Waarschuwing: enigszins long read, pak een kop koffie
Hoe langer je in de wereld van horloges zit, hoe meer je leest en kennis je vergaart, des te meer verandert of verbreed je smaak. Ik begon met Casio en Swatches in mijn jeugd, dat werden Citizen horloges. Mijn eerste duurdere horloge was een Sinn Flieger 356. Toen ik wat meer begon te verdienen en ik meer pakken en jasjes moest dragen vanwege werk, kreeg ik ook meer interesse in dress watches. Goud, groot en modern maar later vooral staal, âkleinâ en vintage. Ik hou van mooi gemaakte dingen. Ik vind het ook fijn als de buitenkant niet altijd schreeuwt dat de binnenkant van extreem goede kwaliteit is. Grand Seiko en Credor spreekt mij daarom bijvoorbeeld ook aan. Mijn hart ging echter pas echt sneller kloppen toen ik achter het bestaan kwam van de vroege Omega Chronometre horloges uit de jaren 40.
Een uitstekende introductie over het uurwerk en de verschillende uitvoeringen van de calibers 30 T2 RG (kleine seconde) en 30 T2 RG SC (centrale seconde) is hier al eerder geschreven door @Nivelacuso (), dus dat sla ik even over.
Mij werd een aantal jaar geleden een stalen exemplaar van de 30 T2 RG SC ref CK2367 aangeboden door een bevriende Zwitserse handelaar. 35.5 centimeter, mooie kast en prachtige wijzerplaat.
Het horloge had een âextractâ van Omega waaruit bleek dat het gemaakt was in 1944. Ik wist niet veel van het horloge, dus ging direct research doen en dat was het meest interessante traject dat ik in horlogeland heb afgelegd.
Zo kwam ik er al vrij snel achter de wijzers niet origineel waren. Dit type (Dauphine) wijzers werd pas in 1947 door Omega geĂŻntroduceerd en dit horloge kon dus onmogelijk in 1944 geleverd zijn met deze wijzers. Het was natuurlijk oorlog en dus was niet alles goed gedocumenteerd, maar ze waren er gewoon nog niet dus dat was makkelijk.
Ik besprak bovenstaande met de bevriende handelaar en hij gaf me een zeer nette deal met de voorwaarde dat ik het horloge terug mocht geven met full refund als ik het niet meer wilde. Hij wees me ook op een thread op Omega Forum, gestart door de vorige eigenaar, waar de authenticiteit van (met name de wijzerplaat) van mijn nieuwe horloge ter discussie werd gesteld door een aantal âspecialistenâ.
Inmiddels was de handelaar langs gegaan bij het Omega Museum in Biel waar ze door microscopisch onderzoek en het vergelijken met eigen inventaris tot de conclusie kwamen dat de wijzerplaat origineel was, niet was bijgewerkt of âredoneâ en dus in buitengewone staat verkeerde. Daarnaast hadden ze het horloge laten zien aan de âmaestro der maestrosâ verzamelaar en auteur van standaardwerken Auro Montanari, aka John Goldberger. Ook hij bevestigde de authenticiteit na nader onderzoek.
De belangrijkste punten van kritiek van het Omega Forum:
- Op wijzerplaat stond niet âchronomètreâ (met accent) maar âchronometreâ (zonder accent).
Dit was ook het geval bij een aantal wijzerplaten in het museum en de beheerders van het Omega museum wezen er ook op dat het oorspronkelijk ook zo op de wijzerplaten stond op het eerste voorloorlogse model.
De belangrijkste punten van kritiek van het Omega Forum:
- De egale witte wijzerplaat zou nooit uitgebracht zijn. De âdesign languageâ zou altijd two-tone zijn.
Los van het feit dat dezelfde wijzerplaat in het museum lag, vond ik het ook gek dat nergens een oude catalogus of oude plaat te vinden was van mijn horloge. Zeker voor een merk dat zo goed gedocumenteerd is. Ik vond dit plaatje (ook in post van @Nivelacuso te vinden) :
Dit plaatje leek echter vrij nieuw en door iemand gephotoshopt. Maar het goede nieuws: mijn wijzerplaat stond erop en inderdaad met de âleaf handsâ als al vermoed. Toen kreeg ik een melding van eBay waar ik zoekopdrachten had uitstaan voor van alles rond omega chronometre. Het bleek een originele advertentie uit een magazine uit de jaren 40 met mijn horloge erop! Meteen gekocht natuurlijk.
Weliswaar met het accent op âchronometreâ, maar toch: de wijzerplaat in deze vorm bestond.
De belangrijkste punten van kritiek van het Omega Forum:
- de aangebrachte âmarkersâ staan scheef en dat zou niet mogen kloppen.
Op bovenstaande advertentie kun je grappig genoeg zien dat ook daar de markers niet helemaal recht staan (zie de IIII bijvoorbeeld), verder onderzoek wees uit dat maker Stern Frères veel van dit soort wijzerplaten maakte (ook voor veel andere luxemerken zoals Vacheron) en dat het breed bekend is dat de markers nog wel eens gingen zweven (noem het gebrekkige quality control in die tijd).
Nu moest ik nog de correcte wijzers zien te vinden. Dat was lastig want los zie je ze eigenijk nooit te koop op eBay en Omega levert voor deze referentie alleen de (je raadt het al) dauphine wijzers. Dus op zoek naar een donor! Na een aantal maanden dook ineens deze op op eBay:
Perfect want niet in goede staat, wel de goede wijzers en de prijs was te doen. Hup gekocht, dauphine wijzers op deze gezet en weer verkocht en dan nu eindelijk mijn volledig correcte horloge!
Inmiddels heb ik biedingen ontvangen die tot 3.5 keer boven mijn aanschafwaarde liggen, maar in dit horloge zit zoveel tijd en liefde: die gaat niet meer weg (behalve naar mijn zoon).