Zoals je de titel doet vermoeden ben ik sinds kort de blije eigenaar van een Mido Ocean Star Tribute. Tijd om weer wat neer te pennen over mijn eerste ervaringen met het horloge als ook het merk zelf 
.
Mido
MIDO, ontstaan in 1918, is in Nederland één van de minder bekende producenten binnen de Swatch Group. Althans, voordat ik lid werd van het forum, had ik nog niet eerder van het merk gehoord. De naam Mido komt van het Spaanse “Yo mido” (“I measure”). Inmiddels een onderdeel van het DNA van het merk wat je ook terug ziet in het aantal geproduceerde COSC gecertificeerde horloges (schijnt dat Mido qua hoeveelheid certificeringen op nr.4 staat, na Rolex, Omega en Breitling).
Wat me ook verbaasde, het merk is lang geleden (1976) zelfs kortstondig samengevoegd met Eterna, maar dit werd weer ongedaan gemaakt toen de SMH group (later Swatch Group) de boel overnam.
Inmiddels produceert MIDO zo’n 120.000 horloges op jaarbasis.
De naam Ocean Star en het logo van de zeester werden reeds in 1944 geregistreerd. De 1e horloges met deze naam kwamen echter pas veel later van de band (in 1959).
De keuze
Mido Ocean Star Tribute Gradient Red. Ja, ja, dat is een hele mond vol 
. Gelukkig hebben ze deze 6 woorden, 31 letters en 36 toetsaanslagen (denk aan die spaties) niet op de wijzerplaat proberen te zetten 
. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dit is oprecht Ă©Ă©n van de leukere, fijne en veelzijdige horloges die ik om mijn pols heb gehad. Misschien komt het doordat ik nog in de honymoon fase zit, maar ik zal het proberen toe te lichten.
Het zaadje voor de tribute was al jaren gelden geplant. Al helemaal na wat PM’s met @carfun die vol lof was over zijn zwarte tribute (waarvan hij de gesp van de stalen band had laten borstelen).
Kortom, het horloge liet me niet los, al duurde het even voordat ik wist welke uitvoering (kleur) ik zou bestellen. Ik had namelijk al een zwarte duiker (de Christopher Ward C60) en ik wilde meer kleur toevoegen aan de collectie, al spookte de rode al wel vanaf het moment dat deze uitgebracht werd, door mijn hoofd.
Om eoa manier is er niet superveel te vinden over deze uitvoering (althans niet op fora en zonder renders of extreem geshopte foto’s). Ook het feit dat het merk in Nederland niet echt “gevestigd” is, maakt het moeilijk om deze te bewonderen bij juweliers. Uiteindelijk kwam ik alsnog een leuke review van iemand tegen (LINK) en was de keuze ineens snel gemaakt 
. Bestelknop werd ingedrukt en het horloge was onderweg. Hieronder “the Bad en “The Good”.
“The bad” (irritaties en/of verbeterpunten)
Laat ik eens met “the bad” beginnen.
De lume is helemaal ruk. Mocht je je verstoppen en zoekt men je in Ă©Ă©n of ander donker hol. Maak je niet druk, de lume zal je niet verraden. Voor mij geen probleem, maar ik weet dat er een hoop lume junkies zijn, al helemaal wat duikers betreft. De lume lijkt aangebracht te zijn op de geprinte markeringen. Volgens mij zijn deze niet aangebracht, maar hier zijn wel wat discussies over op het www.
De bezel laat zich niet goed vastpakken. Draaien (zoals bij de CW) doe je in ieder geval niet voor de lol. Dit is voor mij de grootste ergernis wat het horloge betreft, want ik gebruik deze functie altijd bij het bakken van een eitje of het koken van macaroni (over luxeproblemen gesproken…).
Het glas lijkt geen AR coating te hebben. Al stoort het mij dit keer slechts sporadisch. Mogelijk komt dit door de matte rode dial in combinatie met het bolle glaasje?
De kroon wordt mooi beschermt door de crownguards, echter iets te goed. Voor het draaien van de kroon moet het horloge iig van de pols (kan ook aan mijn vingers liggen). Niet echt heel spannend, maar ik noem het maar even.
De bandaanzet van 21mm. Bij horloges waarop leer goed staat is dit niet direct een probleem, er wordt inmiddels genoeg aangeboden in deze maat. Op canvas en rubber is dit helaas niet het geval en is 21mm best een uitdaging.
Volledig gepolijst. Hier was ik bang voor. Over het algemeen kies ik namelijk voor geborstelde horloges. Tot mijn verbazing vind ik het bling, bling gehalte wel bij de vintage vibe van het horloge passen en valt het vingerafdruk probleem wel mee. Dit puntje verhuisd dan ook meteen naar het volgende hoofdstuk, “the good” J. Soms zit het mee.
“The good”(mijn mening)
Volledig gepolijst (toch best vet, zie laatste punt boven ).
De bandaanzet van 21mm heeft imo ook een positieve kant. Door deze designkeuze krijgt de aanzet net wat meer “body”, wat ik persoonlijk best mooi vind. De verhouding van de band t.o.v. de kast klopt (in mijn ogen) in ieder geval. Daarnaast is de bijgeleverde tropic band erg goed (zelfs de beste tropic die ik tot nu toe heb gehad). Mogelijk dat ik nog wel de stalen band, die standaard met de zwarte Tribute wordt meegeleverd, ga bestellen (momenteel niet op voorraad).
Een alu bezel heeft gewoon wat. Mijn Christopher Ward heeft een keramische bezel. Best gaaf en die past goed bij de moderne uitstraling van de CW (helemaal cool is dat zij de cijfers in de bezel ook gelumed hebben). Zo’n bezel zou echter niet passen bij de vintage vibe van deze Mido. Aluminium is simpelweg de beste keuze. Ook “omlijst” de zwarte bezel de rode wijzerplaat op een aangename manier.
80 uur gangreserve is dikke prima. Het wordt daarmee bijna een soort “grab and go” horloge. Daarnaast loopt het uurwerk ongelofelijk precies. Ik heb nog geen afwijking kunnen ontdekken.
De wijzerset met rechthoekige wijzers en lollipop secondewijzer vind ik geslaagd.
Het datumvenster met dagaanduiding vinden sommigen “te veel”. Ik hoor gelukkig in het andere kamp en vind het goed passen bij de stijl van het horloge. Iets vóór 12 uur verspringen beiden (bijna) gelijktijdig. Cool, maar waarom iets vóór 12 en niet klokslag 12? Misschien dat iemand mij dit uit kan leggen?
De maatvoering (40,5 x 47 x 13,5) is voor mijn 17,5 cm polsen helemaal prima. Het horloge ligt lekker op de pols. Alhoewel de kastvorm niet heel spannend is, past het goed in het gehele ontwerp en blijft het een mooi horloge om naar te kijken.
De rode plaat is, in combinatie met het bolle glaasje de star (pun intended) van de show. Het rood speelt mooi met het licht, zonder ooit schreeuwend te worden. De matte afwerking draagt daar aan bij. Dit zorgt ervoor dat het horloge erg goed “past” in allerlei situaties en daarmee enorm veelzijdig is (strand, casual en zelfs in kantoor omgeving, afhankelijk van de situatie).
In de zon lijkt het alsof het rode vlak groter wordt. In donkere omgevingen wint de zwarte rand aan terrein. Het verveelt niet en ik ben stiekem ook wel benieuwd naar de blauwe uitvoering. Ook die heeft een matte afwerking wat ik best tof vind.
Vergelijkingsmateriaal
Om een beeld te geven van de maatvoering en de afwerking volgen hieronder een aantal foto’s met de Mido naast de CW60 en de Orient Mako.
- Mido: 40,5 x 47 x 13,5
- CW: 40 x 47,3 x 13,5
- Orient: 41,5 x 47 x 13
Qua kastdesign en afwerking wint de CW op alle fronten. Hun “light catcher case” is imo ook ongeëvenaard in dit prijssegment. De Mido lijkt op een afstandje veel op de Mako, maar wanneer je beter kijkt zie je dat het polijstwerk en de algehele afwerking toch wel van een hoger niveau is.
Ook valt op dat de Mido een mooie afschuining heeft in de lugs. Deze begint vanaf de bezel en wordt breder richting het einde van de lugs. Iets wat overigens alleen onder bepaalde hoeken/lichtinval opvalt. Nice!
Alle 3 liggen ze overigens heerlijk om mijn pols. Wat overigens ook tof is van Mido, ze hebben 2 paar gaten geplaatst voor de banden. Hierdoor zal je altijd een juiste fit vinden voor je band.
Kortom. Het lijkt erop dat ik veel plezier ga beleven aan de Mido Ocean Star Tribute Gradient Red!
Dacht ik de enige te zijn op het forum met dit horloge, komt onlangs ineens @jobo68 voorbij in het “Red Dial Only” topic met zijn rode Tribute .
De gegevens:
- Referentienummer: M026.830.A (M026.830.17.421.00
- Diameter: 40,5mm
- L2L: 47mm
- Hoogte: 13,8mm (inclusief het bolle glaasje)
- Bandaanzet: 21mm
- Gewicht: 100 gram
- Waterproof: 20bar, 200m
- Uurwerk: Caliber 80 (gebaseerd op ETA C07.621)
- Glas: bol saffier
- Kroon: schroefkroon
- Prijs: € 850 - € 1000
Informatieve websites:
En gewoon nog wat foto’s. Omdat het kan.
Vroegah
De achterzijde
In de pocket
Opzij, opzij, opzij
The dark side
Met de laatste aanwinst van mijn zoon 
Met zijn vriendjes en een verdwaalde kip
In Budapest
In het handje
De bloemetjes buiten zetten
Toedels 
Wander
veel draagplezier.
veel draagplezier!