Dat was inderdaad ook een beetje de mening in het speedmaster topic. Er zijn verschillende personen die stellen dat 30 meter betekend dat je er tot 30 meter diep mee kan zwemmen (duiken). Die blijven ook volhouden dat je daarmee met een Calatrava (waar de achterdeksel een quick release heeft) ook gewoon kan zwemmen.
Als Omega het zelf stelt zou dat inderdaad moeten kunnen. Persoonlijk vind ik het heerlijk dat je met een R gewoon alles kan doen.
Een dresswatch met een lederen band gebruik ik sowieso niet om mee te zwemmen. Als die gewoon een goede regenbui overleefd vind ik het prima
Ik twijfel zelf ook over een speedmaster. Vroeger ook omwille van die waterdichtheid. Eens ik die tabel zag, is die twijfel weg. Ik moet de nieuwe eens proberen want de vorige generatie deed me alles op foto en niks om de pols
Disclaimer: ik heb geen dure horloges, en heb er in mijn hele leven welgeteld één in mijn handen gehad: de jaren '70 Rolex van een maat van me. Ik beweer niet te weten waar ik over praat.
Maar…
Is het ook niet zo dat er sprake is van “diminishing returns”? Het lijkt mij dat in grote lijnen heel veel horloges netjes zijn afgewerkt, maar dat het bij steeds duurdere horloges ook steeds meer om de steeds kleinere details gaat. Een Grand Seiko kun je onder een microscoop leggen, en dan blijft het gewoon nagenoeg perfect, terwijl een horloge van 10% van die prijs onder de microscoop toch wat imperfecties prijs gaat geven. Het zijn volgens mij ook juist die perfecte details die uiteindelijk de prijs zover opdrijven (naast natuurlijk zaken als diamanten en/of edelmetalen).
En het merk, de marketingmachine, een paar slimme marktonderzoeken die bepalen “wat de zot wil betalen”, …
De prijs is er sowieso over: als je de tijd wil weten, kom je er met 20 euro ook. Dus kom je in de wereld van de luxegoederen waar de waarde niets te zien heeft met de prijs. Wat prima is; deze zot heeft al veel betaald. Maar of dat het echt waard is?
Laat me het zo zeggen: als ik er vanaf wil, is er hopelijk nog een zot die het wil betalen
Nee dat is natuurlijk ook zo. Maar dat geldt voor de meeste luxegoederen: je hebt geen Mercedes nodig, in een Dacia kom je ook waar je wezen moet-- en een wijn van €100 per fles is waarschijnlijk niet 10x lekkerder dan een van €10. Er komt inderdaad een punt waarop meer geld niet vanzelfsprekend meer functionaliteit oplevert, op dat punt gaat de beleving het overnemen. En als er iets subjectief is, en niet in geld uit te drukken…
Ach, daar heb je tussen goedkoop en aan de prijs ook een groter kwaliteitsverschil dan tussen aan de prijs en reteduur.
Diezelfde curve van een kleine extra investering die veel oplevert, waarna de steeds groter wordende investeringen steeds minder tastbaars opleveren heb je vrijwel overal.
Ik ook. Makkelijk weer te verpatsen, in no time, heb je toch eens wat geprobeerd.
Eigenlijk wel. Alleen liggen de bedragen daar meestal net iets anders, wat mijn consumptiegedrag betreft. Een horloge spoel ik zelden de volgende dag door.
