Dit is toch wel mijn grootste ‘leerpunt’
Maar in de praktijk was ik constant bang dat de hesalite bekrast raakte, zat de metalen band ongelofelijk kl*te, en had de mooie historie voor mij toch geen waarde.
Uiteindelijk vond ik dit ook gewoon een saaie speedmaster en zijn er veel leukere modellen verkrijgbaar.
Comfort Clasp will do the trick.
Blijft een lelijke band verder met die gepolijste tussenstukken… 
Oh interessant!
Ik vind de gepolijste stukken niet storend overigens. Maar bijvoorbeeld bij de seamaster (2 delen gepolijst) vond ik wel een dealbreaker
Sinn 556 i. Wat een saai ding was dat zeg. Je moet er van houden laten we maar zeggen.
Uitstraling van een dooie paling. Ik vergeleek hem toen met Victoria Beckham bedenk ik mij ineens : suf, saai, mager en doods.
Ik heb nog nooit een betere beschrijving van dat horloge gezien. Ik vraag me af waarom professionele reviews dat nooit zo doen.
Chapeau. 
Mooi horloge, helemaal niks mis mee. Helaas had ik bij aanschaf beter naar mijn collectie moeten kijken. Daar zaten toen al dress watches in die nooit weggaan. Daardoor is het toch een beetje een overkill in deze categorie…
Spijtig is nochtans een mooi horloge, maar vanaf het moment
dat iets niet goed voelt blijft het in de kop zitten 
Foei, zo mijn lieveling bekritiseren 
Ja haha het is niet echt een populaire mening 
Ik ben bang dat ik heel, heel veel fout gekochtte horloges heb gehad want ze zijn er geen van allen meer… 
Hoeveel horloges heb je een jaar in bezit?
Die heb ik maar draag ik eigenlijk nooit.
Geestig, die Hamilton vind ik juist heel comfortabel dragen. 44 tot 47 millimeter is mijn sweet spot; daaronder vind ik het klein, daarboven echt te groot.
Ik heb een thing voor grote horloges. Maten van 45, 46, 47 millimeter beangstigen me niet. Ik heb ook de Oris Prodiver Chrono, met z’n 51 millimeter, die ik ook graag draag (lekker sportief!), maar déze was echt een blooper
50 millimeter, met screw down pushers, een Seiko NE88 automatic chrono mechaniek erin, ceramic bezel. Maar ik vind 'm helemaal niks. Komt eens per halfjaar uit de kist om half dagje te dragen, en dan knal ik terug naar een 38 millimeter miniatuurtje om even te balanceren. Man, dit is écht te groot. Ja, duh, hoor ik jullie roepen, maar let wel, ik heb dus en 51 millimeter Oris en die is prima! Verschil is dat deze gewoon te dik is, zonder iets ervoor terug te geven, zoals 1000 meter water resistance. De wijzers zijn echt te klein (T-Rex-syndrome), de lume is lachwekkend slecht, en wie bedacht heeft dat groen en bruin goed samen gaan, heeft vast te lang bij Franse autofabrikanten in de jaren 70 gewerkt.
één voordeel; hij was dirt cheap, dus als ik ooit een kast vind waar de NE88 in kan, óf ik heb onderdelen nodig voor mijn Seiko Transocean Chrono, dan heb ik deze om van te kannibaliseren.
Ik vind 'm helemaal niks. Zelden, want ik vind overwegend geen enkel horloge dat ik bezit een miskleun, maar dit? Nop. Gelukkig, ze was goedkoop. Loopt overigens prima. Smoelt en draagt alleen voor geen meter.
Inderdaad. Ik lees regelmatig dat er bijvoorbeeld bij game reviews de mensen die negatieve dingen vertellen over de game, de volgende keer geen exemplaar meer krijgen om te reviewen.
Dat zal ook wel in andere branches zo zijn.
Ik had mijzelf overtuigd dat een 42mm dresser met complicaties wel zou kunnen. Mijn polsen zijn gewoon te klein.
Mijn Oris Artix Complication Moonphase mocht weer weg. Gelukkig grijze handel gekocht, dus verlies viel nog een beetje mee (is bij Oris wel eens anders)!
Hey dat was ik
Leuk verhaal 
Blijvende herinnering op je bureau is een verhaal dat je altijd kunt vertellen!
