In 1972 a crack commando unit of watch buyers lost fuckloads of money because they didn’t know what they wanted and had a somewhat odd taste. They survived the financial onslaught and managed to retreat to the Flevoland underground where they got called upon to buy a bunch of pilot watches four times more.
This year, when the trigger finger hit the buy button, our team bought a French watch one more time. Here we go again. Again.
Who left the fridge open?
Kortom, lieve mensen, dit topic is niet zozeer een NA als meer een bekentenis. Ik heb geen enkele ruggegraat, en inkrimpen is moeilijk zo niet onmogelijk. Ik zat namelijk al tijden te loeren naar Baltic en Yema duikertjes. Zo vond ik zowel de Superman als de Aquascaphe geweldige horloges om te zien, maar iets hield me tegen.
In het geval van de Aquascaphe vond ik de proporties geweldig. 39mm bij een lug to lug lengte van zo’n 47mm en een dikte van 12mm inclusief bol glas, is prachtig van maat. Maar ja, ik had al twee Seiko duik-horloges en een Squale, en bovendien zocht ik geen nieuwe sunburst. Tot slot vond ik de sandwich dial wat gimmicky.
De Yema? Ja, die was ook prachtig. Maar ik had al een Yema, en ik voelde dat ik me zou gaan ergeren aan twee dingen: Ten eerste de 49mm lug to lug lengte, met alle lug gaps van dien, en ten tweede het bezel-lock systeem wat toch losjes om de kroon hing. Dat doen ze bij Glycine dan weer beter, in mijn ogen:
Maar ja, dat horloge heb ik weg gedaan omdat ik geen touw aan de tijd vast kon knopen, terwijl ik de lume wat teleurstellend vond.
Enfin, bijna had ik mijn plannen in de ijskast gegooid, toen Baltic in December met een nieuwe reeks GMT horloges uitkwam. Het ging om dezelfde kast als van de Aquascaphe, dus nog steeds 39x47x12mm van omvang, en nog steeds met zo’n heerlijke saffieren bezel. Mijn interesse was gewekt toen ik de kleurstellingen zag:
Na veel gelees en gedoe, jullie kennen het wel, haalde ik de trekker wat voortijdig over omdat ik dacht een koper te hebben gevonden voor de Chronomaster. Dus de raderen gingen draaien, de goede man van Baltic was voor me aan het werk met DHL, en uiteraard bedacht de koper zich een drie dagen voor hij hem zou komen ophalen.
Kortom, ik heb weer één horloge te veel. 
Maar goed, het is niet allemaal slecht nieuws, want lol heb ik er wel mee. Even een muziekje voor de sfeer. De zon schijnt tenslotte.
Vandaag zat ik in een Teams vergadering toen de bel ging. Ik liet mijn collega’s wat verbaasd achter toen ik met rasse sprongen naar de voordeur rende. De Baltic Aquascaphe GMT was er.
Het zat verpakt in een klein doosje, dus ik gooide de video feed van de vergadering uit en ging met m’n zakmesje aan de slag door de diverse lagen tape, labels en plastic heen. Wat er uit kwam was een beetje waterig. Het merk doet z’n naam eer aan, de doos doet me heel erg niet aan Parijs denken.
Daar is ie dan. De oranje-blauwe Aquascaphe GMT. Het horloge geeft terwijl het nog in de doos ligt al een comfortabele indruk dankzij de bescheiden afmetingen, en de kleurstelling is fantastisch. Ik heb gekozen voor de blauwe rubberen band, die het er qua kleur erg goed bij doet. Het is tevens m’n eerste rubberen tropic band, maar daarover later meer.
Er zijn twee dingen die opvallen. Het eerste is natuurlijk die fantastische bezel. Ik ben blij dat Baltic hier niet in de gebruikelijke Batman-Pepsi-mode is vervallen maar geheel eigen kleursellingen heeft bedacht met een lekker fontje voor de cijfers, die overigens ook gelumed zijn.
Het tweede is het welhaast komisch gebolde glas. Ik ben fan. Ik houd van dit soort totaal onpraktische glaasjes. Ze stoten in potentie overal tegenaan, maar ach, wat smoelt het toch lekker, wat doet het het toch leuk in het licht en wat geeft het toch een vintage goodness vibe.
Als we het horloge dan omdraaien zien we de wereldkaart-gravure met de steden en tijdszones, zoals dat eigenlijk heel leuk bij een GMT past. Zoals je ziet heb ik nummer 50 van 600 te pakken, de eerste 600 van die GMT’s zijn namelijk genummerd. Het is echter geen gelimiteerd horloge.
De wijzerplaat en wijzers zijn simpel. Het is een mattig-glanzende zwarte plaat waar gelukkig dankbaar weinig tekst op staat. Het datumvenster op 8 is mooi wit-op-zwart, en de wijzers zijn gefacetteerd, wat op de Aquascaphe duiker nog niet het geval was.
Ik vind het een leuk detail dat het woord Aquascaphe en de stam van de GMT wijzer de kleur van de bezel hebben. Natuurlijk zijn dit geen GS wijzers, er zitten wat schoonheidsfoutjes op, maar dat vind ik bij dit prijspunt nog niet zo’n probleem.
De vorm van de indices op 3 en 9 en de punt van de GMT wijzer is geen strakke driehoek. Er zit een bijna schild-achtige knik in die het allemaal net wat speelser maakt. Merk ook op dat de wijzers excellent van lengte zijn. Het raakt allemaal precies wat het moet raken. De secondenwijzer tot aan de rand van de minute track, GMT en minutenwijzers tot aan de strepen, en de urenwijzer scheert over de indices op drie en negen heen. I approve.
Het zijaanzicht van de kast laat zien dat het een vrijwel rechte koker is, die onderaan een beetje een komvorm krijgt, en waar de lugs dwars overheen lopen bij wijze van middenkast. Dit is allemaal netjes gesatineerd, niet gepolijst, en de kroon is uiteraard met de obligate B gesigneerd.
Het is een screw down kroon. Da’s niet nodig, met 100m WR, maar OK. Het schroeven gaat prima, het opwinden ook, alleen moest ik even wennen aan de lengte van de bus en de kroonstam. Die zijn niet kort.
Het uurwerk wat er in ligt is een Soprod C125 automaatje, wat de opvolger van de A10 is met een GMT module. Het doet hacking en handwinding, met 28.800 slagen per uur.
Dit is geen “true GMT”, je verstelt de GMT-wijzer onafhankelijk, niet de urenwijzer. Maar ja, GMT’s met draaibare bezel zijn sowieso wat raar, het optimale ontwerp blijft de Airman uit dat oogpunt. Ik zou de tijd van bestemming gewoon op de GMT bezel aangeven met de GMT wijzer, en de thuistijd altijd op de normale wijzers laten draaien.
De bezel is mooi afgewerkt, en het gekozen patroon, ja… wat is dat eigenlijk? Het is geen coin edge, maar het grijpt wel lekker en ziet er strak uit. Hij draait bi-directioneel in 24 klikken, er zit geen speling op en hij voelt erg solide. De saffieren inlay met het speelse font en de lume zijn een feesjte.
Ook fijn is dat de lugs doorboord zijn, dat maakt bandenwissels lekker makkelijk. De lugs zijn bovendien niet te lang, met 4mm per stuk. Dat draagt comfortabel, en er is vrijwel geen lug gap.
Op de pols? Ja, dan kom ik ook een beetje bij de band uit. Die loopt van 20mm breedte fluks af naar 16mm, en is verschrikkelijk comfortabel. De gesgineerde gesp is niet te groot, en de rubberen keeper zit niet in de weg. Het zou zowaar de eerste rubberen band op een horloge zijn die ik gewoon ook ga gebruiken, zeg.
Asjemenou.
Buiten dat is de maatvoering van de kast gewoon lekker. Perfect, net onder de 40mm, met beschaafde lugs. Het draagt, kort en goed, als een tierelier. Ook op de meegeleverde band.
Conclusie: Het is een fantastisch horloge. Een lekkere do-it-all, go-everywhere daily driver die met 100m waterdichtheid en de saffieren bezel en het saffieren glas lekker robuust is. Simpel en comfortabel, maar niet onelegant. Ik beveel 'm van harte aan, en vermoed dat ie mooie wabi-sabi gaat krijgen dankzij de gesatineerde werkpaarden-kast.
Vive la France. Again. 
Heb ik ook last van 🤷🏻
enjoy 
Mooi klokje trouwens. Al komt ie me wel een beetje bekend voor… 
