Heb maar 1 horloge in de verzameling zonder manufactuur uurwerk. Dat is bij mij een bewuste keuze maar voor veel andere leden is dat weer anders natuurlijk.
Alle generieke uurwerken op 1 na zijn dus weg en die Porsche Design Compass gaat naar een van de zonen omdat ze hem tof vinden…
Neen, zeker niet. Dat was niet de strekking waar ik naar zocht. Sowieso is het duidelijk dat je niet bij micros uitkomt als echte geschiedenis, directe afstamming en vrijwel altijd ook de uurwerken zelf je interesse hebben. Er is veel ‘unieks’ te vinden buiten de microbrands. Maar voor creatieve hedendaagse tendensen en hier toch ook wat innovatie, zeker in het meer toegankelijke prijssegment, kom je wel uit bij de micros. Ik zou daar meer gedeelde liefde voor verwachten in dezelfde zin als dat ik die liefde wel bespeur voor bijvoorbeeld vintage stukken. Zelf heb ik bewust gekozen om vintage niet aan te raken, want volg liefst de tijdlijn: aankoop > draagplezier. Dat kan, soms, bij vintage ook, maar je moet volgens mij wel beter opletten en meer weten, zowel van tevoren als nadien.
BCPD bestaat in diverse varianten. De Cervo Volantes schudden dat klassieke imago wel af, en ook de strakkere lichtblauwe variant met eigen uurwerk voelt alles behalve echt klassiek.
Als je daarover wil sparren, ik ben beschikbaar! (Geen idee of onze voorkeuren bij elkaar liggen, maar ik denk redelijk geïnformeerd te zijn.)
Vind ik wel mooier dan de Pepsi.
Ik loer er ook wel eens naar, maar vind ze oncomfortabel aan de prijs.
Prachtige anOrdain! Jammer genoeg altijd net wat te duur geweest voor mij, en natuurlijk met de tijd is dat niet verbeterd. Het Deense Vitreum doet nu ook prachtig emailwerk, maar eveneens niet bereikbaarder. Natuurlijk in vergelijking met veel ‘grote jongens klassiekers’ nog altijd betaalbaar. Kurono vind ik ook sympathiek. Ik had het graag op tijd geweten bij een aantal voorgaande modellen, maar helaas. Op de secundaire markt vind ik de prijzen eigenlijk onverantwoord. Ik vraag me af of de beperkte oplagen wel zo noodzakelijk zijn, en dat is jammer. Maar als iemand tegen een lieve prijs een champagne bullseye heeft dan wordt het moeilijk mezelf in te houden denk ik.
Nee, ik heb reeds bekrachtigd dat als het puur om ‘uniek’ gaat, hoef je niet naar micros te kijken. Ik ben het er ook mee eens dat je alleen moet kopen wat je wil dragen. In een wereld met zoveel diversiteit en creativiteit vind ik het bevreemdend dat zovelen oprecht liever versies en variaties van uitgekookte klassiekers dragen. Staan de neuzen zodanig dezelfde richting uit of zijn er andere redenen waarom uiteindelijk slechts heel beperkt van de richting wordt afgeweken? Inmiddels zou het me evengoed bevreemden als er niet voor vrijwel iedere liefhebber ook wel een bereikbaar microbrandmodel beschikbaar is dat potentie heeft om te bekoren.
Is microbrands een zinvolle categorie? Dat hangt af van de context. Ik was bijvoorbeeld verbaasd dat Peter Kotsa onlangs liet blijken een 8-watch-collection te hebben… maar… daarnaast een 8-watch-microbrand-collection. Voor iemand die juist dikwijls een lans breekt voor microbrands en in hoeverre de kwaliteit praktisch niet te onderscheiden is van een groot deel van de gevestigde orde, ondermijnde dat in mijn ogen nu juist de validiteit van die houding een beetje. Tuurlijk, ze staan dus op hetzelfde plan als de andere merken, 50/50 verdeeld, maar worden in hun volledigheid anders benaderd dan de anderen. In mijn collectie zitten een aantal bekende merken, maar het gros bestaat uit microbrands. Dat heeft vanzelfsprekend erg veel te maken met hun relatieve bereikbaarheid en een bepaald ongemak dat ik ervaar als er een flinke slok meer dan 1000euro om mijn pols zou liggen in het dagelijks leven. Het is voornamelijk dat ik kwaliteit en creativiteit kan verzamelen bij micros die onbereikbaar zou blijven zelf als ik me meer op de entry-level-luxury zou richten. En uiteindelijk denk ik dat het beleefde risico op waardeverlies over mijn hele collectie me nog geen Aqua Terra (willekeurig bekend voorbeeld) zou kopen.
Ja, dat waardeer ik. Het risico en de gevoeligheid van onderhoud op manufactuuruurwerken is voor mij een flinke drempel. Ik weet niet of ik die ooit over zal gaan, tenzij de prijs vele malen lager zou liggen. Ik was (want volgens mij nu retired) erg gecharmeerd van de Horage Autark Jura, met hun modulaire seriële uurwerk (niet echt manufactuur vanwege de productie en ook voor derde merke beschikbaar). Desondanks, die uurwerken zijn schaars. Als de aankoop al niet flink genoeg was, moet je daarna met dat risico leven. Misschien dat ik daar ooit wel klaar voor ben. Als ik het zou kunnen verantwoorden zou ik graag independents die van rad tot kast hun horloges bouwen.
Het koste me even om de afkorting te plaatsen. Doorgaans laat ik de AP weg. Net als bij de AT overigens, anders lijkt het teveel op ontbijt.
Minder oreren, meer foto’s
En collages mogen ook natuurlijk!
Als eigenaar van een Yema, Farer, Baltic, Serica, Archimede, en Mühle kan ik wel zeggen dat ik de wat kleinere merken niet schuw, maar kleinere merken zijn zeker niet de enige manier om een verzamelingetje aan te leggen die de clichés en hypes omzeilen.
Pak van Omega de kleine seconde met sector dial of een railmaster, grijp van Cartier eens een Pasha of Drive, en pak van Rolex eens een 1908 of een ToG, en er begint zich een beeld af te tekenen van horloges die je niet vaak ziet, maar die toch bij de grote merken vandaan komen.
Als je bereikbaar emaille, porselein of Urushi wilt zou je ook bij die goeie ouwe Seiko’s kunnen gaan kijken.
Mooi voorbeeld van geen cliché, toch een gevestigd merk.
Je zou Ming ook als microbrand kunnen classificeren, en ook die zijn een aardig eind up market gegaan.
Maar de vraag die ik er bij heb… Wanneer hou je op een Micro-brand te zijn? Wat zijn de criteria?
Da’s toch al gauw 5000 pietermannen, als ik me niet vergis. Dat zit een aardig eind in de richting van m’n duurdere horloges.
Als je een strakke voor onder de 5k vindt, heb je volgens mij juist extreem veel horloge voor je geld.
Datzelfde heb in nu met mijn CvdK. Echt heel veel horloge per euro. Ik kan in die categorie weinig concurrentie bedenken. In de 5k-categorie misschien nog de speedmaster of een navitimer.
Met mijn Traska Commuter is mijn kwartet helemaal naar mijn zin. Ik heb nog wel heel goed nagedacht over het inruilen van 2-3 horloges voor een GS SBGX261/3 of Citizen AB9000 model. Maar ik waardeer het hebben van veel variatie (type horloges, dialkleuren, kastvormen, etc) te veel dus dat gaat het voorlopig niet worden.
Hmm, misschien heb je ook wel gelijk. Maar ik zou zelf eerder nog een Datejust kopen…
Mijn beeld is vertroebeld.
O ja, kak! Vergeten. Een 16234 natuurlijk. Witte plaat met romans. Zonnetje erop, klaar.
Mag ik een jubilee plaat adviseren? Zeldzaam leuke plaat.
Niet een allemansvriend
Mooie Halios!
Ah, een Australische smiley.
Tja. Idem:
Wat is er mis met gewoon een collectie tonen?!