Wat hopelijk relevant leesvoer voor een lome zondag in augustus 2024.
Opgericht in Genève in 1976, middenin de quartz crisis. Een relatief jong horlogemerk met ontegenzeggelijk lef en (gelukkig) nog steeds volledig in handen van dezelfde familie. Ze houden daar de eigen broek op, zelfstandig en onafhankelijk van de grote horlogeboeren. Niet gebonden aan eigen heritage of een segment binnen de eigen productielijnen dan wel huis.
Winnaar van de Grand Prix d’Horlogerie de Genève (GPHG) 2023, categorie ‘Challenge Watch Prize’. Raymond Weil. Dus.
Eerlijk is eerlijk. Niet geliefd of gewild door horlogegekkies. Met reden? Laten we wat verder kijken dan in ieder geval mijn eigen neus lang is.
Dit horloge genoot door het winnen van de GPHG internationale aandacht. Een interpretatie van klassiek design. Maar dan eigenwijs, zelfstandig, compromisloos. Want dat is wat je doet en wat je wilt. Als je dat dan ook kan tenminste. In mijn ogen, missie behoorlijk geslaagd.
Dit is de Raymond Weil Millesime Small Seconds.
Prima specificaties. Een hele fijne en zeer draagbare 39,5mm en net iets meer dan 10mm hoog. Dik of dun wil ik het zeker niet noemen. Middelmatige perfectie is in dit geval een keer wél aangenaam. 46mm lug to lug en 20mm drilled lugs. Een potentieel strapmonster, pardon my French. Boxed saffier met een uitstekende anti reflecterende coating aan de binnenzijde. Krachtige, nee prachtige lugs omarmen je pols. Een verticaal gebrushte coinbezel op een strak gepolijste kast.
En aan boord de RW4251, oftewel de Sellita 261-1. In dit horloge een Premium (Top) Grade voorzien van een rotor met Raymond Weil logo. Tikkend op 4Hz met 28.800bph en met een door mij gemeten gangreserve van ruim 41 uur in dit horloge. Om meerdere redenen een uitstekende motorkeuze, daar kom ik nog op terug.
Het onderscheidend vermogen van de Raymond Weil Millesime Small Seconds is de wijzerplaat.
Een schitterende sectordial. Zeer goed en precies afleesbaar door de strak geprinte seconden-, minuten- en urenmarkering op een melkachtig witte ondergrond. In het midden van de plaat dezelfde mooie verticale brushing als de lunette met een lasergeëtste crosshair, wederom ter ondersteuning van de afleesbaarheid. Door die verschillende soorten be- en afwerking is de wijzerplaat vol leven en onder elke lichtval anders.
De lange en scherpe wijzers reiken precies tot de verschillende markeringen. Ondanks de afwezigheid van cijfers op de wijzerplaat, waardoor deze gelukkig ook nergens afgekapt kunnen worden, is de afleesbaarheid echt top én zeer precies mogelijk, als je dat wilt of nodig hebt.
What’s not to like?
Ik heb het horloge al een paar maanden en draag het, in roulatie, regelmatig. Het draagcomfort en de maatvoering vind ik heel erg fijn. Je kunt stellen dat de secondenmarkering in de rand van de wijzerplaat overbodig is door de aanwezigheid van de small seconds middenonder op de wijzerplaat. Daarentegen is deze complicatie wel perfect gepositioneerd. Door het gebruik van de Sellita 261-1 kan de ‘small second dial’ precies 0,8mm verder naar beneden worden geplaatst dan bijvoorbeeld de Sellita 260-1. Hoe klein die afstand ook lijkt, het is esthetisch in mijn ogen een zeer grote winst en een daarmee uiterst verantwoorde keuze.
Wellicht had ik zelf de wijzers niet voorzien van Super LumiNova. Aan de andere kant is daarmee de afleesbaarheid ook in het donker op orde. Over het woord automatic op de wijzerplaat is veel gezegd en geschreven, ik stoor me er in ieder geval totaal niet aan heb ik gemerkt. En mogelijk had het uurwerk esthetisch wat mooier afgewerkt kunnen worden. Ook al was dat ten koste gegaan van de nu uitstekende prijs-kwaliteitverhouding.
Kortom, een esthetisch zeer verantwoord en goed uitgevoerd eigentijds en -wijs ontwerp uit de oude doos. Uitstekend gebouwd. Met oog voor het kleinste detail, een zeer smaakvol horloge van, jawel, Raymond Weil. Het kan verkeren. Ik ben er erg blij mee.
In september van dit jaar zal deze lijn overigens verder worden uitgebreid met verschillende kleuren en banden. Nog meer snoepgoed. Lekker!