Bij het topic over mijn laatste NA, nog niet eens drie weken geleden, begon ik met:
Ik ging eigenlijk geen horloges kopen tot ik de hoop opknappertjes wat had uitgedund. Klinkt het bekend?
Euh ja. Ik ging dus, na de komst van de StoppMeister, niks meer kopen. Ik meende dat, hand op het hart.
Maar goed. De goden zijn wispelturige wezens die graag met onze figuurlijke kloten spelen, en in mijn geval nog liever met het welzijn van mijn spaarvarken. Het was Murphy-gewijs dus niet meer dan logisch dat ze weer een full-on Vietcong-stijl ambush hadden klaargestoomd, nota bene nog voor ik er uit was welke nieuwe straps ik ging bestellen voor de StoppMeister. En dat deden ze met wat ik vermoed het enige zwakke punt te zijn in mijn verder echtwel onwrikbare graniet-rotsvaste overtuiging om géén geld meer naar nog een extra horloge te gooien alvorens er plaats gemaakt is: de Šturmanskie 31659.
Technisch gezien is er weinig verschil tussen een “gewone” Poljot 3133 en de 31659. Om preciezer te zijn, hieronder een compleet overzicht van wat een 31659 onderscheidt van een 3133.
Het linkerstukje dus. Een simpel hefboompje met een minuscuul stukje veer aan. En als de kroon dan wordt uitgetrokken, stopt dat stukje veer de beweging van de balans. Hacking, het klinkt een pak cooler en indrukwekkender dan het eigenlijk is.
Een groter onderscheid zit 'm in de zeldzaamheid - 31659s zijn military issued en nooit commercieel op de markt gebracht; de hacking functie werd op vraag van de luchtmacht opnieuw toegevoegd aan de 3133s die al in gebruik waren. Ze zijn ook maar een paar jaar gemaakt tussen 1986 en de vroege jaren 90, en hebben uitsluitend RVS kasten en knoppen, wat bij de neven en nichten met 3133s wel vaak chroom is. Een ander onderscheid is dat je al een 3133 kan hebben voor €150 - een originele van rond 1990 voor pakweg €300 - en dat een 31659 een veelvoud daarvan kost, met vaak douane en import erbovenop.
De goden dumpten dus een Šturmanskie 31659 op mijn weg waar meteen een paar dingen aan opvielen.
- Kast, knoppen, kroon, wijzerplaat, wijzers, caseback in perfecte staat
- Loopt perfect, start, stopt en reset naar nul
- Grijs op grijze wijzerplaat, zijnde de reeks van eind 1986 tot 1987; minder fotogeniek dan de latere maar wel de op één na oudste (en oudste is minder dan een jaar gemaakt in 1986). Details van het binnenwerk komen ook overeen met die datering
- Meer dan betaalbaar
- … want het glas was compleet naar de ruk, en de verkoper had snel geld nodig.
Glazen voor een 3133 - of 31659 dus - zijn ruim lastig aan te raken, en sinds Vladimir zich realiseerde dat hij de laatste kopie van zijn sekstape met de geit van zijn neef had vergeten in Oekraïene nog net iets meer. Maar oh, the irony, ik had nog geen twee dagen eerder een pakketje binnengekregen van Bogdan uit Oekraïene, met een paar stuks van net die glaasjes. Fate, it is amenable to change. 
Bod gegooid dat, in HF termen, nét niet smerig zou te benoemen zijn. Binnen het uur antwoord gekregen dat het OK was. Kredietkaart erbij, betaald, formaliteiten doorgegeven, en dan wachten.
Het glas was echt goed kapot, en zat niet eens vast. Vermoedelijk had de verkoper zelf geprobeerd het glas te plaatsen zonder de juiste tools en bij de poging te veel druk gezet op één kant. Klein mirakel dat die poging geen schade had berokkend.
En binnenin het kloppende hart van de glorieuze stop-second 31659.
Om het glas te vervangen toch maar het hele binnenwerk eruit gehaald. Meteen de standaard 3133 beginnersfout gemaakt: de pushpin om de kroon los te maken, te diep geduwd. Dan schiet de hefboom voor wijzerverzet er vrolijk onder en kan je óf beginnen peuteren met het kleinste werktuig in het arsenaal, óf de boel opengooien. Gelukkig was een vriendelijk duwtje met een oude oliegever genoeg om de pin de ruimte te geven om terug te klikken.
De bestelling met bandjes voor deze leukerd is nog in behandeling in Polen (Pattini, met dank aan @FV_ ) dus ik dacht, ik gooi er tot dan even de “genuine Vostok issue” band op die al een jaar ongeopend in de schuif ligt. Maar euh, ja.
Negen millimeter voor de strap met overlap alleen. Met de loops erbij? TWAALF millimeter. Пиздец, er zijn grenzen. Dus dan maar - sorry voor de heiligschennis - even de Hirsch van de Океан geleend. Het bruin is maar mwah met de kleuren van de Šturmanskie - maar het gaat.
En ofschoon Russische lume slappe kak is, en deze al 36 jaar meegaat, was het uurtje onder de spotlights van de werkbank toch genoeg om deze taaie Soviet nog even een saluut te doen geven in het donker. 
Lang duurde het niet want pakweg 30 seconden na de foto was het maar een vage schim aan de rand van het blikveld. Maar ik ben erg blij met de komst van mijn CCCP eindbaas.
En nu ga ik echt, echt, écht stoppen met bijkopen. Cross my heart. 
Bedankt voor het lezen. Спокойной ночи!
. Wat een prachtexemplaar, en leuk beschreven, dankjewel.
)
