Op mijn 16de kreeg ik de linker Speedmaster van m’n stiefpa. Via een “zoekertje” (geel blaadje dat je voor twee gulden vijftig kocht bij het tankstation) een adres gevonden in Maastricht. Daar was iemand die repareerde “oude” Omega’s. Ik ben er met de trein en een kaart van de stad naar toe gegaan… we worden oud 
De foto is van jaren later, toen droeg pa de Speedmaster nog eens tijdens een tripje naar Barcelona. Na de eerste Speedmaster is de hobby, passie, gekte nooit meer weggaan.
Cool topic!
Hoe kom je eruit na Seiko ( 2x ), Citizen ( verkocht ), Omega ( verkocht ), Tudor ( verkocht ),
Longines ( verkocht ), Certina, Chr. Ward, Tissot, Rolex, G-Shock ( 14x ),
Davosa, Squale ( verkocht ) ??
Simpel niet…love my Rolex Explorer II 226570-0002 
Dit ; Wonderlijke horlogereis...zo de afgelopen...36 maanden
He leuk topic.
I denk dat ik rond mijn 10e in de hobby ben gerold.
Ik had een swatch kinder horloge. Zelf uit mogen zoeken. Maar ik had echt een pleuris hekel aan dat plastic bandje. Maakt niet uit.
Maar goed. Ik kind van 10 met een kinderhorloge.
En in die tijd hadden we in de buurt een winkelcentrum wat in mijn kinderogen ook echt leek op zo’n amerikaanse mall. En er zat in dat winkelcentrum een juwelier. Een fatsoenlijke, geen siebel of dergelijke.
Die juwelier had duikhorloges in de etalage. En ik ben toen verliefd geworden op de grootste die ze hadden met een grote oranje wijzer. Vandaag de dag denk ik dat het een citizen geweest moet zijn.
Zo soort iets.
Elke keer als we er waren moest ik in de etalage kijken.
Een paar winkels verder had er een camel trophy horloges in de etalage, mijn tweede liefde.
Maar goed. Ikke 10 jaar.
Het heeft vervolgens nog lang geduurd voor ik echt aan de horloges begon.
Maar sinds die dag dat ik dat duikhorloge in de etalage zag heb ik altijd een fascinatie voor horloges gehad.
Vervolgens echt begonnen met Fossil horloges. Vandaag de dag vindt ik de huidge collectie van Fossil totaal niet inspirerend. Maar destijds vond ik dat ze hele leuke modellen hadden. Zoals samenwerking met philippe starck.
En tja, zo steeds verder er in gerold.
Als jong jochie bij de Kijkshop op Overvecht (Utrecht) samen met mijn vader en moeder kijkend in zo’n vitrine en dan te horen krijgen vind je hem mooi? 
Wel heel lang geleden.
Vader en moeder zijn er niet meer 
De Kijkshop ook niet
zeker ik ben hem dankbaar daarvoor, maar mijn vrouw niet 
Jammer genoeg wil mijn zoon niets weten van het forum. Hij volgt uitsluitend horloges via Insta.
Een neef van mij had een Seamaster om terwijl ik nog met Fossil en Tommy Hilfiger achtige merken rond liep. Hij wees mij op de secondewijzer van zijn Omega. Na wat vragen gesteld te hebben duurde het niet lang voordat mijn eerste automaat, een Seiko 5 sports, was aangeschaft. Sindsdien ben ik telkens de grens wat gaan verleggen. Eerst een SPB147J1 welke ik tijdens mijn huwelijk heb gedragen (deze gaat dan ook nooit weg). Vervolgens een SPB199J1 en tot slot een aantal maanden terug een Aquis 39,5 tungsten. En zeer binnenkort hoop ik een belletje te ontvangen om mijn OP36 op te halen in Rotterdam.
Het begon bij mij nadat ik de zoveelste had gesloopt die maar een paar gulden had gekost. Hopeloos. Ik had, en heb, moeite met op tijd komen en een horloge was dus echt nodig. Ik koos op mijn zestiende ervoor om dan maar te gaan werken voor mijn eerste eigen horloge. Ik dacht, met dit horloge zit ik wel snor voor een leven lang. Had gekund, maar quartz kietelt toch minder dan automatisch!
Als zestienjarig broekie kwam ik op werk aan met m’n nieuwe horloge, en m’n chef begon gelijk er vragen over te stellen: waarom geen omega, breitling, of tag heuer?
ja, goeie vraag. Ik kende alleen Seiko.
Het kostte me moeite, tijd, en veel geuld, om uiteindelijk door te groeien. Vanuit die eerste Seiko naar een Citizen eco-drive, naar te veel. Ik heb echt te veel, erken ik, maar het is zo leuk, 's ochtends het juiste horloge kiezen!
Jouw zoon staat er hetzelfde in als mijn vrouw (aan wie ik dus ook de hobby te danken heb).
Zandpad ook niet en Café Murk ook niet.
Wel een mooie tijd 
tja, soms kan het wel wat duren 
dat geld hier wel voor velen, mijn gedacht 
dat was ook bij mij zo, maar je ziet, nooit te oud om er van te genieten
ook dat kent iedereen hier op het forum wel 
yes, ken ik ook, maar zoals je zegt: ‘zo leuk’
Gek genoeg begon het bij mij met een in-flight magazine met een artikel over Shinola… ja, het kan raar lopen
Hebberigheid zonder zelfcontrole is goed afgelopen haha
Als kleine ukkepuk van 7 à 8 jaar (1977-1978) mijn eerste horloge gekregen van mijn ouders, een Pontiac kwartshorloge met marineblauwe wijzerplaat en witte Arabische cijfers (te vergelijken met de momenteel nog verkrijgbare ‘Eric’ lijn van Pontiac).
Ik was er gek op en behandelde het als mijn meest kostbare bezit. Het was voor mijn ouders niet moeilijk om een geschikt cadeau te vinden want telkens we de stad introkken, was ik in die tijd bij geen enkele juweliersvitrine weg te slaan en keek ik met fonkelende oogjes naar al het moois. In mijn kamer hing ik foto’s op van advertenties die ik uitknipte uit tijdschriften : zo had ik er onder meer van Tag Heuer en Omega…
Een tijdje later kreeg ik van mijn grootouders ook nog een kwartshorloge van Casio. Daarop volgden nog een Casio calculator horloge, en eens ik in mijn tienerjaren was aangekomen, bleek er iemand op school aan ‘goedkope’ Cartier en Rolex horloges te kunnen geraken 
. Nou ja, wist ik veel en ik lag er ook niet van wakker maar ik bestelde een ‘gouden Cartier’, die ik toch redelijk lang gedragen heb.
Verschillende G-Shocks vulden de jaren daarna het rijtje aan. Mooie en degelijke horloges, en ik was er altijd heel blij mee, maar de echte ‘horlogeziekte’ had ik nog niet te pakken (ik had toen andere prioriteiten).
8 jaar geleden deed mijn vriendin me voor mijn verjaardag een Woodwatch cadeau ; ik had die al regelmatig zien voorbijkomen op Facebook en had al wel eens vermeld dat ik die wel leuk vond.
Ik vond het echt wel een uitzonderlijk horloge en het was wel iets dat (bijna) niemand anders had. Van de extreem lange ‘lug to lug’ van 57mm lag ik toen nog niet wakker want de ‘horloge-etiquette’ was mij nog onbekend
Een jaartje of drie geleden bracht een onverwachte polsbeweging een einde aan het houten bandje van mijn Woodwatch ; ik had weliswaar extra schakeltjes besteld bij Woodwatch om het bandje te herstellen maar heb er tot op de dag van vandaag nog geen werk van gemaakt…
Het was wel eens tijd voor een écht horloge, dacht ik bij mezelf.
Zo gezegd, zo gedaan : in de herfst van 2022 kocht ik mijn eerste automaat, een Certina DS PH500M, een duikershorloge. Ik vond het toen heel mooi maar ondertussen al weer verkocht omdat het te groot was voor mijn pols én omdat ik er uiteindelijk geen enkele voeling meer mee had : ik heb een hekel aan zwemmen dus ik duik of snorkel al zeker niet dus waarom ik een duiker als eerste horloge had gekocht : Joost mag het weten !
Ondertussen ben ik al wat verder met de hobby en heb ik al meerdere horloges gekocht en weer verkocht (na meerdere impulsaankopen, die iedereen hier al wel eens heeft gedaan); mijn smaak in horloges is ook op die redelijk korte termijn van 3 jaar nogal veranderd, en dan vooral in de laatste maanden.
Mijn focus ligt nu op horloges met eenvoudige, makkelijk leesbare wijzerplaten en een ‘vintage’ look en vibe, het liefst met een diameter van maximum 40mm.
Ik hoef dus geen duiker, of een GMT, chronograaf etc. meer. Ik houd het ook bij horloges in een prijsklasse die ik voor mezelf ‘betaalbaar’ vind, in die zin dat ik af en toe eens iets nieuws in huis kan blijven halen.
Natuurlijk heb ik ook wel enkele ‘graalhorloges’ in het achterhoofd maar die zijn momenteel niet voor mij weggelegd, tenzij ik mijn inkomen plots exponentieel omhoog zou zien gaan (in het onwaarschijnlijke scenario dat dit tóch ooit zou gebeuren dan wordt het iets van Omega, Glashutte Original of Grand Seiko ) ; ik wil er ook niet voor ‘sparen’, wat me dan ervan zou weerhouden om tussendoor eens een meer betaalbaar exemplaar te kopen of om dat geld te besteden aan mijn andere hobby’s.
Ik blijf natuurlijk vol interesse kijken naar en info verzamelen over alle horloges, van elk type en in elke prijsklasse. Het belangrijkste is dat je plezier beleeft aan een hobby en ik kan met volle overtuiging zeggen dat dit hier zonder enige twijfel het geval is !
P.S. Nog even toevoegen dat ik in een vlaag van zinsverbijstering ooit in 2017 eens een Apple Watch 3 had gekocht ; ik was uiteindelijk al Apple fan sinds 1999 en dat geloof zit nu, 26 jaar later, nog steeds muurvast. Topproducten… maar die Apple Watch 
Ik zie er écht het nut niet van in, hoor. Bij deze dus, mijn allerslechtste horloge-aankoop ooit
eerst en vooral, een prachtig verhaal
het leest als een roman
en ik lees dan ook leuke periodes van de stappen naar de eigenlijke hobby,
bedankt voor het delen
Jaren lang hielden Quartz horloges om mijn pols er altijd snel mee op. Daarom droeg ik nooit een horloge. Maar een 10 jaar geleden was ik voor mijn hobby, mineralen, kristallen vinden in de omgeving van Glasshutte en nam wat tijd om me in de lokale economie te verdiepen. De combinatie van Duitse kwaliteit en minimalistische ontwerpen sprak me aan en mijn vrouw en ik vertrokken daar met beiden een eenvoudige mechanische Bruno Sohnle. Inmiddels hebben die gezelschap van 3 Nomos horloges, waarvan 1een gelimiteerd exemplaar als ode aan de Duitse mijnbouw traditie.
Haha, ik vind die reactie van je - toenmalige - manager toch wel erg grappig. Ik snap het ergens ook wel, dat je zoiets eruit kunt floepen zonder goed na te denken. Maar het kenmerkt zijn denkraam, de manier waarop hij naar de wereld kijkt, en naar jou, de medewerker.
Goed dat je gewoon met een strak gezicht koers gehouden hebt! 
Wat een náre opmerking ook weer van zo’n cheffie, tegen een 16 jarige jongen die zelf gewerkt heeft voor een horloge van prima kwaliteit (Seiko)
