Dat snap ik, maar dat heeft een AD ook. Boutiques zitten vaak op duurdere lokaties (want prestige enzo), maar houden de retail marge dus ook.
Ik heb heel toevallig gisterenavond nog nagedacht over de bullshit marketing en hype waar je ingemanipuleerd raakt.
Is natuurlijk niet alleen bij horloges zo.
Ik trek 2 dagen geleden een gore-tex Prada jas uit een kartonnen doos.
Ding is ruim 20 jaar oud en ik dacht ik google even een vergelijkbaar nieuw modelletje…
Gewoon bijna 3k…
Mijn oude ruim 800 euro destijds.
Zijn gewoon hypeknaken die er de afgelopen jaren bij op gedrukt zijn.
En zo is het bij heel veel meer spullen.
Qua horloges maak ik me nog niet druk, ik zoek niets in het hype segment met pricehikes en wachtlijsten enz…
Maar misschien ligt het aan mij.
Het is hierboven al uitgelegd.
Het is meer een “what if” scenario.
Maar ik krijg soms toch een gevoel van: Is dit voorbereidend werk, of een poging om te peilen hoe ver een consument bereid is te bukken?
Het feit dat de prijzen blijven stijgen (JLC is een mooi voorbeeld, meer dan 40% in 12 maanden) is alleen maar zo omdat er klanten zij die het ervoor betalen. Er is een volledige disconnect tussen product en prijs bij luxegoederen. Dat was altijd al zo, maar in de laatste drie jaar is het echt gekte geweest. Wiens schuld dat is? Zolang de consumenten de stickerprijs (of meer) wil betalen hebben de merken geen reden om de prijs niet te verhogen.
Bij sommige merken zal de hand wel overspeeld worden, daar twijfel ik niet aan. Maar als de consument bedrag x te hoog vindt voor merk a, dan spenderen ze dat graag aan merk b waar ze het wel gerechtvaardigt vinden.
Duidelijk.
Ben ik het ook zeker mee eens.
Maar ik vraag me bij andere online magazines en artikelen wel eens af of er wat ingefluisterd wordt door een merk of conglomeraat.
Voor de duidelijkheid, dat lees ik niet terug in jullie artikel. Maar elders valt me een bepaalde richting wel op wat horloges en luxe artikelen betreft.
Heb nou ook niet het idee dat het met dit merk zo goed gaat, in NL is het bij mijn weten een drama.
Point of view.
Jij gaat uit van de functionele specs en objectieve kwaliteitscriteria van een horloge. En dat koppel je aan de prijs. Uiteraard is dat een manier om naar zaken te kijken, hoewel je kunt betogen dat elk mechanisch horloge dan bull shit is.
De meesten kopen echter (meer of minder bewust) geen horloge, maar een gevoel, een emotie die met het horloge mee komt. Die wordt gevormd door veel meer dan enkel de technische productkwaliteit of specificaties. Als je weet dat dat is waar mensen voor gaan, en je creëert dan een gevoel van luxe door de prijs stevig te maken (hallo Veblen) of schaarste te creëren of wat voor marketing dan ook te bedrijven, dan ben je geen uitzuiger, maar gewoon een bedrijf dat voorziet in een bepaalde vraag. Zo gezien, weinig mis mee.
Overigens is er in mijn ogen sowieso weinig mis mee dat bedrijven hun winst proberen te maximaliseren, maar dat terzijde.
@Fate_Amenable_To_Change Een fijn geschreven stuk. Kan me er goed in vinden, het lijkt dat jij dingen verwoord die ik in de mand versie in mijn hoofd heb.
Of ergens niet bij willen horen.
De mens is een kuddedier dus heel verwonderlijk is dat niet.
Deels dan toch. En de rest ligt aan de kopers, want
Da’s stevig doorgerekend inderdaad. De ECB taks is slechts een 60 à 70% over 20 jaar, volgens officiële cijfers - die altijd aan de lage kant zijn, maar goed. Dus daarboven nog eens verdubbeld, goed verdiend zo.
Ik zie de extreme geestelijke armoede van het willen kopen van een emotie wel in. Jij niet?
Het één hoeft het ander niet uit te sluiten.
Maar eerlijk is eerlijk, je kunt een emotie voelen bij een aankoop terwijl je de specificatie en de meetbare kwaliteitscriteria afweegt tegen de prijs. Natuurlijk ben ik net zo’n irrationele verzamelaar als jij, maar dat wil niet zeggen dat we elke ratio de deur maar uit moeten flikkeren tijdens het maken van een beslissing.
Dat is heel persoonlijk. De markt bewijst dat velen dat wel doen, of in ieder geval wellicht meer dan jij. Bewust of onbewust. Dat mag. En daar mag je ook best geld aan verdienen.
En daarnaast: vrijwel niemand is resistent tegen marketing. Sommigen denken dat wel, maar helaas.
Bij mij stond een Reverso hoog op de lijst om aan de collectie toegevoegd te worden. Die was in 2019 al op mijn radar gekomen maar nooit de knoop doorgehakt. Toevallig vanmiddag even gekeken wat een simpele Reverso Tribute nu kost. Goedendag zeg! Die is nu ook weer van mijn lijstje gehaald. Heb ik er niet voor over.
Ik kan mij niet voorstellen dat ik de enige ben die zo denkt. Als een Patek van €250K opeens €300K kost zal het weinig uitmaken voor het publiek dat dit soort horloges koopt. Maar voor de (relatief) instap luxe horloges zullen de verkopen toch op enig moment wel moeten gaan teruglopen lijkt mij. Dit spelletje is niet oneindig.
We hadden het over luxe goederen. Niet over levensreddende medicijnen. Nogal een ander vraagstuk
Op je eerste deel in principe: ja.
Je vergelijking slaat echt als een tang op een varken. Ik neem aan dat je dat zelf ook wel ziet.
Als het een vrije keuze is wel. Als ze geen keuze hebben, zoals is bij een medicijn, of je prijs van de taxi belachelijk verhogen omdat het regent of laat is, dan is dat wel verwerpelijk en mag je daar wat van vinden. Het kan nog steeds en je zal in je recht staan, maar chique is het niet.
Ik chargeer om een punt te maken. De open vraag ‘wat is er mis met prijsmaximalisatie’ nodigt daar een beetje voor uit. Maar dit is dus een voorbeeld dat er wel degelijk iets mee mis kan zijn.
Sorry, ik dacht dat ik net een reactie van iemand zag die niet zo blij was met mijn keuze van voorbeeld en daar kan ik me eigenliojk wel wat bij voorstellen. Dus daarom verwijderd.
Oh zeker. Maar dat voorbeeld zegt niets over dit geval. Hier gaan mensen met keuzevrijheid zelf willens en wetens in mee. Er wordt dus iets geboden waar mensen bewust voor kiezen.