Mooie filosofische gedachte. Volgens mij is alles alleen op quantum niveau tot op bepaalde hoogte random.
Je hebt natuurlijk groot gelijk. We hebben die dingen niet nodig, het is pure luxe, en op de keper beschouwd zijn het gewoon spiegeltjes en kraaltjes. Dat staat ook niet ter discussie.
De kernvraag is âWat is kwaliteit nou exact?â, een vraag die niet te beantwoorden is, en âVoor welk bedrag krijg je de meeste kwaliteit?â, een vraag die ook niet te beantwoorden is omdat niemand een sluitende definitie van âKwaliteitâ heeft.
Het is vrij onzinnig zoân discussie. Elk mechanisch horloge en vele kwartshorloges worden gekocht op basis van emotie. Geschiedenis van model of merk, afwerkingsgraad, mate van handwerk, bedenk het maar. Allemaal puur subjectieve criteria. De prijs van een horloge hangt vooral af van de portemonnee van de koper in de doelgroep.
Ik rijd liever in een Opel dan een Ferrari, en ik haat Opels. Maar zie boven. Kwaliteit valt niet fatsoenlijk te definiëren langs objectief meetbare criteria.
Evengoed, als ik een dure spijkerbroek en een goedkope spijkerbroek naast elkaar leg, en ik zie dat de dure spijkerbroek gewoon minder slijtvast is dan een goedkope, neem ik ten allen tijde de goedkope.
Ik waardeer slijtvastheid (en dus onderhoudsvriendelijkheid + rauwe specificaties) boven merkbeleving. En dat zal ik ook blijven doen als ik tientallen keren meer geld heb dan vandaag.
Het is gewoon een karakter-vraag, geen doekoe-vraag.
Dat klopt, maar dat heeft niets met mijn saldo te maken.
Voor wie nu roept âmaar hoe weet je dat?â raad ik je aan om naar diverse rijke heren te kijken. Ingmar Kamprad, die oale, eh, rassenleerminnende-timmerman, bleeft tot op het eind van zân leven dezelfde vrek die hij aan het begin was. Er zijn plenty meer van dat soort voorbeelden. Neem nu een boer hier in de polder die multi-multi-miljonair werd dankzij slimme investeringen alhier en in Noord-Amerika, ome Izak. Die man interesseert het allemaal ook geen moer, die zie je ook geen Patek of Ferrari kopen.
Sommige mensen zijn gevoelig voor bepaalde dingen, anderen niet.
De gemiddelde millennial die in een stad woont interesseert die BMW geen moer meer, dat zien ze gewoon als ruis. Die willen in een leen-constructie een auto van de stekker kunnen trekken op de dag dat ze wat moeten vervoeren, en dan het liefst passend bij wat ze gaan doen.
Ik wil het woord âboomerâ niet noemen, maar de notie dat je uit een grote BMW nog status haalt is ook wat 1982, dus als ik in Amsterdam zou wonen zou een Polo mij inderdaad beter uitkomen. Als ik luxe wil pak ik wel een DS3. Want makkelijk in de stad. Rijdt goed, zit goed, praktisch, geld over voor reizen en wonen. Hoppa.
Eens hoor begrijp met niet verkeerd. Maar dit is toch zo subjectief en emotie als maar kan⊠De topic starter wil weten wanneer prijs-kwaliteitverhouding meetbaar afneemt. Volgens mij kunnen we gezamenlijk stellen dat dit niet meetbaar is, want dit is hobby o.b.v. emotie, waarbij we onszelf van alles wijsmakenâŠ
Jij wilt suggereren dat de man met de Polo stiekem jaloers is op jouw BMW omdat je zelf die bevestiging nodig hebt voor dat belachelijke ding.
Ik zeg op mijn beurt dat als ik die polo had, ik dat gewoon zou menen omdat jouw BMW mij niet interesseert.
Kortom, je bent een RLC-tje aan het doen: âIedereen die zegt dit niet te willen is jaloersâ. Dat zegt meer over jouw wereldbeeld dan over de psychologie van de man met de polo.
Niet alles is terug te koken tot een besteedbaar-inkomensvraag.
eerdaags roept iedereen nog Squale als ze vertrekkenâŠ