, je ziet dat bijvoorbeeld automerken daar ook mee worstelen. Je kunt kosten besparen door deels dezelfde onderdelen te gebruiken, maar hoe blijf je je onderscheiden als alleen de badge nog verschilt?
Overigens zitten Tissot en Omega al sinds de jaren 30 van de vorige eeuw in één concern, en Tissot was sindsdien al de goedkopere telg.
Soms proberen automerken hun merk hoger te positioneren, wat ze niet lukt. En dan gaan ze een nieuw merk bouwen om dat zonder historie te kunnen laden. Zoals Mercedes heeft geprobeerd met Maybach, en Citroën doet met DS en Seat doet met Cupra. Helaas werken dit soort dingen zelden of nooit, het is inhoudsloos, en mensen voelen dat. BMW heeft het wel knap gedaan met Mini, dat een grote historie kende, daar is de vintage vibe goed ingezet.
Zo kunnen grote horloge concerns het ook doen. Maar als het te geforceerd gebeurt, dan kun je je vintage merk alsnog verprutsen. Het sterkste is als merken zoals Rolex, Grand Seiko een decennia lange consistente lijn hebben.
Afgegleden merken oppompen is lastig. Bij Maybach is dat mislukt, bij Mini gelukt. Welke historische horloges zijn net zo sterk als Mini? Panerai vertelde net zo’n sterk verhaal, dat alleen helaas op lucht blijkt te zijn gebaseerd geweest. Maar het is wel een echt herkenbaar merk geworden, met liefhebbers. Montblanc probeert het een beetje met het in zich opnemen van Minerva, maar de kenners kijken er doorheen, en zien alleen hun 20k+ horloges als “echt”, terwijl het grote publiek wordt bespeeld met “manufacture villeret” etc. Ik voel wel sympathie, maar ik kan me toch niet zetten tot de aanschaf van een niet-echte-Minerva-Montblanc, hoe mooi ze ook zijn.
Ik ben ook wel een beetje liefhebber van underdogs. Vandaar mijn liefde voor Grand Seiko en interesse in Minerva, terwijl ik geen Rolex heb, of zou willen…
Tot zover dit wat afwijkende stukje in deze discussie.
On topic, het echte nadeel van vintage vind ik dat ze de onderhoudbaarheid problematisch kan zijn. Zoals dat de veer van mijn high-beat Grand Seiko schijnt te kunnen breken, en dat er dan geen vervangende onderdelen zijn. En dat ik specialisten voor het onderhoud moet vinden. Maar goed, die veer zit er al 48 jaar in, dus misschien gaat hij ook wel nooit kapot…
Lukt inderdaad maar zelden. Bij Toyota/Lexus leek dat een tijd lang wel redelijk te lukken, maar ik heb het idee dat Lexus inmiddels ook een beetje vergane glorie is.
Dat is wel een dingetje met niet-mechanische vintage horloges. Met gewone mechanische horloges speelt dat probleem minder. Als er echt geen onderdelen meer zijn is het meestal nog wel na te maken.
Reden voor mij om een beetje met een boog om afwijkende uurwerktechnieken heen te lopen. Geen vintage quartz, autoquartz, elektromechanisch, etc. voor mij. Heb nog wel een zoemer liggen, maar die doet het dan ook niet lekker.
Was zelfs een topic over geopend op het OF waarin veel leden die prijs volledige BS hebben genoemd maar is helaas verwijderd zie ik. Om maar aan te geven dat het natuurlijk niet de norm is. Al ken ik een forumlid die indertijd de zijne op ebay had staan aan 10.000 euro Not kidding! En ruim voor 7k verkocht daarna dacht ik. Dát was het hoogtepunt van de craze.
Het is net als in een oldtimer rijden die 40_60 jaar oud is. Het hobbelt. Je moet er voor werken. Je ruikt af en toe de motorolie. De motor klinkt net zo hard als de muziek. Muziek in een oldtimer is sowieso onhandig want je wilt je auto horen. Etc. En dat alles tezamen is de charme van een oldtimer. Dat moet je kunnen voelen…Als dat niet lukt kun je beter iets moderns kopen.
Wat een mooie en wijze woorden! Het geluid van de motor (in mijn geval een 5.7 liter V8 uit 1960) is het mooiste wat er is. Hij heeft uiteraard alleen de originele AM autoradio en die staat altijd uit want we kunnen geen AM meer ontvangen in NL). Jaren geleden - toen Arrow Classic Rock nog uitzond - was het een heerlijke combi tijdens het Touren… (ps: op de motorkap een Citizen Ace uit 1963. Vintage rules!)
Het valt mij op dat in de discussie het veelal over het duurdere segment vintage gaat (Omega Speedmaster / Rolex), terwijl er in het goedkopere segment net zoveel plezier te beleven valt, ook met historie en modellijnen.
De VW Phaeton is ook een mooi voorbeeld. Fantastische auto maar voor dat geld kocht men liever een BMW of Mercedes. Bij de horloges denk ik ook aan Panerai. Voor dat geld veel liever een JLC, hoe goed Panarai ook mag wezen.
Met dat verschil dan wel dat Volkswagen de historie van de Phaeton niet gefaked heeft (zoals Panerai dat wel heeft gedaan door dingen te claimen die onjuist bleken te zijn), maar echt een overdaad aan inhoud heeft geleverd om dat gebrek aan historie te proberen te compenseren.
