Als Rotterdammert mag je toch een bepaalde nuchterheid verwachten van me… echter sinds deze hobby in me leven is, is die nuchterheid verdwenen naar een soort van jong kwispelend speelse pup die niet weet wat die met zichzelf aan moet…
Zo heb ik de afgelopen jaren zoveel fases doorlopen in deze hobby… dat ik benieuwd ben naar jullie ‘fase…
De schaamte van mijn eerste dure aankoop, de ‘ikhebeenweeklaterspijthiervan’ fase, de ‘ik ga van elk gerenommeerd merk 1 horloge kopen fase’, de ‘wat een onzin al die horloges, 1 is genoeg fase’, de ‘ik ga kappen met dat forum fase’, de ‘ik maak een Rolex spaarpot en gebruik dat geld voor weer een domme andere aankoop fase’… de
‘Nu ben ik tevreden fase’, de ‘onrust van ik moet iets nieuws kopen fase’… de ‘fuck it, boeiend die krasjes en haarlijntjes… een horloge moet leven! Fase’… de ‘ik baal van mijn krasjes op me geleefde horloge fase… de ‘ik rechtvaardig elke aankoop fase’, etc.
Ik heb vrij veel denkbare fases doorlopen omdat ik voor vrij veel NA’s weer andere bij die aankoop passende fases bedacht. Inmiddels begint er een wat rustiger fase in te treden, in combinatie met een “herinnering aan mijn vader” fase. Wie weet… ️
Ik zit middenin de "ik ga alles verkopen en de collectie opnieuw vormgeven fase’’.
Vreselijk. Inmiddels heb ik bijna alles verkocht en het voelt goed maar hier ga ik ooit natuurlijk spijt van krijgen
Hier de " ik wil een uitgebalanceerde collectie bij elkaar schrapen met horloges van de 1000€, maar ik doe niet te zot met het type uurwerk die erin zit want ik wil de onderhoudskosten laag houden en daarbij weet ik nog niet op hoeveel horloges ik wil uitkomen"
Ik heb al zo veel dramatische ‘maar nu meen ik het écht’ uitspraken gedaan dat mijn vrouw al standaard met haar ogen rolt van zodra ik mijn horlogedoos op tafel zet.
Inmiddels begint er een wat rustiger fase in te treden, in combinatie met een “herinnering aan mijn vader” fase. Wie weet… 
