Al geruime tijd loop ik met vragen rond. Ik hoop dat hier mensen zijn die deze vragen kunnen beantwoorden of er in ieder geval over willen nadenken.
Zijn dure horloges hun geld waard?
Wat bezield iemand om 10.000 euro voor een horloge uit te geven en daarna nog minimaal 500 euro per 5 jaar aan onderhoud?
Zijn de prijsstellingen in het hogere marktsegment nog conform de waarde of zijn de prijzen werkelijk alle realiteit voorbij?
Ik weet dat sommige merken verschrikkelijk veel geld uitgeven aan de ontwikkeling van nieuwe uurwerken.
Ook worden er bakken met geld uitgegeven aan marketing en tot slot koop je een heel erg mooi afgewerkt horloge.
Dit snap ik allemaal. Ook is het logisch dat een gouden kast duurder is dan een stalen kast.
Hoe zit dat ĂŒberhaupt eigenlijk met die service- en reparatiekosten? Ook hier lijkt de realiteit soms ver te zoeken.
En waarom wordt dit alom geaccepteerd? Waarom doen we allemaal mee? Waarom wil ik ook mee doen?
Een Rolex Sub is een super mooi afgewerkt, super degelijk horloge. Wat is er beter aan een horloge van 13.000 euro die ook alleen maar de tijd en datum aangeeft?
Is een stalen band van een redelijk exclusief merk echt 3000 euro waard? Of heeft meneer Veblen gewoon gelijk en moet ik dat dan maar gewoon accepteren?
Ik ben benieuwd of ik de enige ben die het spoor in de haute horlogerie volledig bijster is.
Ik heb hierover in een grijs en ver verleden ook eens een topic over geopend volgens mij. Dit soort bespiegelingen zijn wel natuurlijk denk ik, als je net met de hobby bezig bent. En voor een gemiddeld persoon in de derde wereld is een seiko al een absurd dure klok, waarvan je een maand of langer kan eten. Alles is relatief.
Ik heb het laten gaan. Voor mij zijn horloges beleving, welke ik koop. Als ik alleen de tijd wil weten, neem ik wel alleen mijn iphone mee.
even een mop die hier wel iets mee te maken heeft, maar dan anders.
Ik gebruik de verkeerslichten op het Julianaplein in de stad Groningen. Ik kom daar uit de buurt.
Het is altijd erg druk op dat kruispunt.
Er komt op een gegeven moment een man in eeen Ferrari aanrijden, let niet goed op en vliegt op de rij wachtende autoâs. Hij stapt uit, auto nagenoeg totalloss, beziet een en ander en zegt: âHier moet ik verdorie wel een week voor werkenâ.
Enige tijd later komt er weer eentje, nu in een Audi. Ook deze vliegt op de achterste auto van de rij.
Hij stapt uit en neemt de schade op en begint te geĂ«rgerd te zeggen: âHier kan ik wel weer een maand voor aan het werk gaanââŠ
Aan het einde van de dag komt er een man in een Lada aan, ook die overkomt hetzelfde. Ook hij rijdt op de laatste auto van de rij. Hij stapt uit, bekijkt de schade en begint te jammeren: âDaar kan ik wel een jaar voor aan het werk gaanâ.
Zeggen de omstanders: âWat doe je ook met zoân dure autoâ.
Richard Mille adverteert doodleuk met horloges waarbij de âvanafâ- prijs vermeld staat. 400.000 euro, dat werk. Ik schud ook wel 's met m;n hoofd, maar maak me er niet echt druk over. Ieder zân hobby op elk zân niveau. Voor mij persoonlijk - omdat ik de uurwerken uit eigen werk-ervaring zeer hoog inschat, en de restwaarde super is - is een stalen pre-owned (de beurt doe ik zelf wel) Rolex ooit nog wel 's het duurste wat ik voor een horloge zal betalen. Hoewel ik weet dat die ook duurder zijn dan ânodigâ. Maar ja, waar ligt de grensâŠ
Met autoâs en schilderijen precies hetzelfde. Zoân Picasso is eigenlijk niet echt mooi. Het is de stijl die voor het eerst toegepast werd, de playboy die de schilder was, de ronkende naam (belangrijk!), de legende, etc.
Op de autoâs ga ik maar helemaal niet in, dan wordt deze post nog veel langerâŠ
De hele dure merken (vooruitstrevend, innovatief, origineel, maar soms inderdaad plat âstervensduurâ) zijn natuurlijk wel noodzakelijk om de branche alert te houden. Steeds meer zaken (ceramische kasten en bezels bijvoorbeeld) âdruppelenâ door naar de meer te behappen merken.
Met bijvoorbeeld autoâs is het niet anders. Zonder een paar peperdure merken hadden we nu geen stoelverwarming, cruise-control of parapluutjes in de achterportieren van een Skoda.
In het Top Gear magazine van juni, wordt aandacht besteed aan horloges die een band hebben met autoâs, waaronder een artikel over Parmigiani dat op Bugatti geĂŻnspireerde horloges maakt. Er wordt gezegd dat men alles in-house doet en dat de ontwikkeling van een nieuw uurwerk zoân vier tot vijf miljoen kost. Als je dat afzet tegen een jaarproductie van 5000 stuks, dan kan je die vraagprijzen wel enigszins verklaren. En blijkbaar is er een markt voor.
Maar al zou het geld me op de rug groeien, dan nog denk ik niet dat ik een paar ton om mijn pols zou hangen.
Het blijft raar dat de verhouding goud- staal bij rolex hoger is dan bij tissot bijvoorbeeldâŠdat heb ik nooit begrepen. Maar dat een stalen band van iwc veel duurder is dan een van tissot begrijp ik beter. Ga het verschil in afwerking maar eens bekijken.
Mogelijk zijn zulke horloges inderdaad Veblen-goederen, waarnaar de vraag toeneemt met de prijs. De vraag is natuurlijk waarom, en het gelinkte wiki artikel heeft al een mogelijke oorzaak aan dat in dit geval aannemelijk lijkt: het zogenaamde snob-effect. Dat is het fenomeen dat wanneer een consument ziet dat andere consumenten een specifiek merk kopen, zijn/haar eigen voorkeur voor dat merk daalt (een sociologisch mechanisme met economische gevolgen, eigenlijk).
Ah, vandaar die prijzen. Kaas bewerken is natuurlijk veel moeilijker dan goud, vrijwel niemand kan dat denk ik . Jamie Oliver, die doet vaak wat Parmigianse kaas over de pasta toch?
Tja, wat bezielt iemand die nieuwe een auto van 80.000 euro koopt en hier de eerste 5 jaar +/- 3000 per jaar aan afschrijft. Bijkomend nog de onderhoudskosten.
In High End Audio wereld geven mensen zoân 5000 euro uit aan een verguld aansluitsnoer voor hun apparatuur, en schijnen het verschil te horen.
Sterker nog, in de meterkast wordt een vergulde zekering aangebracht voor de audio groep. kosten 500 euro.
Ieder zijn ding / hobby / obsessie noem het maar.
Ik heb jarenlang analoge exotische synthesizers en (geluid) studioapparatuur verzameld.
Daar had ik zomaar een 2e huis mee kunnen kopen.
Spijt? Nee!
Leven en laten leven.
Nu met mijn hernieuwde horlogevirus probeer ik mij enigszins in te houden.
(Lukt nietâŠaltijd)
Denk dat de prijzen vaak wat onrealistisch worden, maar dat is ook niet erg als je onrealistisch veel verdiend. Zelf hoef ik gelukkig niet ieder muntje om te draaien en kan ik best wel eens iets extra uit geven, maar een Patek of Rolex zit er niet in, laat staan een nog hoger segment. Er zijn wel mensen die dat kunnen betalen en die het, het ook waard vinden (qua design maar vaak ook uitstraling). Mocht ik ooit miljonair zijn (hele inflatie verhaal daargelaten) zou ik ook voor een iets gecompliceerder model gaan dan mijn huidige Certina of Seiko. Waarom? Omdat ik het mooi vind! Niet omdat ik het, het echt dat waard vind, maar ik kan het zelf veroorloven, het staat in verhouding tot de andere âproductenâ die ik heb. Laten we wel wezen, uiteindelijk gaat het toch om design, uitstraling en / of functionaliteit. Anders kunnen we allemaal af met een G-Shock.
