Zoals zoveel mensen uit het katholieke zuiden (in dit geval van Nederland) kreeg ik mijn eerste horloge bij mijn communie in 1972. Het was een goudkleurig dresswatch met een ovalen kast. Binnen enkele jaren sneuvelde het bij mijn eerste technische ontdekkingsreis…
Een jaar na die communie kreeg ik, toen mijn vader een nieuw horloge kocht, het horloge dat hij kort na de oorlog met bonnen bij elkaar had gespaard. Dezelfde dag werd het op zwemles uit mijn broekzak gestolen…
Toen kreeg ik mijn eerste skindiver, met bordeauxkleurige wijzerplaat. Toen ik een stuk uit de plastic duikring stootte kocht ik mijn eerste quartzhorloge met LED’s. Daarna volgden meer quartzhorloges tot ze op een dag allemaal een lege batterij hadden en ik bedacht hoe makkelijk het vroeger was met mechanische horloges. Ik kocht toen rond 1998 een gouden omega seamaster de ville handopwinder van eind jaren 60 bij een handelaar, en daarmee is het echt begonnen.
@Watchstick_81 duwde ooit deze Speedmaster in mijn handen, die ik een weekend moest lenen. In januari zei hij dat ik een trouwhorloge moest kopen. Hij zei ook dat ik op dit forum moest rondkijken.
Misschien denk je nu dat ik moeilijk nee durf te zeggen, maar ik doe dit allemaal om hem een plezier te doen.
Ik heb vanaf een jaar of tien een Casio gedragen. Jaren mee rondgelopen. Toen ik ging studeren kocht ik mijn eerste horloge van een plakmerk, wist ik veel.
Bij mijn afstuderen kreeg ik van mijn ouders een Bulova en van mijn vriendin (nu al twintig jaar mijn vrouw) een Wenger. De een net en de ander casual, dus ik heb deze afwisselend gedragen, met name de een naar mijn werk en de Wenger tijdens mijn vrije tijd.
Waarom kan ik niet uitleggen, maar ik kocht aansluitend weer een plakmerk horloge. Jaren iedere dag gedragen. Totdat mijn zoon interesse ging tonen in horloge. Hij kocht op zijn 15e een pre owned Tag Heuer en een jaar later een nieuwe BB58.
Vanaf dat moment wilde ik niet meer gezien worden met het plakmerk horloge en ben ik tijdelijk de Wenger weer gaan dragen. Een paar weken later kocht ik mijn eerste Black Bay. Toen kwam alles in een stroomversnelling.
Heb destijds veel gelezen en op het www gesurfd en allerlei horloges bekeken. Klein jaar later kocht ik nog twee Tudors en heb ik mij aangemeld voor HF.
Sindsdien ben ik hier dagelijks te vinden 
. Veel gelezen, gezien en geleerd hier. De verzameling werd uiteraard groter met een dieptepunt van 20 stuks. Werd ik erg onrustig van.
Na de aankoop van mijn grail afgelopen april, heb ik besloten keuzes te maken. Horloges overgedragen aan mijn zoon en besloten slechts elf horloges in de collectie te houden, waarvan vier de hoeksteen van de verzameling vormen.
Bevalt me erg goed. Heb meer rust. Uiteraard is er nog steeds een wishlist, maar ik hoef niet meer per se wat nieuws of anders. Ik ga genieten van wat ik heb.
Toen ik eind 2009 tegen mijn toenmalige manager bij KPN zei dat op mijn 60e verjaardag in februari 2010 wilde stoppen met werken, was de eerste reactie “dat kan helemaal niet; je mag pas met je 62-ste weg”. Nogal vreemd natuurlijk; je kunt toch op ieder moment dat je het uitkomt zelf ontslag nemen?
Toen het bij hem en bij personeelszaken begon in te dalen dat ik het echt meende, en dat ik ook al vanaf eind november 2009 weg wilde om een lange vakantie te nemen om “af te kicken”, werden er op stel en sprong allerlei dingen in gang gezet. Ik zou dan van november 2009 t/m januari 2010 met verlof gaan en begin februari nog even terugkomen om officieel afscheid te nemen.Bij dat afscheid kreeg ik o.a. het horloge dat ik nog steeds heb en draag; de Atlantic Seacrest.
Tot die tijd had ik niet echt aandacht besteed aan zoiets als “een horloge”, maar vanaf dat moment (en toen ik er ook echt tijd voor en interesse in kreeg) is het nooit meer geworden zoals daarvoor…
Altijd al een horloge gedragen, maar altijd als iets functioneels en niet als een soort sieraad.
Voor mijn veertigste verjaardag mocht ik een mooi kado uitkiezen. Tja, wat vraag je dan? Het werd een horloge en specifiek dan een Nomos Tangomat.
Probleem was echter dat ik in mijn zoektocht veel horloges zag en omdat het nog een paar maanden duurde voordat ik jarig was, werd de Nomos uiteindelijk het zesde horloge die ik, sinds de zoektocht naar een mooi kado, kocht/kreeg 
. Je raadt het al, ik was bevangen door het virus.
De Tangomat is niet erg lang gebleven. Reden daarvoor was dat ik deze niet echt droeg en het zonde vond van het bedrag om deze dan te bewaren. Soms krijg ik het nog wel eens te horen van mijn vrouw, maar we zijn nog gelukkig getrouwd hoor 
.
In 2002 mocht ik voor de eerste keer in mijn beroepscarrière een bonus ontvangen. Mijn vrouw opperde het idee om het niet alleen te gebruiken als extra aflossing van onze hypotheek maar dat ik ook best iets voor mezelf kon aanschaffen. “Wat vind je van een mooi horloge” zei ze, “Van een duur merk zoals Omega”, zei ze. Ik weet het nog precies.
Dus togen we naar de plaatselijke juwelier in Brunssum die destijds inderdaad Omega AD was.
Daar kocht ik deze mooie Omega Constellation Perpetual Calender die me liet beseffen dat een horloge behalve een tijds-aanduider ook een sieraad kon zijn. 23 jaar later draagt mijn jongste zoon hem met trots.
Zo begon mijn reis, @jacobus.
Hmm, even kijken.
Zo rond 1980 m’n eerste Casio. Paar jaar later kwam de Swatch-rage. Daar heb ik er aardig wat van gehad. Begin jaren '90 helemaal verslingerd geraakt aan TAG Heuer. Dat is ook nooit meer over gegaan.
Nog wel een tijd heel veel Seiko’s gehad, waarvan de meeste inmiddels ook weer vertrokken zijn. En nu, de laatste paar jaar ook behoorlijk in de ban van Squale.
Maar nog steeds heeft TAG Heuer een speciaal plaatsje in mijn horlogehart.
Op m’n plechtige communie kreeg ik het horloge dat m’n grootvader op de plechtige communie van m’n vader gekocht had… et voila.
Altijd wel horloges gedragen maar het ging pas los nadat ik van een zakenrelatie de vriendelijke heren van Brazzers 18+ een Datejust kreeg. Die een paar jaar gedragen en toen ik een ander horloge wilde kopen kwam ik toevallig op dit forum. Daarna was het niet meer te houden.
Dus eigenlijk hebben wij die DateJust van je betaald?
Ik ben in de hobby gerold door in Zwitserland in een etalage van een juwelier te kijken. Daar lag een Patek Philippe Calatrava met Clous de Paris kast. Die moet ik hebben, dacht ik. Ik was 14. Verder geen enkele hint gekregen van iemand, het is gekomen door in de etalage te kijken.
Dat en nog een beetje meer. Thanks!!!
vs
Groter verschil om in de horlogehobby te stappen heb ik nog niet gezien
Toen ik 5 jaar was liep ik altijd met een elmo horloge. Totdat deze niet meer cool was. Later, toen ik 16 was mocht ik voor iets waar ik voor was geslaagd (weet even niet meer wat, geen school oid) een horloges uitzoeken. Het bedrag was 100 euro, dus de zoektocht begon.
Eerst kijken bij alle grote merken, daar kwam ik snel tot de ontdekking dat ik nogal wat te kort kwam. Dus…. wat vond ik ook vet om zien en om te dragen? Uiteindelijk kwam ik uit op een g-shock
Over dit proces heb ik elke dag nagedacht voor een aantal maanden totdat ik de trekker wilde over halen. Ik wist alle details etc. Gaandeweg kwam ik natuurlijk zoveel moois tegen, zoals de skx007 en de (mooi van lelijkheid) srp307 oranje monster.
Inmiddels ben ik 30 en nog steeds elke dag bezig met horloges. Tussen de g-shock en nu zitten zo verschrikkelijk veel horloges, ik ben de tel kwijt wat ik allemaal heb gehad en hoe vaak ik dezelfde horloges ook weer meerdere malen heb gehad 
Het is een fijne hobby!
tja, het kan soms lang duren voordat je terug gebeten wordt 
ach, 
dat moet pijn gedaan hebben,
met zo’n horloge je hobby starten is niet mis 
wat je al niet doet om iemand een plezier te doen
maar zeg nu zelf, het is een leuke hobby 
dus… eigenlijk is je zoon verantwoordelijk voor jouw hobby, da’s ook leuk
dus, eigenlijk door ontslag te nemen heb je onbewust je hobby aangewakkerd 
ja, de “kerk” moet in het midden blijven staan
je hebt de hobby aan je vrouw te danken dan, leuk
dan kan je zeggen dat in dat jaar de hobby begonnen is?
een hobby met een emotionele tint
het kan soms raar gaan zo
etalages met horloges hebben mij ook altijd wel laten stilstaan
same here
toch wel een leuke hobby
Zo bekeken wel. Vervolgens werd ze zelf enthousiast en nu is ze een “Rolex-Oma”. Ze is gek op OP’s maar ze wil niet op het forum.
Begrijpelijk.
Mijn volle respect daarvoor.
Goeie reflectie.
In die periode was etaleur nog echt een apart vak.
Alles schoon zonder vieze vingers onder een spotje.
Dat maakte idd indruk.
Soort voorloper van je computerscherm.
Nu heb je een etalageruit in de huiskamer.