Onderstaande is niet iedereen zijn meug, maar voor mij een van de mooiste seiko’s van de laatste 30 jaren: die liefde is heel langzaam gegroeid met dit model. Net zoals de speedy en de doxa t300. Ik merk dat dat de basis is om een horloge voor altijd in de verzameling te kunnen houden.
Aangezien TS dit topic de naam “Mijn mooiste Seiko horloges” (waar ik toch een meervoud opmerk) heeft gegeven, zie ik geen enkel probleem om de mooiste Seiko’s uit de collectie te tonen.
Klopt. Heb dezelfde ervaring.
Liefde op het eerste gezicht is vaak snel verdwenen als het nieuwe eraf is. Dat is tijdelijk snoepgoed, die eigenlijk voortkomt uit een ander, dieperliggend verlangen.
Juist de horloges die niet meteen die sterke aantrekking hebben, maar die je wel mooi/bijzonder vind, zijn juist degene die blijven en met de tijd alleen maar mooier worden. Dit is ook mijn ervaring.
Die oude King Seiko en Lord Matic lijnen zitten echt vol met pareltjes. Heb zelf al een aantal jaar deze in bezit, en verbaas me er nog vaak over hoe mooi dat ding is voor de geringe waarde die hij momenteel vertegenwoordigd.
Heeft wel nodig een service nodig… iemand nog tips?
Deze chrono is uit mijn geboortemaand. Heb er behoorlijk wat voor betaald, maar hij werd echt “van mij” toen ik z’n glas heel mooi had gepolijst. Heb hem nog niet zelf geserviced, dat lijkt mij best eng, maar draag hem graag en hij gaat zeker nooit meer weg. Bijna 55 jaar oud, en veel gedragen. Iemand heeft de lume op de indices bijgeschilderd, ze hebben daardoor een verschillende helderheid in het donker, heel grappig. Een verleden, maar toch nog heel toonbaar en perfect werkend.
Deze is ook uit mijn geboortemaand, en deze heb ik wel helemaal zelf geserviced. Heb hem gekocht omdat ik de wekker zo’n leuke complicatie vind.
Een leuk, beetje koppig, echt jaren '70 design vind ik. Geen sunburst, maar mat-poepbruin. Nog een extra bruine rand kunststof in de lunette verwerkt, lekker tegendraads en een beetje apart. Maar wel weer mooie “frosted” indices en draaiende wekkerring, bijna reflecterend. Een knallend rode secondewijzer. Een lomp ufo-design, maar je drukt daardoor niet per ongeluk het belletje uit terwijl je slaapt
Dus ook van deze ben ik echt gaan houden. Andere bell-matics zijn soms strakker en meer kantoor-fahig, maar ik hou van deze wekker.
Linker was mijn allereerste Seiko, gekocht bij de Makro met mijn vader, geloof iets van 70 gulden midden jaren '80. Rechter was de opvolger, gekocht rond '96. Ongeveer 12 jaar later kwam de SKX007 en vele anderen in de verzameling.
