Wel, het is niet mijn gewoonte om een NA van een bandje te maken, maar omdat dit bandje redelijk exclusief is (ik heb het nooit eerder gezien) en ik er een vrij uitgebreide geschiedenis over heb geschreven in het ervaringentopic lijkt het me toch op zijn plaats.
Vooraf: ik ben lang van stof en kan me voorstellen dat mensen geen zin hebben in die tekstmuur. De foto’s staan een eind naar onderen. Gewoon lekker doorscrollen.
Even een korte voorgeschiedenis die ver teruggaat.
Honkbal (sommigen prefereren de Engelse term Baseball) is een vrij kleine sport in Nederland, ondanks het feit dat ons land Europese top is. Ik was als jongere een voetballer, speelde na mijn 18e in de vijfde en zesde elftallen van mijn dorp. Honkbal was iets dat je misschien in de stad kon doen. Op de middelbare school speelden we softbal en ik snapte de regels nauwelijks.
Op een gegeven moment brak tijdens het hakken van hout voor mijn moeders open haard de steel van een aks af. ik kreeg een lumineus idee. Ik zette een tuinstoel op het terras, haalde een tennisbal en mijn broer, en we hadden ons eigen honkbalspel. In de stoel betekende slag. Voorbij de werper was een punt, voorbij een bepaalde boom was twee punten of drie punten en over het hek was een homerun.
Hieronder zie je een zeer jonge Blauwbeer in de jaren 80 als designated hitter. De pitcher is een nog jongere Blauwbeers broer (wat was ik mager in die tijd zeg).
Op de universiteit kon je elke sport doen die je wilde, maar indertijd stond honkbal daar niet bij. Wel softbal. Maar dat wilde ik niet, want ik vond dat een sport voor meisjes. Dan zou ik daar iedere week moeten trainen tussen de meiden en ik…
WHAT. THE. HELL. WAS. I. THINKING?
Mijn god, het jonge brein kan rare beslissingen nemen. En nu is het te laat. Focussen dan maar weer Chris.
Okay. Begin jaren 90, mijn studie was op dood spoor beland, was er een zender die Sportnet heette. Het was een concurrent van Eurosport en die deden iets heel aparts: ze zonden de World Series uit. En ook nog op een prachtige manier: het commentaar was origineel Amerikaans, maar tussen de innings door kwam er een uitleg van niemand anders dan Charles Urbanus. Tot diep in de nacht keek ik op mijn studentenkamer honkbal, tot ik mijn ogen niet meer open kon houden. In de ochtend las ik dan op teletekst de uitslag.
Sportnet ging helaas ter ziele. De enige keer dat ik nog met baseball in aanraking kwam was tijdens een bezoek aan een vriend in Canada, eind jaren 90. We bezochten een wedstrijd van de Toronto Blue Jays. In 2002 was ik weer in Canada en bij een of andere sporthal gooide ik ook een munt in een ballenkanon waarna ik consequent iedere bal miste die dat ding op me afschoot. Ik was geen talent.
15 jaar later. Mij ex vond dat mijn zoon in het weekend teveel op de bank hing met zijn gsm en pushte hem om een sport te gaan zoeken. Vrijwel alle mogelijkheden werden door mijn zoon naar de prullenbak verwezen. In het dorp was men echter begonnen met proeftrainingen honkbal. Dat leek hem wel wat. En enkele weken later maakte mijn zoon deel uit van het aspirantenteam van HSV de Hazenkamp. Ik bezocht trouw alle thuiswedstrijden, lekker achteroverhangend in een stoel op het terras van waaruit je hoog uitkeek over het veld. Mijn interesse in honkbal werd weer groot, ik nam een abonnement op MLB.tv en sta tijdens de World Series midden in de nacht op om te kijken.
Na een jaar had de trainer een verzoek. Zou ik niet als scorer willen fungeren? De scorer is een persoon die elke move op het honkbalveld bijhoudt. Elke worp, elke slag, elke run, elke vangbal, elke error. Het is verplicht bij thuiswedstrijden. Vrijwel alle scorers doen dat met een pen en een ruitjesschrift, maar onze trainer deed het op de iPad met een prachtig programmaatje dat alle statistieken vanzelf bijhield. It’s a shitty job but someone’s gotta do it. Ik zei ja en sindsdien zit ik bij alle wedstrijden in de dugout.
Detail: zo leerde ik ook @Tokes kennen, wiens zoon pitcher is in mijn zoons team. Door het honkbal heb ik dus ook een horlogemaker in de buurt bij wie ik terecht kan voor reparaties of servicebeurten.
En zo kwam het idee op, om tijdens wedstrijden mijn horloge (hèhè het woord is gevallen) aan te passen naar een honkbalthema, speciaal voor de wedstrijden waar ik als scorer bij zit.
Nu had ik wel vaker banden gemaakt van honkbalhandschoenen gezien. Op het forum zijn ze zeldzaam, maar ze zijn er wel. Ik wist dat @Thehaguedragon er eentje had laten maken van een oude honkbalhandschoen. Dat vond ik wel een lastig punt. Ik had wel een oude handschoen gekocht via MP om met mijn zoon wat over te gooien, maar dat ding gaf af als een net gebruikte toverbal. Dat was geen optie. Terwijl ik een beetje Etsy afstruinde op mogelijkheden, trof ik iets aan wat voor mij helemaal nieuw was: een horlogeband gemaakt van een honkbal. Niet van een handschoen maar van een bal. En ineens wist ik het: die wil ik. Ik wil als scorer van een honkbalteam een bandje dat gemaakt is van een honkbal. (Houd vol, we komen zo bij de foto’s). Omdat honkballen wit zijn koos ik mijn Pellikaan Flying Dutchman als horloge dat ik zou dragen bij wedstrijden. In die Pellikaan zitten alle kleuren die ook in die honkbalband zouden zitten: wit, blauw en rood (stiksel honkbal, gmt-wijzer en cijfers).
De aanbieder was een bandenmaker uit New York van wie ik al heel aardige dingen had gezien op FB.
Enfin, het hele proces tussen bestellen en krijgen duurde meer dan vijf maanden. Dat heb ik beschreven in deze draad: BeauBands
De bedoeling was om een band te krijgen van een MLB-bal, maar helaas kocht de aanbieder de verkeerde ballen, waardoor ik het zou moeten doen met het logo van de Minor League, maar een kniesoor etcetera.
Dit was de bal die als grondstof diende:
En woensdag werd het bandje bezorgd. En ik moet toegeven, het overtrof mijn verwachtingen. Het zag er beter uit dan het voorbeeld dat ik op Etsy had gezien.
Nu moest de Pellikaan op de band. Daar kwam een probleempje om de hoek kijken waar ik geen rekening mee had gehouden. Een honkbal is gemaakt van dik leer. Zie het verschil met het bandje dat ik nog op de Pellikaan had zitten:
Ideaal voor een horloge met nogal lange lugs, of om het gat tussen de band en lugs te dichten, bij een Seagull 1963 bijvoorbeeld, maar voor de Pellikaan werd dit een uitdaging. En ik ben al een onhandige prutser.
Na een kwartier ploeteren kwam ik er achter wat de methode is die de meeste kans op succes geeft: wanneer de springbar tussen de lugs vastzit de band voorzichtig omhoog zetten. Horizontaal vindt de springbar het gat niet, verticaal wel. De band zit dan stevig tegen de kast aan, maar niet té stevig.
En dan is dit het resultaat:
Wat ik als honkballiefhebber een leuk detail vind is de keeper die is gemaakt met het rode Rawlings-merkje dat op honkbalhandschoenen zit.
Het zit op iedere Rawlingshandschoen aan de bovenkant (lastig te zien op deze foto van mijn zoon in actie, maar you get the picture):
Ik ben er heel blij mee, logisch na zo lang wachten. Nu is het wachten op het begin van het baseballseizoen wanneer ik voor het eerst met een honkbalbalbandje aanwezig ben. Ja ik weet het, het valt verder niemand op, maar dat is nou eenmaal het lot van ons forummers.
Er zat nog een kleine twist aan dit verhaal. De verkoper, Beau, was bepaald niet gelukkig met hoe een en ander was verlopen. Te lang laten liggen, mijn bestelling kwijtraken, vergeten op te sturen etcetera. Als goedmaker gaf hij me een tweede band cadeau, waarbij ik zelf mocht kiezen wat ik wilde. Dat plaatste me voor een dilemma. Hij liet wat prachtige leersoorten zien, waaronder hagedis, struisvogel, alligator die in elke kleur te verven was. Maar ik had net een blauw krokobandje voor mijn cocktailtime gekocht, en een hagedis voor de Ricoh. Iets geks als beverstaart had me wel iets geleken maar dat had hij blijkbaar niet. Omdat ik niet te lang wilde wachten door een week te gaan piekeren (ik wilde ondertussen mijn bandje hebben) koos ik voor iets dat ik nog niet had: een band gemaakt van een zwarte honkbalhandschoen. Zo bleef ik in het thema en bovendien leek me dat een heel leuke band voor op de zwarte Casio Edifice van mijn zoon. En bruine handschoenbandjes zie je nog weleens, maar zwarte? En dus kreeg ik niet één maar twee bandjes gestuurd. Hoewel het zwarte bandje wat meer op een haastklus leek vind ik hem toch geslaagd. Let ook op het feit dat de man zilveren stiksel heeft gebruikt omdat dat matcht met het Rawlingslogo. Mijn zoon heeft, zoals je op die eerdere foto zag, een zwarte Rawlingshandschoen, dus wat wil je nog meer:
Complimenten aan die paar forumleden die dit epistel in zijn geheel hebben gelezen. Dank daarvoor.
En nu:
).
en mooie combi met de Pellikaan 
: uitstekende gelegenheid voor aanschaf van n nieuw horloge. En nee, dat hoeft niet in de prijsklasse van een auto.