Iedere Vintage-Fanatic weet het precies :
Dit was mn Eerste Vintage.
Ik ben vooral benieuwd wèlke het is en òf hij nog in bezit is. En het verhaal erbij.
Mijn Eerste Vintage is een aparte, ik heb het nieuw gekregen. Mijn vader kocht het waar ik bij was voor me, na mn opmerking ‘Deze is zó goed, die gaat niet kapot, hier doe ik de rest van mn leven mee’. Toen zei de verkoper in de Scubapro winkel ’ Je moet nu beslissen want vanmiddag om 4 uur komt er een koper en dan is hij weg, ik heb er maar één.’ Mn vader was toen om en zei 'Ok, maar dan is het ook gelijk je verjaardagscadeau '
Ik was toen, eind 1984, zeer blij met dit prachtige horloge, en dat ben ik nog steeds.
Her horloge is er nog, mn vader helaas niet meer…
Vandaag, in 2019, is het een vintage horloge.
Wel raar, mijn Eerste Vintage, nieuw gekocht !
Het horloge was vroeger mooier dan nu. De lumen waren anders groen, vloekten meer met het prachtige grijs. Ik heb altijd, vanaf dag 1 gedacht, zonder date zou hij nòg mooier zijn… Dit heeft mij geleerd dat het altijd beter kan, dat het nooit goed is, maar dat je dat moet accepteren. Dat je tevreden moet zijn met wat je hebt.
Sinds mn 17e heb ik, dankzij mn lieve vader, dit horloge. Hij is, deze week, vier jaar geleden overleden.
Een paar maanden daarvoor heb ik hem nog verteld dat ik het horloge, mijn horloge, zijn horloge, nog steeds had. Nooit een andere hoeven kopen.
Tientallen batterijen zijn er in gegaan, heel veel straps heeft het versleten. Het is ook jaren kwijt geweest, na twee verhuizingen was het er ineens weer … Hoe gaaf is dat.
Nu is het vintage geworden, ik kennelijk ook.
Inmiddels heb ik een behoorlijk aantal prachtige horloges, maar ik voel, na al die Single Watch jaren tòch iets schuldgevoel-achtigs als ik een ander horloge draag.
Het is nu het vijfendertigste jaar dat ik het heb.
Het is laatst, bij een lokale juwelier geserviced, nou ja, nieuwe batterij, een wijzer (slecht) gerelumed en een nieuwe crystal. Als ‘nieuw’ is het horloge, je ziet de lumen, maar hey, iedereen heeft littekens.
Nieuwe band erop, uit Oostenrijk geloof ik, struisvogel in bijpassend grijs, en nog steeds worden we samen ouder.
Als dìt horloge zou kunnen praten… je zou de verhalen niet geloven. Echt niet. Onmogelijk. Maar neem van mij aan, ze zijn allemaal waar, ieder woord.
Bedankt lieve vader.
Dit is het verhaal van mijn Eerste Vintage, gelijk ook mn Eerste Horloge. Schroom niet.
?
…Ondertussen de serie compleet kunnen vinden(de goudkleurige is de eerste)
