Goedenavond.
Ik vertoon mij wel eens op de schietclub om de mooie schietsport te beoefenen (LP, KKP/MKL, sinds kort dynamisch, voor de kenners). Niet alleen dat, ook is het een fijne plek om een Jägermeistertje te nippen en te mijmeren over kunst, de geschiedenis van het Lugerpistool of de fiscaliteit, om een sigaartje te roken bij het vuur, allerlei kazen te proeven, maar niet in die volgorde. Etcetera. Een soort Sociëteit voor getaande intellectuelen, zo men wilt
(niet alle schietverenigingen zijn zo, maar dat is een andere onfortuinlijkheid)
Welnu, tijdens één zo’n namiddag, ergens in de koude winter van 2021, zat ik lekker na te genieten met mijn favoriete auto-chrono om de pols:
(hier afgebeeld met de resten van een broodje rendang, bereid door de onvolprezen buffetcommissaris. Het horloge was al eerder onderwerp van een NA)
“Is dat een Fortis-horloge?” baste er een stem naast me, van een tafelgenoot. Nu ben ik zelf een piepjonge millennial, maar de sport trekt doorgaans veel oudere heren, oud-militairen, boomers en ander volk aan met wie ik normaal een generatiekloof ervaar. Dan is het leuk om even te babbelen over een gezamenlijke interesse.
Ik keek even diep in mijn halflege glas Leffe (altijd na het schieten natuurlijk, nooit ervoor)
“Dat klopt”, riposteerde ik, jong van geest.
Ik ben wel gewend redelijk wat horlogeliefhebbers in de schietsport tegen te komen. Veel high-end, pardon, “affordable luxury” met Rolex, Omega, maar ook een paar verstokte Seiko-dragers. Chopard. Two-tone Tudor. Fortis daarentegen? Nog niet.
“Ik heb er zelf twee. Ik zou ze wel willen verkopen”
We raakten aan de praat. Ik kwam erachter dat het ene horloge de Official Cosmonauts Chronograph betrof. Omdat ongeveer de helft van de horloges in Fortis’ historische lineup deze naam heeft ( 
), wist ik alsnog niets. Hij had geen foto bij de hand.
DUS WELKE DAN?!??
deze?
Nein…
die dan?
Njet!
is het dan deze?
O nee, deze is wel Official en Cosmonauts maar geen Chronograph!
dan wellicht deze verschijning zonder cijfers, en duikbezel?
In het geheel niet.
Mij was inmiddels ter ore gekomen dat het hier ging om een speciale versie, namelijk die met het Lemania-uurwerk ipv de meer typische Valjoux 7750.
OOOOOOOOOOOOOOH DEZE DUS!
Nee Nee nee nee nee. Ook die niet.
Serieus Fortis, kunnen jullie niet wat makkelijker te onderscheiden namen geven? Zis is not a guessing game…
Ik wist het antwoord zelf ook niet. We maakten een afspraak om “ooit” eens bij hem thuis naar het horloge te kijken. Stiekem hoopte ik dat het zoiets als dit supergeile apparaat was, waarvan @scrubsaurusrex regelmatig hele mooie foto’s postte vanuit het bos bij mij om de hoek (te zien in dit topic)
Ik was namelijk erg jaloers op de Fortis OCC van @scrubsaurusrex; voorwaar, ik had Fortis-OCD. Ik hield van mijn twee Fortes - de chrono van hierboven en de gele Marinemaster, hier nog even voor de volledigheid:
Maar die chrono van Scrub was nóg mooier. Met een tachymeterlunette, met die coole cijfertjes, met dat perfecte 38mm-formaat. Op die geile Stahlband, jawohl.
De tijd verstreek. Corona kwam en ging; lockdowns, zomer, drukke thuissituatie… van alles. Ik kwam af en toe nog op de schietbaan, inmiddels deed ik ook aan groot kaliber revolver, en werd er veel italiaanse wijn geproefd. Ook de Fortisman was er af en toe, maar nimmer met het horloge.
We hadden heen en weer gemaild en zelfs een prijs afgesproken, maar ik had het horloge nog steeds niet gezien.
Afgelopen zondag was het eindelijk zover.
(foto’s zijn geënsceneerd vanuit mijn eigen zolderkamer, overigens)
Een oude papieren tas, met daarin een tamelijk vergeelde omdoos…
Crêpepapier, ouder dan de sommige millennials…
Hee wat een mooie omdoos… ge-embosseerd “leder”, met een rits. Mijn twee Fortes - waarvan de chrono ook als zo’n 15 jaar oud is - zaten gewoon in een kartonnen doos. Wel met een logo enzo, maar eigenlijk gewoon simpel.
De beste man vertelde het horloge gekocht te hebben in 1996. Het was een tijd gedragen, ooit gereviseerd, maar lag al meer dan een decennium in de kluis.
Dat zijn een hoop ouderwetse guldens!
Voordat ik verder ga moet ik nog iets bekennen. Ik weet niet zo veel van mechanische chronografen. Ik wist dat dit horloge met Lemania-uurwerk zeldzamer was dan de versie met Valjoux. Mijn andere Fortischrono heeft ook zo’n 7750 en die werkt prima. Ook de OCC van Scrub had een 7750 geloof ik.
Maar ik ging er van uit dat het verschil niet te zien zou zijn, verder. Een beetje als de Helsons met Miyota versus die met ETA.
Het was pas recent dat ik er op werd gewezen - in een toevallige PM van een forummer hier, na een discussie over Aquastar nota bene - dat de OCC met Lemania zichtbaar anders is dan die met Valjoux. Hij heeft een andere plaat zelfs 
Toen ging ik even googlen. Wat bleek? De Lemania 5100 heeft de minutenwijzer van de chrono op het midden, dus niet op een subdial! Huh!!
zo dus. “Stop-min” is de minutenwijzer van de chrono, deze zit op de middenas. Om toch een tricompax-layout te krijgen - met drie subdials - zit er dus een 24-uurs-wijzertje op de derde subdial.
VERTEL MEER BERT, VERTEL, WAT LEREN WE VEEL!!!
Nou, gewapend met deze kennis gaan we verder… een eerste blik in de doos en
Jawel. Het was mijn droom-Fortis! Met inderdaad een 24-uurs-klokje op 12 uur, en geen chronominuten.
Heel luxe arrangement dit: het horloge zit vast met riempjes, bevestigd met drukknopen?
Wauw! Zoals men vaak op de schietbaan zegt: vroeger was alles beter.
Het horloge is hier te zien zoals uitgeleverd, met een kosmonautenklittenbandband (foeilelijk) en een extra leren band. Beiden nog nooit geplaatst. In de vergeelde plastic buis zit een originele Bergeon 6767, ook heel leuk. De stalen band zag er nog nieuw uit, nota bene.
Maar belangrijker: dit was dus de OCC die ik hoopte te krijgen!! Woei!
Ik deed wat testjes met de kroon en de knopjes (die geschroefd zijn, ongebruikelijk voor een Fortis) en rekende af. In mijn nopjes.
Bij thuiskomst bleek de band toch wat te groot, en vast te zitten met piepkleine schroefjes die ik met geen mogelijkheid los kreeg. Het horloge verdween dus weer in de doos, totdat ik tijd had om het langs te brengen bij mijn vaste adresje (Veldhoven in Heemstede, aanrader)
Wat gisteren eindelijk lukte (wederom, drukke thuissituatie en werk en klein kind enz… alles is een onderhandeling tegenwoordig)
Eindelijk - bijna een jaar na het broodje rendang - kon ik mijn Fortisgrail gaan dragen.
En man man man, wat doe ik dat graag!
deze plaat, zo heerlijk druk maar toch in balans. En de mooie combinatie groen-oranje-zwart, iets waar ze helaas van zijn afgestapt met hun nieuwere modellen!
Leuk detail: bij Fortis zijn de “chronowijzers” altijd oranje, en de “tijdwijzers” wit of groen. Ook dat hebben ze hier vastgehouden. Erg leuk gedaan.
De stalen band, met een soort titaniumcoating die het geheel een matte aanblik geeft, is nagenoeg helemaal krasvrij…
de minutenwijzer van de chrono is inderdaad groot, maar dat is echt fijn. Veel makkelijker afleesbaar dan zo’n subdial!
Erg handig bij het timen van mijn sjaksjoeka 🥸 Eet smakelijk!
En: binnenkort mag ik weer weeën gaan timen. Dan is zo’n makkelijke chrono wel handig…
gefeliciteerd met deze vondst. Geluk moet je soms hebben. En het wachten meer dan waard lijkt me!
Mooi man !
goed verhaal en geniet ervan !!