Verzamelingen beginnen doorgaans met één speciaal item. Wat mijn horlogeverzameling betreft, begon het allemaal bij deze Seiko. Gekregen als prille tiener die niets van horloges afwist, sinds toen viel mij op dat vele mensen horloges droegen, ik vroeg zelfs aan random mensen wat ze aanhadden en waarom. De quasi onzichtbaren werden gehoord, maar zelf heb ik nog nooit meegemaakt dat onbekenden achter mijn horloge vragen, en ik ben er zeker van dat velen onder ons hiervan meespreken. Vandaar, nostalgisch sentiment als ode aan de ‘zieners’. :’)
Met deze is het voor mij allemaal begonnen. Van vroeger kan ik me de horloges van mijn pake, beppe en vader nog goed herinneren, die van pake ligt nu hier in de doos. Mijn eigen tijdreis begon meer uit noodzaak dan uit enig anders; na het zoveelste half gemiste college en de zoveelste t.g.v. laatkomst geweigerde tentamendeelname besloot ik dat er in het kader van ‘eindelijk eens op tijd zijn’ toch een horloge moest komen. De speurtocht kon aanvangen.
Dit komt wellicht voor alsof het al tijden geleden is, maar zelf ben ik dit jaar pas vintage geworden en speelt dit zich ongeveer 2.5 jaar geleden af. Ik hou ook gewoon van ouwe meuk
Enige tijd en een paar succesarme doch epische biedingsoorlogen later kwam er eindelijk een kans om een fraaie polswarmer te bemachtigen. Na een felle strijd en finale uitputtingsslag verrees daar, uit de dampen, Barrymans, met de buit: een in de zon blinkend zwaa… ehh horloge, van ontzagwekkende proporties. Deze Takano.
Bij gebrek aan nostalgisch verhaal een ander verhaal, hier en daar -vermoedelijk- lichtjes aangedikt. Zoals jullie waarschijnlijk wel vermoeden ben ik er nog altijd zeer mee in m’n nopjes
Ik draag hem nooit. Ik zal 'm binnenkort eens voor weinig in de etalage flikkeren.
Nostalgie voel ik wel, maar niet bij dit horloge. Ik koppel het gros van de herinneringen die ik heb gemaakt terwijl ik dit ding toevallig om de pols had niet per se aan het object, ook omdat het horloge geen leidende factor was in die herinneringen.
Ik draag al sinds mijn tienerjaren een horloge net als de mannen om me heen: opa, vader en broers. Alleen om de tijd te lezen.
Na de Casio volgde het eerste door mijzelf aangeschafte Mexx horloge. Later volgden de Wenger, gekregen van mijn vrouw, de Bulova, gekregen van mijn ouders en een zelf gekochte Boss.
De foto is van de Tag Heuer WK1113 van mijn zoon. Hij kocht deze op zijn 15e en bracht daarmee het horloge virus over op mij. Gek wellicht, maar ik ben blij met deze obsessie en samen zijn we nu met name Tudor liefhebbers
Echt 0 nostalgische waarde met dit horloge en nooit gedragen maar het is we het horloge waarmee het voor mij is begonnen
Mijn horloge hobby is vorig jaar oktober pas begonnen met een invicta.
Daarvoor droeg ik een Apple Watch en gaf ik verder niks om horloges. Ik vond het leuk bij anderen maar het was verder niet aan mij besteed.
Ik moest toevallig iets hebben op Amazon en daar kreeg ik een Black Friday deal in mijn homescreen.
Een invicta pro diver 8926ob. Nooit van gehoord maar ik vond hem meteen mooi maar wilde toch even nog wat reviews checken op YouTube. Dat leek allemaal goed en ik heb hem besteld.
Maar doordat ik die reviews gecheckt had kreeg ik in mijn YouTube feed alleen nog maar kanalen te zien van Horloge reviewers.
Het eerste filmpje wat ik keek was van teddy baldassarre met kevin o Leary en toen kwam ik in een uren( en inmiddels maanden) durende rabbit hole en heb ik merken van orient en sea gull 1963 tot aan g shock, brun montagne en breitling en omega.
Die invicta was uiteindelijk nog best duur dus
Ik heb de invicta uiteindelijk nooit gedragen maar wel leuk dat het daarmee begonnen is
Vond horloges als kind en tiener al wel leuk. Maar begin jaren '90 raakte ik echt geïnteresseerd en nam ik me voor om eens een echt horloge te kopen. Een TAG Heuer moest het worden. Want dat vond ik toch wel een heel gaaf merk. En nog steeds, trouwens.
Deze heb ik jarenlang met veel plezier als dagelijks horloge gedragen en ik heb 'm nog steeds. Hij ziet er nog goed uit en doet het nog prima. Oerdegelijk, zoals eigenlijk alle TAG Heuers die ik tot nu toe gehad heb.
Met dit horloge begon het 5 jaar terug, eigenlijk pal voor mijn 65ste verjaardag. Inmiddels ben ik al vele horloges verder en heb wijzelijk het aantal afgebouwd naar 4 stuks. Ze werden nl steeds prijziger en wilde ze toch ook wel graag kunnen dragen.
Hierbij de Tudor Prince Date ergens uit de jaren 80, waar ik overigens aardig mee het schip ben ingegaan.
Dit was mijn tweede horloge. Het eerste was iets goedkoops, deze op de foto heb ik echter nog steeds. En loopt nog perfect (handwinder). Nieuw gekregen slechts 48 jaartjes geleden.
Voor mij begon het ook allemaal met een Seiko in 2014. Toen ik echt passie voor de horloges begon te ontwikkelen en het tijd vond om een ‘voor mij toen nog’ dure uitgave te doen. Maar man wat was ik blij! Ik liep met mijn toen nog vriendin langs de juwelier toen ik in mijn ooghoek ineens werd gegrepen door deze chique Seiko in de etalage. En ik zei tegen mijn vriendin: “We moeten hier even naar binnen”. En ik kwam met een tasje buiten
Zoals je aan de band kan zien is hij goed gedragen! Echter heb ik hem inmiddels al geen drie jaar meer om gehad. Maar weg gaat hij niet en ik denk toch dat ik een nieuw bandje ga kopen, nieuwe batterij erin en dat ik hem maar weer eens ga dragen
Voor mij begon het toen ik 18 jaar werd. Ik heb toen een blauwe Camel Trophy gekregen van mijn oma, het jaar daarop kocht ik van mijn eigen geld de witte.
Het horloge links van ICE Watch is van mijn zoontje, die heeft het horloge voor onze bruiloft uitgekozen toen hij 4 jaar was. Ook hij lijkt met het virus te zijn besmet…
Hier is het ooit mee begonnen.
Het zal 1973 geweest zijn dat ik zulke horloges gekocht heb.
De Bullhead is op een zeker moment door bandbreuk van mijn pols gevallen, helaas stond ik op het dak van een vrij hoog huis en was er van het horloge niets meer over.
Jaren later ben ik op de openingsreceptie van Clockwise en kom in gesprek met de eigenaar.
Ruud had nog zo’n zelfde liggen en wilde die wel aan mij overdoen.
Het dames horloge is er nog steeds net als het meisje waar het voor gekocht was.
Zie hier het begin van mijn horlogehobby die geleid heeft tot vele jaren plezier.
Hartelijk dank voor je verhaal. Hoewel het horloge je misschien niets meer zegt, het past toch in zekere zin in een verhaal en dat was waarnaar ik zocht. Het is trouwens een schoontje, ben stiekem een sucker for titanium
Leuke foto van je wandeltocht trouwens. Als je in Galilea had gepredikt - vermoedelijk zoals een zekere mijnheer Jezus - hadden ze vast naar je uurwerk gevraagd.
Mijn eerste “echte” premium horloge waar het allemaal mee begon is een Breitling Chronospace, welke ik na 35 jaar nog steeds in bezit heb , heel veel plezier van wordt de laatste jaren minder gedragen door al het Rolex “geweld” binnen mijn collectie . Maar hij gaat Nooit meer weg
Nostalgisch of niet, ik was mee en dat is het belangrijkste! Leuk dat je je horloge daadwerkelijk voor het doel kocht waarvoor het de eerste plaats werd uitgevonden, leuker zelfs dat je nu op tijd komt. : )) Doorgaans is het voor velen een ‘sierstuk voor mannen’ heb ik begrepen, en daar vind ik niets mis mee, maar net zoals jij, gebruik ik mijn horloges ook effectief om op tijd te komen (en het genot van de wereld die rond het fenomeen ligt uiteraard, die daar ongevraagd bij is gekomen). Mocht ik kiezen tussen het horloge dat je ten toon hebt gezet, of een Iphone 25 (geen idee de welke momenteel in is), kies ik ongetwijfeld het horloge
Mooi verhaal, de Casio lijkt het stokpaardje te zijn voor velen, en terecht want ik heb er nog nooit een kapot gekregen
Ook leuk om te lezen dat de eigenlijke ‘obsessie’ door je zoon ontstond, en dan nog door een Tag Heuer op die leeftijd, hij weet wel uit te kiezen wat goed is en wat niet hehehe. Alleen nog maar de mogelijkheid om een ‘wereld’ van iets te delen met een ander stimuleert liefde, me dunkt, en liefde is wat mij betreft meervoudig - dat bedoel ik alles behalve clichématig.
Haha, mooie eerste keuze! (Veel beter dan die smartwatch toestanden mijns inziens ) En als het geen nostalgie oplevert momenteel, wacht dan nog even voor ze weg te doen, want nostalgie, zo beaam ik uit mijn ervaring, komt meestal wat later en heeft een eigen willetje en focuspunt…
Wel grappig dat je Teddy Baldassarre en Kevin O Leary benoemd, ik hem ook al het een en ander van hen bekeken (hoewel ik doorgaans meer voor vintage ben), het blijft een aangenaam kanaal en ja, je krijgt zin in Orient en Omega als je ze op je laat inpraten
Dank voor je verhaal, ik ben het met je eens. Seiko is misschien wel mijn grote liefde, maar ik heb tussen mijn verzameling ook een Tag Heuer, en een Heuer liggen, voornamelijk door mijn vader die geobsedeerd is met oldtimers en het monaco-gebeuren. Kwaliteitsvolle dingetjes! En een zeer mooi exemplaar dat van jou.
Het valt mij op dat velen onder ons de smaak te pakken hebben gekregen door bij toeval in aanraking te kopen met een bepaald modelletje dat ons voor onbekende redenen aanspreekt. Als ik achteraf zie welke invloed dat heeft gehad op het leven, dan ben ik geneigd het woord ‘toeval’ in te wisselen met ‘noodlot’ (niet tragisch bedoeld ofc.)
Ik kan begrijpen waarom het je aanspreekt, ik heb het nog niet gezien dit horloge, en ik weet niet wat het hem deed voor jou, maar een roman dial in het wit is voor mij een verwijzing naar eenvoud, klasse en een nauwe band met (de) traditie (de techniek).
Keep up the good work!
en heb nu 28 van die tijdmeters.
, heel veel plezier van wordt de laatste jaren minder gedragen 
door al het Rolex “geweld” binnen mijn collectie 
. Maar hij gaat Nooit meer weg 
) En als het geen nostalgie oplevert momenteel, wacht dan nog even voor ze weg te doen, want nostalgie, zo beaam ik uit mijn ervaring, komt meestal wat later en heeft een eigen willetje en focuspunt…