Ik zou zeggen met naam en locatie vermelden, als het een kleinigheidje betreft zou dit overtrokken zijn. Maar dit horloge is gewoon onbehoorlijk te grazen genomen, als het dan netjes opgelost wordt tot daar aan toe. Echter als je dan nog afgewimpeld wordt met het excuus: “Geen idee hoe ze er komen maar daar zijn wij zeker niet verantwoordelijk voor.”
Dit soort dingen zijn niet te herstellen gezien het horloge een emotionele waarde heeft en het een oud horloge betreft voor zover ik kan zien. Dus in mijn optiek is het niet meer dan eerlijk dat de liefhebbers op het forum elkaar beschermen en waarschuwen voor dit soort wangedrag. Zodat er niet nog meer onvervangbare horloges met sentimentele waarde aan hoeven te geloven. Ik had het wel geweten, en zou achter de keuze staan de naam te vermelden.
Lijkt me tamelijk zeer onwaarschijnlijk dat een juwelier zo een klant zou bejegenen in gesprek
Dat is helaas niet toegestaan volgens de forumregels 
Maar wat hier gebeurd is, is natuurlijk een schande.
Dit zag ik inderdaad ook hier en daar voorbijkomen, eigenlijk wel jammer.
Maar ik kan het enigszins begrijpen.
Tja, leek mij ook onwaarschijnlijk dat je zo een horloge kan vernagelen. Uiteraard staat het je vrij om je eigen mening te hebben.
Wel, dit staat niet op zichzelf hoor.
Ik kreeg een paar jaar geleden ook een horloge bij mij aangeboden om te repareren.
Een hamer automatische leCoultre K825. Een iconische collectors item.
Deze heer had het horloge weggebracht naar een juwelier die er niets mee kon en het door zou sturen naar een horlogemaker die voor hem werkte, volgens de juwelier.
Het kwam weer terug bij de juwelier met de opmerking dat de horlogemaker het niet kon repareren. Meer werd er niet bij gezegd.
Tja de man kreeg via kennissen de info dat ik nogal thuis was in het repareren en restaureren van leCoultre Memovox horloges en kwam dus bij mij uit.
Hij vertelde het verhaal en vroeg mij of ik iets voor hem kon betekenen.
Wel, ik vertelde dat ik wellicht iets voor hem kon doen en kreeg het horloge wat hij nog in zijn jaszak had in mijn hand gedrukt.
Tja, ik bekeek het horloge en zag direct dat er iets niet klopte, wat was het geval, iemand, vermoedelijk de juwelier of zijn “horlogemaker” had getracht om met een schroevendraaier de achter deksel open te breken. Dat lukte kennelijk niet en werd gezegd dat hij het niet kon repareren.
De goede man had ook nog niet geconstateerd dat de kast aan de achterkant door die schroevendraaier was vermoord.
Zie hier de foto’s en hoe een kast er in werkelijkheid uit moet zien. het uurwerk gaat er met name aan de voorkant uit.
Je had dat gezicht van die man moeten zien, volledig uit het veld geslagen.
Wel, om het verhaal af te maken, ik heb het horloge zonder problemen kunnen repareren, gelijk een service beurt gegeven en een andere kast aan hem verkocht die ik nog in mijn JLC memovox K825 kasten laatje had liggen. En in dit geval een zeer gematigde prijs gevraagd voor mijn werk en de onderdelen. Probleem opgelost. De man zeer gelukkig.
Maar een dergelijk gebeuren is natuurlijk te gek voor woorden.
Horlogemakers die als beunhazen werken zijn er al sinds eind 1700, Ik heb het gezien aan de zakhorloge uurwerken die ik in handen kreeg van af de periode 1750 tot 1900 dat er op een knoeiwijze aan uurwerken is gerommeld door horlogemakers uit die tijd.
Maar zoals @menkepie al fijntjes had aangegeven is het niet direct bevorderlijk voor de professionele horlogemakers die hun vak wel op een serieuze manier willen toepassen.
dixi
Zo gewoon even een gat maken in een horlogekast…
Mooi! Bewijs van een echte liefhebber.
Echt……. wat ben je dan voor pipo. Ok ok ok …… tegenwoordig hebben we internet en kun je ontzettend veel online opzoeken. En als je het niet weet bij hele fijne mede sleutelaars een issue neerleggen waar je 9 van de 10 keer een perfect antwoord krijgt. Vroeger had je dat niet en denk ik dat het vergaren van kennis een stuk lastiger was. Maar waarom forceer je iets?
Ik had gisteren ook een horloge onder mijn handen welke eerder een service heeft gehad. Sommige schroeven vrij losjes en andere knetter vast. Ik kreeg de datum ring er niet af. Deze zit op drie plekken geborgd. Twee van de drie kreeg ik los, de derde niet. Kopje was al aardig vernaggeld. Ik kon redelijk eenvoudig de ring er onder vandaan schuiven. Met ultrasoon lukte het niet de schroef los te trillen, grotere schroevendraaier en met een hamertje kloppen. Ik durfde de boel niet te forceren en ben gestopt. Als hij afbreekt ben ik een heel eind verder van huis. Kwam bij dat ook het datum verzet mechanisme met veer er onder zat. Belangrijke plek dus.
Als je zoals in mijn geval er omheen kan werken, dan is dat verstandiger (al doe ik dat eigenlijk liever niet). Slopen is erger. De eigenaar meld ik het en krijgt een fotoverslag van me “als bewijs” en als een soort van “dossier vorming”.
Loop je al zo lang mee Huib?! 
Het kan ook goed aflopen. Een verhaaltje voor het slapen gaan. Ome Lexaf vertelt:
Er was eens een gouden quartz horloge van Mw. Lexaf. Het was een mooi horloge in vlekkeloze conditie maar, met een leeg batterijtje…
Een volgouden Eterna Quarz horloge met een zgn. monocoque kast, dus geheel gesloten, uit één stuk. Voor een batterijwissel moet het uurwerk daarom aan de voorzijde uit de kast genomen worden. In de situatie bij dit horloge was het niet zo erg als bij OP, maar de ‘horlogemaker’ die hier de klus had gedaan leverde wel het horloge terug met een gescheurd glas.
Commentaar: “Tja meneer, als zo’n glas wat ouder is kan er bij het uitnemen of terugzetten wel eens een scheurtje ontstaan. Dat risico is er altijd.”
Op mijn vraag welk gereedschap hij daarvoor dan gebruikte kreeg ik als antwoord: “Professioneel gereedschap, meneer! Ik zal het u laten zien.” Hij kwam vervolgens uit zijn werkplaats terug in de winkel met een heuse Bergeon glas klem! Wow! Voor een lentille glaasje dat zonder uitstekende rand in de kast geperst zit?
Van het pompje om bij deze constructie het glas met overdruk uit het kastje te ‘blazen’ had hij nog nooit gehoord. Deze horloges hebben een tweedelige tigue/opwindas, die met een speciale klem of met de nodige ervaring uit de kast getrokken kan worden. Op de tube die dan leeg is past een pompje dat lucht blaast in de kast zodat het glas er zonder schade uitspringt. Dan kan het uurwerk er uit, de batterij vervangen en het uurwerk en de opwindas er weer in. Het glaasje wordt dan vervolgens met een glazenpers er weer in terug gezet.
Pijnlijk: Zijn ook in de zaak werkende echtgenote, die (naar mij later bleek) de èchte horlogemaker bleek te zijn, had mee gekeken en geluisterd en zei: “Wat vervelend voor u meneer, wij gaan het in orde maken met een nieuw glaasje”. En: “Zo’n pompje hebben we wel hoor. Wacht U maar even, het is zo gebeurd”. Binnen 10 minuten kreeg ik het horloge terug met een nieuw, gaaf glaasje. Haar man stond er naast. Zich te schamen. Met een rood hoofd. En ik met kromme tenen. Maar ik dacht wel: gelukkig heb je weer wat geleerd. Eind goed al goed en Mw. Lexaf kwam er gelukkig zonder verdere schade aan haar gekoesterde gouden horloge vanaf…
En ze leefden nog lang en (hoop ik) gelukkig.
Overigens… ik ben na dit incident ooit bij toeval in het bezit gekomen van zo’n pompje. Dus sinds die tijd geen problemen meer. Ik kan het nu gewoon zelf.
NB: het horloge op de voorbeeld foto hieronder is een sloopexemplaar, alleen gebruikt om de foto te kunnen maken. De Eterna van Mw. Lexaf zit gewoon veilig in haar etui.
Kras hoor 
Omg…
Wat schandalig (en zeker moet je de naam vertellen zodat anderen er geen leed van krijgen , zeer onbekwaam 
helaas loop niet alleen bij lokale juweliers een dergelijk risico.
Had ruim 4 jaar geleden een min of meer soortgelijke ervaring bij een zekere ORIS specialist uit een naburig dorp. Ga dat verhaal hier niet herhalen, click maar naar:
Nog immer zeer gelukkig met m’n Movado.
Erg vervelend, jammer genoeg zie ik dit soort gevallen vaker dan me lief is. Met name dames horloges zie ik regelmatig voorbij komen waar eerst geprobeerd is om het spul gangbaar te maken en de maat onderschat is.
Misschien een onnozele vraag:
Waarom moet een horloge, zeker bij een quartz waarbij je regelmatig een batterij moet vervangen, zo moeilijk open?
Zelfs een pompje is nodig…
Waarom geen gewoon dekseltje, klik of schroefdraad of met schroefjes.
Of is dit moelijk doen om het moeilijk doen?
Het echte antwoord weet ik niet , maar de monobloc kasten zijn een tijd lang hip geweest ivm betere waterdichtheid.
De gouden kasten zijn zo dun dat je er de krant door kunt lezen. Doordat ze zo dun zijn kunnen je kwa constructie niet heel veel anders dan de kast uit 1 geheel maken. Dikker betekend zwaarder en veel duurder. Het is eigenlijk een economische oplossing. Overigens is het niet moeilijk om een batterij te vervangen, gewoon een andere aanvliegroute. Als dan toch al alles eruit is kan hij net zo goed even in de reiniging.