maar niet in de prijsklasse 1000-1500 euro. Daar heb je geen pisbakken staal (en zowel, dan ben je een domme lul als je dat koopt).
Misschien die ene sukkel die een Invicta zonder 85% korting heeft aangeschaft.
Klopt, heb ik.
Die is tussen de 600 en 1000 euro.
Afhankelijk van de wauw factor .
1000 moet het echt te gaaf zijn.
En toch…toch ben ik gemiddeld genomen mijn eigen grens vaak voorbij gegaan …
Waarom? Omdat dat mag met hobby, daarin mag je jezelf laten schrikken en je grenzen in voorbij gaan.
Genieten!
Tijd voor een verse pamper voor jou denk ik dan.
Nu zijn er waarschijnlijk wel meer eisen qua smaak en gebruikte recepten, het aanbod is sowieso ook veel groter dan een 20-25 tal jaren geleden. Toen hebben we nog blinde smaaktests gedaan en het gebeurde regelmatig dat het witte product beter of gelijk scoorde dan de merkproducten. Het grappige was dat er dan een groot aantal proefpersonen met de mond vol tanden stonden want “ik gebruik enkel merk X want die is de beste en die haal ik er zo uit…”, wat dus niet gebeurde maar wel vaak het witte product en/of het andere merkproduct van dezelfde fabriek.
Maar zelf nu in de huidige markt gebeurt het nog dat merk en wit dezelfde of identiek met heel klein veschil in recept zijn. Op verse producten zoals kazen en charcuterie komt dit nog meer voren dat het identiek is maar gewoon andere verpakking.
Ja joh, da’s een totaal unieke eigenschap, om the biggest bang for your buc… eh, juist. Exceptionalisme is een kunst.
Is bijzonder corrosie-bestendig. Het zou met niet verbazen als ze daar 904 of 316 staal voor gebruikten. Hoezeer dat staal dan weer gehard is, of niet, is een tweede vraag.
Ik vind het jammer dat dat staal steeds als slecht voorbeeld wordt aangehaald terwijl we met z’n allen met de broek op de enkels zitten te rukken wanneer het woord “onderzeebootstaal” valt.
Baarlijke nonsens. Hier moet ik @FransT gelijk geven, staal is staal, en hoe goed/hard/taai het wordt hangt af van hoe je het behandelt en wat je polijstskills zijn.
Klopt hoor, kazen, melk en charcuterie gebruiken nog vaker identieke recepten. Zaken zoals kant en klaar maaltijden of smeersalades dan weer veel minder vaak.
En blinde smaaktesten zijn altijd hilarisch, heb er al enkele georganiseerd met onder andere bieren en kookhammen. Altijd veel moeilijker dan mensen denken, en vaak wint het duurste merk niet.
Bij horloges is het zeker ook niet altijd zo dat duurder kwalitatief beter is, maar wanneer ik mijn Omega Seamaster naast mijn Certina DS Action Diver houd, zie ik wel duidelijk het verschil. Niet 4 keer beter echter, dus de curve vlakt ergens inderdaad wel af.
Ik zou zeggen richt een knuffel clubje op voor pisbakkenstaal liefhebbers.
Meestal word voor PBS 304 gebruikt, 316 komt veel minder voor maar wordt soms gebruikt voor de duurdere design bakken.
Als SM je hobby is, kan het gauw raar worden. Ik spreek uit ervaring.
Maar ik denk dan grenzen wel goed zijn in iedere hobby, in een zekere zin zijn ze er ook om eroverheen te gaan. Alleen wilde ik wel kwijt dat ik wel een verschil zie in welke hobby’s je hebt.
Een bergklimmer kan wel steeds over zijn grens heengaan door te groeien, grotere bergen te beklimmen etc.
Met horloges en koop hobby’s heb ik vooral zoiets van: ja leuk je bent een grens over, maar nu wat? Er zit niet echt iets achter van wauw heb ik toch goed gepresteerd. Dat element mis ik heel erg in de horloge hobby. Misschien als je aan horloges gaat sleutelen en zo dat je dat dan er wel kan uithalen.
Wat gebruik je dan als stopwoord? Invicta? (Steinhardt kan omgekeerde effect hebben )
Stopwoorden zijn voor mietjes.
Maar als het echt moet… Blancpain
Steinhardt en ook ball kunnen inderdaad verkeerd opgevat worden.
Stopwoorden zijn voor slaafjes die niet aan de ball-gag zijn. Stelletje amatuurtjes.
Maarreh, da’s heel, heel ver off topic. Ook bij, eh, vrijetijdsgereedschap geldt: Tussen bedrag X en Y een grote toename in veiligheid en kwaliteit, daarna is het dikke onzin.
Zo is deze vraag dus toch nog universeel te noemen.
Ik vind zo’n Spinnaker fijner dan een Ball.
Ik zie hier toch wat moois opbloeien.
Het is ook helemaal geen hobby. Tenzij je horloges repareert of ombouwt, is wat men hier doet natuurlijk geen ‘hobby’ maar gewoon een (passieve) liefhebberij. Je creëert niks, leert niks. Het is scrollen, klikken en kopen, vanaf de bank op je iPad. En dan foto’s maken en uploaden om te showen. Beetje lullen op een forum over specificaties en merkbeleving. Dat was het.
Ja! Diplomatiek!? Mooier…platter…en weet ik veel wat heeft an zich toch niet direct met kwaliteit te maken! Reinste zever. Dat is allemaal esthetisch!
Een ‘leek’ (lees niet liefhebber)die kwalitatief een goed horloge zoekt vindt die toch gewoon voor €400-€500
FTFY.
Misschien moet ik de horloges achter me laten en naar duivenmelkerforum.nl
Twee dingen:
Esthetiek is in jouw beleving geen onderdeel van wat men “kwaliteit” noemt?
Als tweede moet ik zeggen dat ik plattere horloges toch echt onder “ergonomie” schaar. Die dingen dragen comfortabeler, en ze laten minder snel een irritatie-plek achter op de knook van m’n ellepijp aan de pols-kant.
Da’s toch echt, echt een functioneel verschil in draagbaarheid.
Uiteraard doet een horloge van 150 ballen het ook 50 jaar, als je een 50m WR quartzje pakt van, weet ik veel, Citizen of Casio of zo.