Ik had (of heb) niet echt een grail maar ik weet wel dat ik best onder de indruk was van mijn GS toen ik deze voor het eerst uit de box haalde… Dat gewicht, die subtiliteit, die diepte in de plaat, die prachtige details en mooie polishing… Tot de tijd had ik nog nooit echt met horloges te maken gehad van het “volgende” level dus ik was wel even positief verrast.
Toch wel een beetje het omgekeerde van de ervaring van de TS…
Ik wel. Ik heb het ook al gehad dat een horloge waar ik echt mijn zinnen op had gezet ineens tegenviel toen ik het in mijn handen had (nog niet gekocht).
(Ging in mijn geval om een Grand Seiko overigens. Prachtige details, maar helemaal niet de klik die ik verwachtte.)
De eerste keer dat ik een paar Rolexen zag -dat kon toen nog, een paar- vroeg ik me in alle eerlijkheid af: is dít nu Rolex? In mijn geval had het meer met (het ontbreken van?) mijn smaak te maken.
Toen ik wat jaren geleden mijn eerste grail ging passen ( natuurlijk een speedmaster) dacht ik echt…:’ is dit het nou?’ Het viel me in het echt zwaar tegen. Ik vond hem maar saai…
Zo zie je maar “het is niet allemaal goud wat blinkt” een horloge moet je echt aanspreken en iets “doen” en omdat iedereen hem wil is hij niet per definitie mooi
@Arnout86
Wat ben jij een geluksvogel zeg! Stel nou dat je die Grail Rolex toch wèl had aangeschaft. Dan was je pas echt teleurgesteld geweest en ook nog eens 9K+ armer. En dat je dan had moeten bedenken wat je daar allemaal voor moois voor had kunnen kopen wat je wel echt mooi had gevonden.
Tel je zegeningen…
Ik denk ook niet dat je de waarde van zo’n horloge moet zoeken in de intrinsieke waarde zoals materiaalgebruik en/of afwerking maar als statussymbool is een Rolex verrassend voordelig vergeleken met een exclusieve auto zoals een Bentley
Eigenlijk is dat lachwekkend om te bedenken dat mensen (heel) veel geld neerleggen voor een Statussymbool, om “iets voor te stellen” Ik denk dat ze soms bij die luxere merken niet bijkomen van het lachen, dat ze veel geld verdienen aan de onzekerheid van mensen.
Ik heb toch het idee dat voor veel mensen, inclusief mijzelf nog steeds een beetje, dat ‘grails’ boven een bepaald bedrag toch alles moeten kunnen / perfect moeten zijn. Met die mindset gaan de meeste horloges in het eggie dan toch tegenvallen, want maar heel weinig dingen in het leven zijn perfect. Stukje verwachtingsmanagement eigenlijk.
Vaak heb je meerdere stukken nodig om alles te hebben wat je zoekt. Daarom is een collectie ook zo leuk, alleen een collectie grails is een duur grapje. Daarnaast heb je ook te maken met the law of diminishing returns. 6 keer duurder is niet perse 6 keer mooier/beter.
Ik vind dat het begrip grail niet van toepassing is in mijn verhaal, echter heb ik dit aan de hand gehad met een Tudor Black Bay 36. Geliefd bij velen op het forum, maar toen ik hem om kon passen bij de AD viel het me enorm tegen. Gewoon het totaalplaatje was ‘mwa’…
Grootste ‘horologische’ tegenvaller vond ik de Rolex daytona.
Weet nog m’n eerste gtg. Vele mooie horloges bezien en over praten tot er plots toen de nieuwe daytona passeerde. Iedereen vol bewondering rond de tafel… Ik zag, ik bekeek en snapte de fuzz totaal er niet van. Een lelijk ding dat zooooo hard overhyped is. Snap het dat ze het vroeger niet verkocht kregen
Ook de smurf viel me tegen. Mooi horloge maar o zo zwaar… Een mogen passen en bleef nooit mooi rond de pols zitten door het gewicht