Eerst maar weer eens even beginnen met een ‘disclaimer’. Het wordt dit keer een héél lang verhaal. Voor de liefhebbers die van lezen houden dus. Maar ook met plaatjes. Voor de liefhebbers van plaatjes kijken: Je kunt ook heel snel door de tekst heen scrollen. Voor de lezertjes die naar HF kijken op hun telefoon met een zwakke batterij… tussendoor opladen helpt!
Een klein soldaatje uit een plastic zak vol vieze horlogewrakjes.
In een lot horloges dat ik onlangs uit Zweden mocht ontvangen bevond zich een klein herenhorloge in military style, dat net als de hele lot overigens een nogal afgeragd voorkomen had. Toch zag ze er zo leuk uit dat het nog wel zin leek te hebben er een opknap poging aan te wagen.
Te midden van een flink aantal andere wrakjes, los gestort in een plastic zak, kwam ze zó bij mij binnen:
Het uiterlijk intrigeerde mij. Niet alleen vanwege het typisch jaren 50 military style wijzerplaatje en het daarbij behorende kleine formaat van nog geen 33 mm dat het in onze tijd van polshamburgers van 42 mm+ tot een (bijna) dameshorloge zou bestempelen, maar ook door het mooi vormgegeven stalen kastje.
Een aantrekkelijk vintage horloge dus. Dat kleine formaat hindert mij overigens niet zo. Ook de vintage ‘mini gentlemen’ in mijn verzameling worden met plezier regelmatig door mij gedragen.
Ik schat dit horloge zo’n jaartje of 70 oud en dus gemaakt toen ik nog een klein jongetje was.
Maar ze is bepaald niet zonder gebreken. Alles was behoorlijk gekrast en héél vuil. Het metalen rekbandje was rijp voor de kliko en had sowieso niet gepast, want de verkeerde lug maat. Weg ermee. Het glaasje was gekrast en gebarsten, dus dat was ook aan het eind van haar leven. Kliko. Er ontbrak een seconden wijzer. De kroon zou, met dat typische bolletje, origineel kunnen zijn. En het horloge als geheel, van het op dat moment nog voor mij onbekende merk DULFI, liep niet, ook niet na een paar slagen opwinden en een beetje heen en weer schudden.
Dulfje van binnen.
Het op dat moment voor mij nog onbekende uurwerkje zag er niet beschadigd uit, wat er aan toe bijdroeg dat ik dit soldaatje wel graag weer tot leven gebracht wilde zien.
Om Dulfi wat wat beter te leren kennen volgt nu, voorafgaand aan het verslag van haar herstel eerst een stukje historie.
De geschiedenis van Dulfi en haar familieleden.
Voordat ik in mijn verslag verder ga met het verhaal over de reanimatie en weer tot leven brengen van Dulfje, zoals ze door mij inmiddels liefdevol genoemd word, ga ik eerst wat vertellen over de herkomst en geschiedenis van dit merk, want die blijkt er wel te zijn.
Ik begin uiteraard met de merkregistratie uit de database van Mikrolisk.
Nou, ze staat er in! Wie Virginia Menozzi uit Oberwil is wordt mij nog niet zo direct duidelijk, maar op
Henri Müller & Fils SA uit La Chaux-de-Fonds kan ik denk ik wel verder zoeken.
Maar ja, Müller is in het Duitse taalgebied net zoiets als ‘De Vries’ in Nederland, dus dat levert een respons op van heel veel merken en fabrikanten. Een lijst van 4 pagina’s Müller in Mikrolisk! In die lijst heb ik dus verder geselecteerd op ‘Henri Müller & Fils SA’. Dat levert een relevant resultaat op: DULFI, DULFINA en MULFI. Alle andere Müllers zijn geen match.
Verder zoeken in Google op de ingang: ‘Henri Müller & fils SA watches’ Bingo! Een aantal relevante hits.
De eerst aangegeven referentie in Google is tevens de meest interessante en complete. Een vrijwel volledige geschiedenis van het merk. De link naar deze site staat hieronder dus ik ga verder die hele geschiedenis hier niet nog eens herhalen. Ieder die meer wil weten kan hier klikken:
Gek als ik ben op oude horlogeadvertenties steel ik uit deze site een afbeelding van een van de diverse historische advertenties die hier te vinden zijn.
Aardig is dat zowel uit Mikrolisk als uit uit het artikel van Grail-watch.com blijkt dat Müller & Fils naast DULFI een zustermerk voerden dat MULFI heet. Logisch! MÜL(ler &)FI(ls).
Teruggezocht in Mikrolisk komt deze dan ook weer tevoorschijn:
Maar het trivia geheugen in mijn hoofd genereert met Dulfi & Mulfi onvermijdelijk ook een andere associatie.
Deze twee:
Weer even serieus: Het merk DULFI bestond / was actief tussen 1953 en 1977. Omdat mijn Dulfje een uurwerk heeft dat volgens de wijze Dr. Ranfft dateert uit begin jaren ’50 denk ik dat dit exemplaar behoort tot de eerste productie modellen die Müller & Fils op de markt brachten. Verder laat ik hier nog even een plaatje zien uit het zeer complete artikel van Stephen Foskett van Grail-Watch waaruit blijkt dat de firma Müller & Fils uit La Chaux-de-Fonds en dus ook het merk Dulfi vanaf een zeker moment geassocieerd was met c.q. een divisie was van Gigandet uit Tramelan.
Fragment uit het Europe Star’s Trade Bulletin
Ik citeer, in vertaling met kleine annotaties van mijzelf tussen [vierkante haakjes] nog even een interessant stukje uit het artikel van Foskett dat een mooi beeld geeft van de positie van dit kleine merk in de roerige wereld van de Zwitserse door fusies en kartels geplaagde horloge industrie in de jaren ’60 en ‘70’.
“We zien dat het bedrijf Dulfi in 1970 wordt vermeld als een onderdeel van Charles Gigandet SA uit Tramelan.
Gigandet lijkt [in die tijd voornamelijk] een distributeur te zijn geweest en omvatte ook de firma’s Weiss (producent van White Star-merkhorloges), Nestor en Benguerel. Dit was een periode van consolidatie [ fusie, samenwerking en overname] in de industrie, dus het is geen verrassing om te zien dat het kleine Dulfi werd opgeslokt door de grotere bedrijven en concurrenten. Interessant is dat op het [hierboven getoonde] lijstje de naam Henri Müller niet voorkomt!
Het is niet helemaal duidelijk wat de relatie tussen Dulfi en Charles Gigandet was, maar Müller bleef zeker actief tot in de jaren ‘70. Na 1971 worden er geen nieuwe Dulfi-horloges meer uitgebracht, maar [de verkoop van] het merk lijkt nog wel een tijdje door te gaan. Het bedrijf was in 1977 nog genoteerd als gevestigd aan de Jacob-Brandtstraat 61 in La Chaux-de-Fonds, maar dit moet tegen het einde van haar bestaan zijn geweest. Het was een tijd waarin zeer veel kleine Zwitserse horloge firma’s [van het toneel] verdwenen, [ Müller & Fils en daarmee] Dulfi waarschijnlijk ook.
Het merk Dulfi van Henri Müller et Fils SA uit La Chaux-de-Fonds blijkt in 1977 te zijn geschrapt (“marques radiées”) uit Europa Star’s Trade Bulletin (handelsregister]. Dulfi wordt vervolgens in 1978 [opnieuw] geregistreerd door ene Virginia Menozzi uit Oberwil. Er is geen informatie [beschikbaar] over wie dit zou kunnen zijn: de Dulfi-registratie is de enige verschijning in het archieven! In 1981 zien we de laatste vermelding van het merk Dulfi in het Handersregister: Het merk “Hermosa” [dat tevens door Müller werd gevoerd] wordt in dat jaar ook verwijderd.
Dus dit is het verhaal van Dulfi: het was een merk gecreëerd door Henri Müller uit La Chaux-de-Fonds [opgericht] in 1953 en in bedrijf tot [het einde van] de jaren ‘70. De grote doorbraak was in de late jaren ‘60, toen Müller / Dulfi een aantal interessante sportchronografen produceerde en men daarmee aan tafel zat met grote merken als Breitling, Heuer, Universal.
Maar misschien is dat niet het hele verhaal… “
[Er volgt nog een verhandeling over de voorganger van het merk DULFI over het eveneens door Müller gevoerde merk MULFI, dat al bestond in het begin van de jaren ‘40].
Tot zover wat informatie en geschiedenis over het komisch duo Dulfi & Mulfi. De Peppi & Kokki van de Zwitserse horloge industrie uit de jaren ’40 t/m ’70
Dulfje komt voorzichtig weer tot leven.
Genoeg geschiedenis. Nu eerst maar eens verder met mijn eigen Dulfje. Er viel duidelijk het een en ander aan haar op te knappen en ik begon dus maar met de niet eens zo gehavende achterkant er af te schroeven om te kijken wat voor uurwerk er in zit. Dat bleek nog niet zo eenvoudig vast te stellen, want een kaliber nummer viel nog niet direct te ontdekken. Vaak staat er iets half verstopt onder de balans maar bij dit uurwerk niet en ook elders op de balanszijde van het uurwerkje viel geen relevant nummer te ontwaren. Behalve ‘SWISS” aan de kant van de kroon en ‘unadjusted’ en ‘seventeen jewels’ aan de andere kant was er geen info over welk kaliber of merk het kon zijn.
In zo’n geval is er vaak sprake van een uurwerk van vóór medio jaren ’50. Pas in die tijd gingen de meeste uurwerkfabrikanten er toe over om het kaliber nummer op de balanszijde van de platine te vermelden, meestal in de buurt en vaak ònder de balans. Handig, want dan kan je tenminste (meestal) gelijk zien wat voor uurwerk je in handen hebt als je de achterkant van het horloge er af schroeft of klikt. Ónhandig, want vaak draait de rand (de velg) van het balanswieltje precies over dat nummer heen en moet je met een loep en een sterke lamp het klokje heen en weer manoeuvreren om als het ware om een hoekje te kijken om het nummer te kunnen lezen.
In Dulfjes ingewanden was dus niets te zien. Dan blijven er twee manieren over om er achter te komen welk kaliber het is.
De eerste manier: Het uurwerk moet uit het kastje, en de wijzers en de wijzerplaat moeten er af. Als er sprake is (niet bij dit horloge gelukkig) van een datum moet ook dat hele mechaniekje er af om op de voorzijde van het uurwerk te kunnen kijken. Vervolgens moet je hopen dat het nummer of minstens een fabrikantenlogo op de vóórzijde te zien zal zijn.
Dat doe ik allemaal niet graag bij zo’n oud horloge, want de kans is reëel dat er dan iets beschadigt aan de wijzers of de wijzerplaat. Vooral in mijn geval, behept zijnde met knoffelpoten. Soms staat er dan ook nog gewoon niks op de voorkant, geen nummer en geen logo en dan heb ik die riskante actie voor de kat haar voortplantingsorgaan gedaan.
De andere methode wordt voor allen zoals ik, die behoren tot de categorie onhandige horlogeknutselaars, ons aangereikt door de Wijze Dr. Roland Ranfft. Op de bekende database waar veel uurwerken ter identificatie terug te vinden zijn, is de zoek functie ‘advanced’ beschikbaar. (zie pijltje naar rood kader) in de screenprint hieronder
Als je daar op klikt krijg je, in symbooltjes, een aantal eigenschappen van het (onbekende) uurwerk te zien. Die kun je aanklikken voor zover je denkt dat jouw uurwerk er ook zo uitziet. Soms moet je meerdere mogelijkheden proberen. Maar vaak –niet altijd- komt het systeem dan met een respons die een rijtje kaliber nummers en merken laat zien, waarbij mogelijk jouw gezochte uurwerk zit. Ik ga het niet helemaal uit leggen, probeer het zelf maar eens.
In dit geval kwam er na wat pogingen met verschillende combinaties en het aanklikken van een aantal kandidaat uurwerken een resultaat ut. Het uurwerk in de Dulfi bleek een AS 1187
Het is maar goed dat ik de wijzers en wijzerplaat er niet heb afgesloopt, met alle te verwachten ellende van dien, want althans op de voorbeeldfoto van Ranfft staat het kalibernummer óók niet op de voorkant. Maar het is ‘m wèl:
Hieronder: Links RANFFT, Rechts mijn DULFI.
Het uurwerkje ziet er niet al te beroerd uit, maar zoals al gezegd, het horloge wilde niet lopen. Wat heen en weer bewegen met het uurwerkje en een voorzichtig zetje tegen het balansje laat me zien dat het enkele slagen heen en weer gaat en dan weer blijft staan. De balans loopt dus wel vrij. Om te zien of het uurwerk nog wat meer kan pas ik de ‘benzine truc’ toe:
Een klein druppelje wasbenzine op de aslagers om eventueel vastgekoekte olie en vuil (tijdelijk) even op te lossen.
En waarempel, dat werkt. Het balansje begint te wiebelen en staat pas na enkele minuten weer stil. Het horloge wat verder opwinden dan slechts enkele slagen helpt ook. Met wat meer veerspanning en nog een keer een druppeltje benzine blijft het horloge, nu zelfs met een zichtbaar wat hogere amplitude van de balans in beweging. Er is / lijkt dus niks echt stuk. Waarschijnlijk een kwestie van schoonmaken. Dat kan later, d.w.z. dat kan ik niet zelf (de knoffelpoten) en daar ga ik iemand voor zoeken.
Wat kan ik nu alvast zelf? Het RVS kastje schoonmaken. Daarvoor haal ik zorgvuldig het uurwerkje uit de kast. Dan kan ik nog wel zelf: tirette schroefje een klein stukje losdraaien, de as met kroon er uittrekken, de spacerring er uit en het uurwerkje komt uit de kast. De blote wijzerplaat blijkt vrijwel ongeschonden met slechts hier en daar een minimaal vlekje, dat niet de moeite waard is om me druk over te maken. De lume op de uren en secondenwijzers is waarschijnlijk al eens eerder door iemand netjes verwijderd en dat laat ik voorlopig zo. Relumen is niet altijd nodig, vind ik. Het kapotte glaasje wordt van binnen uit gemakkelijk uit het stalen kastje uitgedrukt en het blijkt er gelukkig eentje zonder spanring. Wel zo makkelijk, want daar heb ik er niet zo veel van. Maar van standaard plexi’s heb ik wèl een leuk voorraadje, en nieuwe standaard glaasjes zijn met behulp van de Bergeon glazenklem er gemakkelijk op te zetten. Het inpersen van een glaasje met spanring is veel maatkritischer en gaat ook nogal eens fout. 1 tiende mm te groot en… krak. Maar hier geen probleem dus en een passende plexi is snel gevonden.
Het kastje en de caseback mogen 10 minuten bij 40 graden in de ultrasoon reiniger lekker schoon soppen. Daarna drogen en poetsen en een beetje polijsten. Bij RVS is dat makkelijker dan bij een verchroomde of vergulde kastje, omdat ik hier niet het risico loop om om door de chroom/ goud laag heen te poetsen tot op het messing. Het is wel van belang om de randen niet rond te polijsten want dan gaat ze er uitzien als een Mumbay Special… Netjes recht en scherp houden dat stalen kastje. Gelukkig is het slechts hier en daar gekrast en niet erg gedeukt of gebutst dus dat gaat redelijk voorspoedig op mijn tot poetsmachientje omgebouwde Unimat1 speelgoed ‘draai bankje’. Het ding mag die naam eigenlijk niet hebben want hij is zó onnauwkeurig dat je er geen asje op kunt (af)draaien, maar voor poets- en eenvoudig polijstwerk is ie heel geschikt.
Het kastje en de caseback komen er weer mooi uit te zien en het nieuwe vervangende glaasje is snel in de sponning geplaatst.
Nu moet er nog een secondenwijzer gevonden worden. Dat is een beetje een kwestie van geluk hebben. Ik heb een klein voorraadje secondenwijzers uit een lotje n.o.s. wijzers liggen en daar moet er dan net maar een van de goeie vorm, kleur, lengte en vooral gatmaat bij zitten. Maar mijn Karma is me goed gezind en na enig zoek- en probeerwerk is een passende secondenwijzer toch nog redelijk snel gevonden. Het wijzertje gaar er op en begint gelijk vrolijk mee te draaien, want intussen loopt Dulfje nog steeds. Het blote Dulfje krijgt haar jas met de nieuwe plexi hoed weer aan, het achterkantje wordt er op geschroefd en ze is weer compleet. Nog een passend old stock leren bandje er aan hangen en daarmee is dan hetgeen ik zelf aan dit horloge kan reanimeren wel voltooid.
Dulfje heeft een schone jas, ze heeft een nieuw glas en een nieuwe secondenwijzer en ze loopt. Joepie.
Ze ziet er in elk geval aan de buitenkant al weer best aardig uit.
Maar…. Ze loopt niet echt lekker. Ze blijft om de haverklap stilstaan. Van binnen is ze toch vuil natuurlijk, dus een uitgebreide service is dringend gewenst.
Hier begint het volgende deel van het verhaal.
De voorspoedige reis van Dulfje naar haar therapeut, haar belevenissen aldaar. Een geslaagde harttransplantatie.
De therapeut die uiteindelijk Dulfje weer gezond heeft gekregen is HF horlogevriend @TKH, voor intimi ook wel bekend onder de naam Tim. Dat ging zo:
De goede Tim had van mij van het kwakkelende bestaan van Dulfje gehoord en bood spontaan aan haar een servicebeurt te geven. Zo gezegd zo gedaan en het Dulfi horloge ging aangetekend bomvrij verpakt op reis naar de residentie en werkplaats van Tim. Daar na enkele dagen aangekomen te zijn bleek al ras dat de gezondheid van Dulf niet alleen bedreigd werd door een enorme hoeveelheid vuiligheid in haar ingewanden, maar tevens door enkele vrij ernstige blessures.
Ik laat Tim even aan het woord (werkfoto’s zijn ook van hem) :
Hoi Lex,
De Dulfi bleek helaas meer uitdaging te zijn dan gedacht 
Demontage en schoonmaken ging vlot, maar hij de inspectie kwam al snel de eerste narigheid aan het licht:
De seconde-as blijkt krom te zijn, ik heb het maar zo gelaten want ben veel te bang dat hij afbreekt 
Vervolgens ging hij goed in elkaar totdat de balans geplaatst werd, deze zat zo los dat ik bang was dat de balansas gebroken was, bij de tweede inspectie bleek dit toch niet het geval te zijn: (zie foto rechts hierboven)
Heb uit een donor een vervangende chaton gehaald, wat die leek wat uitgebrokkeld te zijn en toen liep hij wel!
Vervolgens is de beaterror erg hoog, maar dat bijstellen kan dus helaas alleen door de aanhechting van de veer op de balans te verdraaien en dat oefen ik liever niet op het horloge van iemand anders…
Dus als je het goed vind stuur ik hem morgen weer naar je terug in betere staat dan hoe hij aankwam, al is het niet helemaal naar mijn tevredenheid 
Groeten, Tim
Ik heb Tim laten weten dat ik al helemaal tevreden was met dit resultaat. Helaas is het natuurlijk af en toe zo dat een horloge gedurende zijn of haar levensduur dermate beschadigd of versleten raakt dat reparatie niet meer mogelijk of verantwoord is. Het verbaast mij daarbij hoeveel van die oude horloges dan toch nog wel in een dusdanig goede staat zijn dat een goede en vakkundig uitgevoerde servicebeurt vaak voldoende is om ze, soms nog voor vele jaren, weer goed te laten lopen. Het kan niet altijd kaviaar zijn.
Echter: voordat Tim het horloge weer terug kon sturen zag ik bij een zoekactie op Ebay twee AS 1187 kalibertjes aangeboden worden voor niet zo veel geld. Van een Nederlandse leverancier, dus dat zou ik redelijk snel in huis kunnen hebben. Het leek mij hoogst waarschijnlijk dat die twee genoeg goede onderdelen zouden bevatten om de Dulfi weer echt goed in orde te krijgen. Een en ander met Tim overlegd en die wilde dat nog wel proberen.
De uurwerkjes besteld en na 5 dagen kwam dit binnen. (foto’s van de leverancier)
De 2 AS 1187 werkjes gingen direct na aankomst bij mij gelijk op doorreis naar Tim en arriveerden daar na 2 (!) dagen. Ze kunnen het dus wèl bij Tante PostNL !. Tim kon weer verder sleutelen aan mijn Dulfje.
Ik laat hem weer even aan het woord.
Ooit zit het mee, ooit zit het tegen
Ik heb een van de uurwerkjes geserviced, de amplitude viel wat tegen, maar hij loopt. Toen ik de wijzers erop wilde zetten paste de urenwijzer al niet. Ik heb het rad gewisseld maar die paste niet over de minutenpijp… dan maar het hele zooitje wisselen… Vervolgens wil ik het werkje in de kast zetten, past de uurwerkring niet meer 
Blijken deze uurwerken toch een iets andere buitendiameter te hebben op de achterkant…. Morgen maar eens kijken of ik het originele uurwerk lopend krijg met de andere balans. Nu eerst maar eens wegleggen voordat er slachtoffers vallen 
Wordt vervolgd…….
Tsja, dat kan dus ook nog. De ene AS 1187 is dus niet altijd helemaal identiek aan de andere AS 1187. Het komt voor zover ik weet maar weinig voor dat onderdelen van een uurwerk met een zelfde kalibernummer zo slecht uitwisselbaar zijn.
Ik heb dat zelf tot nu toe slechts eenmaal meegemaakt. Met een AS 1130. Daar wilde ik een uurwerk van wisselen en toen kwam de originele wijzerplaat te hoog te liggen op het donor uurwerk . Bleek dat het ene exemplaar afgeschuinde kanten had en het andere uurwerk was recht / vlak.
Uiteindelijk kwam het goed.
Bericht van Tim:
Winner winner chicken dinner, het balanswiel met lagering en het secondewiel van de vervanger met de balansbrug en de rest van het origineel. De amplitude laat nog wat te wensen over dus mogelijk haal ik hem nog eens uit elkaar voor schoonmaak, maar hij loopt!!
De aanhouder wint. Knap werk van Tim. Nadat hij Dulfje nog een keer geserviced had en afgeregeld liep ze netjes op tijd en berichichtte hij me dat het aangetekende pakje naar mij onderweg was.
De avontuurlijke reis van Dulfje terug naar haar baasje.
Na alle werkzaamheden kon ik niet wachten tot Dulfje weer bij mij zou zijn, dus ik begon mij wat ongemakkelijk te voelen toen er na een dag of 5 nog niets was aangeboden. Aangetekend pakje, kan niet door de brievenbus, er moest voor getekend worden, dus… waar bleef ze en waar bleef de bezorger van PostNL?
Op de 5e dag na verzending had ik nog geen enkel bericht van PostNL, maar kreeg Tim wel een berichtje:
Je raad het al: aan het eind van de middag… geen pakje. Ook niet achter de kliko, wat mij recentelijk ook al een keer was overkomen met een ander pakje, hoe is het mogelijk, óók van Tim.
’s Avonds de Track & Trace barcode maar eens gecheckt:
What the F…k! @@#%$#$#@!!! De tracking zegt dit:
GEEN pakje, en dit is NIET mijn handtekening!!!
Dat voorspelde dus niet veel goeds. PostNL is volstrekt onbereikbaar, ik heb geen idee hoe er achter te komen wat er mis is gegaan. Mogelijk gewoon ordinair jatwerk. Ik baal als een stekker. Aangetekende pakjes verzenden kan dus kennelijk ook niet meer.
Als je contact zoekt via de postNL site komen er eerst met pagina’s vol met smoezen over de bekende weg en nalang proberen en doorklikken de volgende opties:
Het is een soort rijstebrijberg. Maar niet in Luilekkerland! Welke optie je ook probeert je moet er doorheen eten, je krijgt altijd eerst Daan aan de lijn. Daan is een computer.
DAAN staat voor: Domme Artificiele Achterlijk Nerd.
Een heel domme Artificeel Bijzonder Niet Intelligente Computer die je alsmaar vragen blijft stellen over dingen die ‘ze’ (bij Tante Post) al weten, want vastgelegd in de barcodegegevens. Na lang chatten met Daan gaat ie je dan doorverbinden met (misschien?) een echt mens. Niet aan de telefoon, nee ook over een zeer traag chatsysteem, dat begint met ‘Er zijn nog 54 (!!! WAT! Ja, 54!!) wachtenden voor u. Na ca. 20 minuten meldt zich dan een persoon. Dan begint het hele vragencircus weer opnieuw! Uiteindelijk krijg je dan als mededeling dat je je klacht moet doorgeven aan, jawel, de persoon die het pakje verzonden heeft! De ‘procedure’ is dat PostNL alleen een onderzoek kan (wil?) starten als de klacht (aangetekend pakje niet ontvangen , wel als ontvangen/afgeleverd gemeld en VALSE handtekening) door de verzender wordt aangemeld. Bizar!
Gelukkig is vriend Tim gezegend met een engelengeduld en was dus bereid om voor mij bij Tante Post navraag te doen en het verdwenen pakje te melden. Hie moeizaam dit voor hem is gegaan weet ik niet maar Tim berichtte mij:
Aardig gek inderdaad zeg, heb ze nu aan de lijn en het zijn het een en ander aan het uitzoeken…
Onderzoek is gestart hoor als het goed is binnen 3 werkdagen. Werd wel gevraagd of je bij de buren al navraag hebt gedaan…. Lijkt me bizar voor een aangetekend pakket.
Volgende keer maar een PostNL punt oid?
Natuurlijk heb ik het bij de buren gevraagd en die waren net zo verbaasd als ik.
Maar: Tim kreeg respons! Jawel! Een mailtje.
Nou, geweldig!
Ik ben intussen iets anders gaan proberen. De Nextdoor app! Dat is een App-je dat je op je telefoon kunt installeren en waar mensen uit jouw buurt dan mededelingen of verzoekjes kunnen plaatsen waar je op kunt reageren. Zoals, er is hier ingebroken, pas op; poes kwijt; fiets gestolen; volgende week buurtborrel, en onze hond is morgen jarig. Of: Pakje Kwijt, Heeft Iemand Iets Gevonden?
Ik heb daar dus een berichtje over gemaakt en geplaatst, met de inmiddels van Tim ontvangen afbeelding van het verzendetiket, een beschrijving van het pakje en een afbeelding van de valse handtekening (deels afgeschermd in verband met evetuele bizarre privacy claims). Veel vertrouwen had ik er niet in omdat ik er inmiddels vanuit ging dat het pakje in verkeerde handen was gevallen (om het maar zo te noemen).
Wat schetst mijn verbazing toen ik de volgende dag een telefoontje kreeg van een buurman 5 huizen verderop:
Hoi Lex, ik las je berichtje en toevallig komt tegelijk net mijn zoon de kamer binnenlopen met “Kijk eens Pap, wat ik in de struiken in de tuin heb gevonden, ik zag het toevallig liggen”.
Zucht… Ik ben het gelijk gaan ophalen en ja hoor: Het pakje met Dulfje dus.
Ik ben superblij dat ze weer boven water is en de zoektocht kan worden gestaakt.
Van PostNL heb ik overigens inmiddels (we zijn alweer enkele dagen verder als ik dit schrijf) nog totaal niets vernomen over ‘Onderzoek no. 22553090’. En ik heb er niet veel vertrouwen in dat dat ooit nog gaat gebeuren. Er gaat natuurlijk nog wel een boze brief naar PostNL. Een postbezorger die èn op het verkeerde adres probeert af te leveren èn vervolgens zèlf maar tekent voor ontvangst èn dan daarna het pakje in de heg flikkert… dat kan dus ècht niet. Ik ben benieuwd wat de reactie gaat zijn van PostNL. Tegen beter weten in want ze zullen denk ik niet reageren. Waarschijnlijk hoor ik er helemaal niets meer over maar dan wordt het een case voor de Consumentenbond.
Dulfje, vers uit de heg van de buren, 5 huizen verderop.
Waarmee het verhaal over het leven van Dulfje, haar ontstaan, haar wedergeboorte met behulp van Tim en twee donorhartjes, haar avontuurlijke reis en haar uiteindelijk liefdevolle opneming in mijn collectie tot een einde is gekomen. Ik sluit het af met – natuurlijk – een wristshot! Mooi is ze he?
Eind goed al goed. Dulfje loopt inmiddels al enkele dagen keurig op tijd en ik ben blij dat ik haar weer terug heb. Ongeschonden en goed door Tim hersteld.
Tim, dank voor al je werk en aandacht!
De lezertjes op HF: Dank voor het lezen en tot een volgend avontuur!
Groeten, Lex
mooie aanwinst en resultaat. Wel wat stevige kost zo op de woensdag ochtend 