Men zegt dat ongeluk niet alleen komt, maar wat dan van geluk? In dezen kwam het in ieder geval gepaard. Vorige week deed de gelegenheid zich namelijk voor om op dezelfde dag twee knallers van NA’s aan te schaffen.
Wie mij kent, kent mijn liefde voor vintage Eterna. Ik weet niet waarom, maar het merk heeft me gegrepen en niet meer losgelaten. Over het algemeen zijn het horloges die betrekkelijk weinig kosten maar die uitzonderlijke kwaliteit bieden. Los van hun ongemerkte modellen schieten ‘Centenaire’ en ‘Kontiki’ direct te binnen, wanneer men terugblikt op de jaren '50-'60 van vorige eeuw. Beide modellen heb ik vaak gezien maar nooit aangeschaft; vaak was dat vanwege exorbitante vraagprijzen via de bekende kanalen. Tot vorige week, dus! Via een omweg kwam ik in contact met @W_G, en de deal was snel beklonken.
Lijdend voorwerp in dezen is een fraaie Kontiki (34mm uitvoering) uit 1962. Wessel wist nog op te merken dat hij in het echt mooier zou zijn dan op de verstrekte foto’s, en daar bleek geen woord van gelogen. Zo trok ik hem namelijk uit het plastic:
Helaas kwam ik er al snel achter dat de band mij veel te groot was: hij gleed namelijk nog net niet over de rug van mijn hand heen. Een Kontiki doet het áltijd beter op staal, maar je kunt niet alles hebben. Binnen tien minuten na aankomst had hij dan ook leren schoenen aan.
En vandaag al mee op stap:
Deze band leek mij een prima match, en toeval wilde dat er van mijn vorige Eterna-Matic nog een kers op de taart aan bevestigd was:
Tot zover ad 1.
Vandaag kon ik ad 2 na een mislukte bezorgpoging, gisteren, ophalen bij het UPS-pakketpunt (dat is een lang verhaal, dat ik nog wel eens zal delen in off-topic). Het horloge is afkomstig van een gewaardeerde zuiderbuur, namelijk @septentrio, die het presteerde mij uitgerekend op een (licht-)beschonken moment dit aanbod te doen. Ik bezat nog de helderheid van geest er een nachtje over te slapen, maar na jarenlang met een schuin oog naar dit model te hebben gekeken, kon ik geen verstek laten gaan.
Ik heb het natuurlijk over deze Longines ref. 9000-13 uit 1959, met cal. 19AS. En, eerlijk is eerlijk: ik had op dit horloge geen schuin oog. Ik liep er gewoon al lange tijd naar te loeren! 
Mijn vaardigheid in fotografie is niet zo ontwikkeld als die van sommigen, maar ik heb toch een bescheiden poging gedaan. Het scheelt dat het horloge zo fotogeniek is.
De roségouden details zijn adembenemend!
Tot slot: ‘double trouble’ in beeld. Ik zit te genieten, hier!
Bedankt voor het lezen.
