Kwestie van wennen en beseffen dat je het geld niet weggooit, maar dat je er plezier van beleefd en dat je elk moment van de dag het horloge weer kan verkopen voor 3k.
Je stapt toch ook in je auto van duizenden euro’s. Bij die heb je wel al een duur horloge verloren.
Deze Tudor vind ik echt te gek. Perfecte kleuren combinatie wat mij betreft.
Als je dit rekent met de Pepsi dienaars voorbeeld gegeven is. Kan je de ‘afschrijving’ ook nog berekenen. Hou je nog geld over.
ik zelf vind 4-5K echt wel een max. Maar in m’n huidige situatie zou ik zo een Pepsi meenemen als deze er lag. Gewoon omdat je het geld dan niet heb weggegooid.
Als ik een sok vind los ik eerst evt schulden af. Doe wat leuks met het gezin. Koop een 911 964 en dan een Patek!
Je moet zo’n Speedy wat langer dragen! 
Ik heb de mijne vandaag óók om de pols op krokoleer en ben eigenlijk wel een beetje vergeten hoeveel 3.5K is… 
(Verder moet je vóóral dankbaar en trots zijn dat jeje zo’n mooi horloge kan permitteren vind ik!
Veel iconischer wordt het niet!)
Zou óók wel een sub willen wat dat betreft maar goed…om die financiele drempel -vooral psychologisch- weer over te stappen… 
U riep mij?
Ik kies ervoor meerdere horloges te hebben zodat ik wat kan afwisselen. Hanteer dan ook een lager bedrag per horloge uitgaande van meerdere exemplaren en niet één bedrag voor ‘slechts’ één horloge. Ik geef dan ook niet meer dan zo’n €250 per horloge uit, gebruikt of nieuw. Is voor mij al een hoop geld, wetende dat de auto moet worden vervangen en er een nieuwe keuken moet komen. Het lijkt mij daarnaast ook niet prettig om met een duur horloge aan mijn pols rond te lopen. 
Zo heeft ieder z’n eigen(wijze) wijze.
Dat van dat geld niet weggooien is inderdaad een belangrijke. Dat zeg ik dagelijks tegen mezelf. 
De grens verschuift nogal… In het begin me al schuldig voelen dat ik een vostok kocht als 2e horloge. De grens schoof op naar 300€ en zo verder.
Je mag eens grens van 2500€ hebben, maar als je zo 3 horloges hebt kan je evengoed er eentje van 7500€ hebben 
Een max zit er denk ik bij mij niet op, hetgene de prijs bepaald is wat er in mijn potje zit. Elke maand gaat er een vast bedrag naartoe en dat mag op.
Voor een volgende aankoop die ik wil zal ik nu nog wel 32 maanden moeten wachten volgens mijn berekeningen 
Ik had de situatie bewust even buiten schot gehouden.
Het topic vormt zich wel richting ieder zijn eigen situatie of gevoel bij bepaalde situatie . Maakt t topic niet minder leuk en interessant . Dus top.
Met oneindig veel geld… wie weet heb in dat al…wie zal t zeggen… blijft het voor mij onveranderd
ik vind horloges leuk maar de grens in kosten blijft ondanks banksaldo en ik ga er dus dan ook zeker niet voor reizen… ik haat reizen.
De kans dat ik mijn grail ooit koop is dus minimaal, vind het bedrag niet passen bij een horloge.
Ok, als ik geld genoeg had zou 35k m’n psychologische grens zijn. Tot ik er 2 van dat bedrag heb en me op de volgende ga richten.
Je weet het nooit zeker 
Voor mij is het budget tijdelijk 0, Eerst maar eens een huis kopen.
Maar daarna komt er een Rolex GMT Master II BLRO op Jubilee
Ik ben voor een dubbeltje geboren, toch een kwartje geworden, maar ik ben daardoor wel met beide benen op de grond gebleven. De inhoud van die sok gaat niet per direct de economie in, een gedeelte ongetwijfeld, maar ik heb al die luxe niet nodig.
Jij rijdt zeker geen auto? Of heb je een lease auto?
Of huis
Bedrag is meegegroeid met de inflatie en waardestijging, mijn eerste Seadweller kocht ik voor 3.000 euro in 2002, dat was toen 80% van mijn spaargeld, en heel lang is 5.000 mijn grens geweest, inmiddels door ouder worden en wat meer te besteden hebben werd het 10.000, inmiddels is ook dat bedrag achterhaald (indien je naar Rolex sportmodellen kijkt). Heb ik wel de mazzel dat ik deze hausse dus heb meegemaakt met een redelijke verzameling.
Ik merk dat ik niet echt verder ‘durf’ te gaan dan een maandsalaris. Gelukkig stijgt dat nog steeds Het ligt er ook een beetje aan wat de restwaarde/afschrijving is. Ik denk dat ik precies het tegenovergestelde ben als @anon53002072EV wat dit betreft. Ik koop een ‘duur’ horloge liever niet bij de AD, omdat er dan zoveel afschrijving is dat ik het gevoel heb dat ik 'm nooit meer kan flipperen Overigens heb ik duidelijk twee soorten horloges: grotere investeringen waarbij ik rekening houdt met bovenstaande (categorie Omega, Tudor) en horloges die ik puur koop omdat ik ze leuk vindt en waarbij ik niet zo kijk naar de waarde, restwaarde etc. (categorie Squale, Hamilton, Seiko).
Je had het ook in een enkele zin kunnen samenvatten. “Hoi, ik ben mozaiek en wil laten weten dat ik € 20k kan missen voor een dikke Breitling, maar vind het eigenlijk teveel geld voor een horloge.”
Dit is ook mijn gedachte. Horloges zijn leuk, maar als ik een meevaller van een halve ton heb kan ik daarvan ook een sleutelateliertje doe-het-zelven, een geinig oud autootje kopen en Han vragen of hij voor mij een ouwe gouwe rammel-Rolex wil opsnorren in ruil voor een declarabele passage door het steegje naast de Gouden Bogen.
Dit gaat voor mij ook op.
Ik denk dat mijn grens echt afhankelijk is van de inhoud van de sok. Als ik er maar niet te veel op afschrijf (dat vind ik lullig voor mijn nabestaanden) verwacht ik best dat ik een horloge van een ton koop als er een miljoen in die sok zat. Maar dan moet ik inderdaad voor de rest alles al écht écht in orde hebben. Nou ja, ik denk het toch eigenlijk niet. Ik denk dat ik het na een halve ton wel al belachelijk ga vinden. Een roségouden Patek Philippe Calatrava kost volgens Google een kwart ton, ik denk dat ik er dan al wel ben. Alles daarboven lijkt me eigenlijk onzin.
Ik ga voor een kwart ton, stop de tijd.
