Dus eigenlijk pas jij jou constant aan…
Of je nu klant bent of verkoper.
Klinkt vermoeiend (ook al zal het vast niet zo gechargeerd zijn als ik het nu weergeeft).
Laat weinig spontane ruimte over, dunkt het mij.
Maar als je dan in een driedelig pak loopt en ineens trek krijg in een McRib, dan ga je toch wel gewoon naar binnen mag ik hopen…
weleens gezien hoe de gemiddelde Chinese toerist eruit ziet, die bij Gassan naar buiten loopt met drie volle tasjes?
Pak een terras in Monaco oid, en je lacht je rot om alle uitslovers (meestal toeristen) met hun "dure " kleding. Diegene die rustig zijn kopje koffie drinkt woont daar om de hoek, op zijn boot van 200 miljoen. En loopt op slippertjes.
Ja ook aan die verkocht ik ook heel wat mooie spullen. Met name Chinezen gingen zo weg met tassen, koffers, etc. Meestal ook ze gevoelig zijn voor merken.
Maar die man die ik eerst noemde zag er veel ernstiger uit. Hij rook en zag er echt uit als iemand die op straat leeft en zwaar aan de drugs is (zou die mogelijk ook kunnen zijn overigens). Maar toen hij zijn portemonnee trok en met creditcards kwam aanzetten was de deal eigenlijk snel gemaakt.
Grappig de discussie over het wel of niet vragen om korting…
Als in “maak eens een mooie aanbieding voor mij”. Dat vind ik heel normaal bij grote aankopen.
Laatsts nog meer dan duizend euronen korting gekregen op een horloge (blijkbaar verdienen ze dan nog dik aan je).
Daar kun je veel pilsjes voor bestellen op 'n teras kan ik je zeggen.
Poeh hé - >
… Lekker toch!
Hier in 't Zuiden gaan wij uiteraard goed gekleed en met een mooi horloge om - meestal kiezen wij dan voor een vintage dresswatch - winkelen. Gewoon omdat het kan.
En wij snappen al die stoere verhalen van de teenslippers in Amsterdam en glimlachen dan een beetje.
Hier in 't Noorden doen we alleen een pak aan bij een bruiloft of begrafenis.
Wel doen we de klompen uit als we ergens naar binnen gaan.
Verder lachen we maar een beetje om dat nieuwerwetse gedoe
En als zij dat wel doen, is dat niet best en kom je er niet weer en haal jij jouw sieraden elders, dus gewoon naar binnen en pas wat je passen wilt.
Oh jawel hoor. Net zo goed als dat ik onderweg met spijkerbroek spontaan bij S&C zou binnen kunnen stappen.
Maar als ik t v te voren weet/n bezoek plan, dan probeer ik er rekening mee te houden.
Dus zo vermoeiend vind ik t niet.
Maar bij mij is er idd weinig spontaniteit om zo maar es n Rollie te kopen op n blauwe maandag. Daar gaat zeker maanden overheen.
Als je het op voorhand al zo beperkt is er inderdaad weinig ruimte voor spontaniteit…
Er zijn meer horloges te koop, zo ging het bij TS bijvoorbeeld om
Maar zo beleven we het allemaal op.ons eigen manier.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Leven en laten leven.
U komt uit Deventer?
Als je een tas van 5000 euro koopt ben je wel aardig in de war.
Ik heb een collega die ooit met vrijwel exact hetzelfde verhaal kwam. Bij hem was het een Alfa.
Je zit er maar een beetje naast…
https://www.vers-inspiratie.nl/brood-streekartikelen/streekartikelen-zuid-nederland/bossche-koekwaus
Ze werken voor een shitty retail salaris en hebben dan nog de kapsones anderen te veroordelen op hoe ze eruit zien…
Voor zo een salaris zou ik ook zorgen dat zo weinig mogelijk mensen mijn tijd verdoen met kijken niet kopen.
Dit topic gaat meer over de plaatsers zelf dan over de verkopers.
De meeste mensen doen hun best, ook verkopers.
Mensen met gezicht tattoo’s worden denk ik altijd als eerste geholpen. Daarvan weet je meteen dat ze zoveel geld hebben dat ze zich nooit meer zorgen hoeven te maken om werk, sollicitaties etc.
Dat zie je in luxe kledingwinkels en schoenenzaken ook wel eens. Als je twijfelt over iets een opmerking als: ‘ja het is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd’.
Ik betaal liever een paar honderd euro minder dan een paar honderd euro meer. Daarnaast vind ik het onderhandelen over een prijs “part of the game”. Ik mag hopen dat jij toch ook geen auto koopt zonder iets over de prijs proberen te onderhandelen? Want ach, over die paar honderd/duizend euro ga je toch niet lopen miepen?
Dat is bij mij niet altijd even makkelijk voor verkopers.
(Autist, onsamenhangende lichaamstaal, niet kloppende signalering in vergelijking met normalere mensen etc, daar had de verkoopmanager bij mij op m’n werk ook moeite mee, ook al was z’n talent “mensen lezen”).
Ik loop over het algemeen ook in een wat versleten spijkerbroek met werkschoenen en een overhemdje, dus daar schreeuwt ook geen business class vermogensbeheer vanaf.
Maar goed, bij Brunott wel een paar keer binnen gekeken, een keer voor een Seiko SBDX017 en een SLA019. Hele nette verkoper, ik kreeg ook nog een paar spring drive Grand Seikos op het presentatiedienblad om eens goed te bekijken. Allemaal heel netjes en beleefd, ook al heb ik die keer niks gekocht.
Een andere keer binnen gelopen (met het idee wat te kopen in mijn hoofd, dat wel) en werd vriendelijk gevraagd wat ik in gedachten had. “Een Seiko tuna re-issue.” “Ah, de SNE498 solar?” “Nee, het grote broertje daarvan, de SBBN040” “Ik ga er even een collega bij halen, die heeft er meer verstand van.”
Moest wel besteld worden, en 2 weken later kon ik keurig een horloge ophalen.