6 jaar geleden voor 500 EUR op de kop getikt via iBood. Voor het geld vind ik het een leuk ding. 38 mm, Sellita sw 200-1 met branded rotor en wat machinale verfraaing, safier glas, zichtbodem. Seconde wijzer lijkt hitte geblauwd, klein facetje op de markers en wijzers, 12 en 6 marker en het logo zijn opgelegd, kast afwerking is prima met mooie brushing. Plaat heeft een mooie zilveren sunburst.
Plaatsing van de datum is mij een doorn in het oog maar soit.
Kan wat mij betreft voor deze prijs prima wedijveren met de Seiko’s en dergelijke op dit prijspunt. Echt keurig afgewerkt op het feit na dat de datum 1 mm naar de buitkant had gemoeten.
Just my two cents, wellicht overpriced door de enorme afschrijving maar de kwaliteit en ontwerpen zijn zeker niet slecht. Heb er een paar gehad waaronder een Decentrique
Deze laatste was uit het begin van de horloge hobby. Destijds gezien bij een juwelier in Tiel, prachtig was mijn oordeel, binnen geïnformeerd naar de prijs en met het getal €3200,- gedesillusioneerd weer naar buiten gelopen. Drie weken later voor 1200,- op Ebay aangeschaft bij een Duitse handelaar, volgens mij Newyorkerin of iets dergelijks.
Soms, bij een nostalgische aanval, ga ik weer eens zoeken naar de Croneo en kan ik mijzelf zomaar eens kunnen verbazen door bij de juiste prijs/kwaliteit verhouding toe te slaan.
Volgens mij maakt jouw gevoel iets bijzonder of niet. Wanneer als jij gelukkig van een horloge wordt, het vaak draagt en er mooie dingen mee doet - kan het bijzonder zijn.
Het merk doet er dan weinig toe, zolang je er maar iets van binding bij voelt.
Een ML kan veel bijzonderder zijn dan menig Rolex/Grand Seiko/Omega/etc., je ziet er minder van (zeker op HF) en jij kunt het bijzonder voor jou maken.
Verder is de definitie van bijzonder erg persoonlijk.
Exact dat. Maar dan kun je heel, heel erg veel Zwitserse horloges afserveren. De ETA2428 heeft, wanwege de combinatie van een klein uurwerk wat z’n oorsprong in de jaren 60 heeft en de neiging om 39-44mm grote horloges te willen verkopen, al heel heel erg veel lelijke horloges opgeleverd. Net zoals de Peseux 7001 horloges verneukt omdat ze de kleine seconde te dicht op de as zetten, en de Valjoux 7750 horloges verneukt omdat ze te dik worden.
Het heeft vele, vele jaren geduurd voordat clubs als Sellita eindelijk eens uurwerken zoals de SW261-1-M ontwikkelden zodat bijvoorbeeld de kleine seconde af kon zakken naar een fatsoenlijke plaats.
Helaas hebben merken als Nomos klakkeloos het basisontwerp van de Peseux 7001 over genomen, en zijn heel veel Alpha-gebaseerde horloges dus ook uit balans, om van de Junghans Meister serie maar te zwijgen.
Kort en goed: Bij het teloor gaan van de Zwitserse horloge industrie heeft ETA het onder de Swatch paraplu helaas zo’n beetje als enige ebauche leverancier overleefd, waardoor we 30 jaar lang een soort mallwatch-achtige shizzle in de mik hebben gekregen.
Het is na acht jaar verzamelen dat ik pas kan articuleren waarom ik zo’n tering hekel heb aan het grootschalige gebruik van off the shelf uurwerken in horlogekasten die daar te groot voor zijn, en ik vrees dat ook Patek Philippe jaren lang op de lauweren heeft gerust omdat die ook steeds maar Jumbo Calatrava’s bleven bakken die niet in proportie waren zonder enig ander uurwerk te ontwikkelen.
Dat is wel één van de redenen dat ik bijvoorbeeld Seiko erg waardeer. Ik betrap ze er op dat ze steeds horloges ontwerpen die bij de grootte van de dag / datumschijf passen, en ik zie bijvoorbeeld dat ze voor de 37mm GS quartzen een kleiner uurwerk hebben dan voor de 40mm quartzen. Dat zit 'm puur in de bruggen en de datumschijf, waardoor dingen gewoon kloppen.
Natuurlijk zijn zij ook niet zonder zonde. Ze blijven halsstarrig die wanstaltige dingen met die enorme power reserve indicator rechts boven, die pointer date in een subdial en die totaal nutteloze 24 uurs subdial gebruiken voor hun presage lijn, terwijl ze eigenlijk een handwinder met kleine seconde hadden moeten ontwikkelen.
De vraag is of je een mindset hebt die “bijzonder” een goed idee kan vinden. Objectief bezien een prachtig afgewerkt horloge. De Secondewijzer is fatsoenlijk geplaatst, het uurwerk is een soort van mooi, maar hij doet mij minder dan de gemiddelde Seagull 1963.
Dat is omdat ik 'm eigenlijk qua kleurstelling niet trek. Geen van die serie, overigens. Ik had liever gunmetal wijzers gezien bij die plaat dan blauwe.
Kroon- en kast-vorm doen het ook niet echt voor me, en ik vind 39,5mm een tandje te groot voor een horloge in deze stijl. Het ontwerp neigt naar een soort maximalisme wat ik op één of andere manier niet trek, en dat zie je ook in het uurwerk terug met die geel- en rood-gouden aspecten bovenop die zwartgeblakerde bruggen.
Ik heb nog nooit spaarneigingen gekregen van een Grönefeld, moet ik je bekennen.
Wat een rare uitspraak is dit toch eigenlijk. In mijn belevingswereld heb je een specifiek horloge gezien wat je mooi vindt, en kun je dat dan gaan proberen aan te schaffen, maar ik heb nog nooit zitten denken “goh, ik vraag me af of ik nog eens een MERK X toe moet voegen aan de verzameling, gebruikt dan wel”.
Waarom zou je specifiek een ML toe willen voegen? Of een Rolex, of een Grand Seiko, of een Parmigiani Fleurier, om maar een zijstraat te noemen? Zijn er hier mensen die een palet van merken moeten hebben in de verzameling?
Ik mis de Louis Vuitton Tambour in goud onder de Fashion watches. En dingen van Hermes en zo. Piaget is overigens ook een mode- en juwelen-merk, net als Cartier.
Die hierarchie slaat in zekere zin als een lul op een drumstel, omdat wie horloges als prestige-accessoire gebruikt per definitie met mode bezig is.
Dat eeuwige snobistische gezeik op modemerken moet maar eens een halt worden toegeroepen.
Ik denk niet dat ik ‘bijzonder’ als iets objectiefs kan zien.
Het zelf afwerken van een horloge kan iets bijzonder te maken voor iemand. Dan maakt het niet eens hoe het eruit ziet.
Alleen een herinnering aan een horloge kan iets bijzonder maken wat mij betreft .
Dat maakt het wel vermakelijk , alleen het zou me niets doen.
Een massaal geproduceerde Seiko of Tissot doen me meer dan menig ander horloge, en de reden daarvoor is vast niet ‘bijzonder’ want dat gevoel komt pas na het regelmatig dragen denk ik.
Als een mens dit zou kunnen objectiveren, zou Douwe Egberts ook WC-papier verkopen…als je de neurale gevolgen vertaald naar directe potentiële omzet .
Helaas kunnen wij als mensen dat niet objectiveren, en zouden we de hoofdomzet (koffie) dan links laten liggen .
Voor nu laat ik me lekker beïnvloeden, en beslis ik bewust onbekwaad subjectief .
Al is het risico dat hoe meer je jezelf kan overtuigen dat iets mooier/unieker/beter/bijzonderderder* is, hoe eindelozer het wordt…heerlijk wel dat materialisme .
En zeker geen ML links laten liggen, omdat je denk dat het niet goed genoeg is…maak het bijzonder .
Tja, van oorsprong is Cartier een juwelen merk maar je kunt het op één na grootste ( na Rolex ) CH horlogemerk toch moeilijk alleen maar een modemerk noemen.
Daarbij gaat de horloge historie van Cartier ( 1904 ) veel langer terug dan bv het merk ML ( 1975 ), waar dit topic over gaat.
Maar dat maakt het niet per definitie bijzonder ?
Heel veel merken gaan veel verder terug in de historie maar ik vind een Ketelaars bijvoorbeeld veel meer bijzonder dan een Cartier.
Het ging mij over het betitelen van Cartier als een modemerk, terwijl het veel meer horloge historie heeft dan bv het “horlogemerk” ML, het merk waar dit topic over gaat.
En Ketelaars met Cartier vergelijken is moeilijk.
Met alle respect voor Ketelaars, ik heb er niks mee.
De Aikon kan best een “afschrijfkanon” maar je koopt toch omdat je het mooi vindt?
Op dit moment zijn Rolex en Patek Philippe nog veel grotere afschrijfkanonnen. Een topman van Rolex zei onlangs nog dat horloges er niet zijn om te beleggen.
.
, alleen het zou me niets doen.
.
.
.
.