NA : Mijn eerste Orient, de vrij zeldzame 2EV03002DY
Sinds meer dan 6 maanden zoek ik een DayDate hommage. De mooiste zijn de Bulova Super Seville, de Mido Commander en de Orient President. Mijn eerste honger werd gestild door een Bulova Super Seville. Weliswaar in een wat vreemde kleurstelling en met quartz. Deze heb ik reeds voorgesteld NA Bulova Super Seville 1989
Ik bleef uitkijken naar een automaat. Een Bulova of Orient moest het worden. Maar de prijzen swingen de pan uit. Het moest een gouden kast en band worden en een zilverkleurige dial.
Ik vond een dure, en vroeg de mening aan een gewaardeerd forumlid. Ik was al vroeger met hem in contact gekomen toen ik zijn prachtige gouden Orient met blauwe wijzerplaat op foto zag. Hij raadde mij aan nooit meer dan 200€ voor een Orient te betalen.
Ik dacht, laat ik het erop wagen : ik bood 201€ voor zijn goudkleurige. Hij was verrast door mijn bod op een horloge dat niet te koop stond. Hij dacht dat ik een grapje maakte. Nee, ik was serieus. Ik had toch iets bereikt : hij vroeg me een weekje bedenktijd. Dit werd voor mij een lange week wachten. Ik voelde dat ik kans maakte op een prachtexemplaar, maar had toch wat schrik dat het na een week een “njet” zou worden.
Na week kreeg ik het verlossende antwoord : ik kon de Orient kopen. Ik was door het dolle heen, maar meteen een domper erbij : de band is te kort voor mijn pols. Nog een week later had hij een oplossing gevonden : twee extra schakels. En de verkoper had nog een verrassing in petto : ongevraagd kreeg ik nog eens korting erbij.
Gisteren om 10:27 werd er aangebeld : ik ren naar de deur en ik krijg een klein pakje toegestopt. Ik wist dat er een prachtig horloge in stak, maar bij het uitpakken stond ik versteld. Leek net een Rolex, hoewel ik nog nooit een echte DayDate Rolex gezien heb. Zo mooi en fonkelend. Wat een uitstraling! Ik was fier als een gieter.
Deze Orient voelt heel solide aan. Behalve de band. De looks is zalig. Bij het instellen van de tijd kon ik de dagaanduiding niet verstellen. Bij het opzoeken bleek dat dit caliber 46E geen snelverstelling van de dagaanduiding bezit, wel voor de datum.
Aan de pols was dit een openbaring voor mij. De band was net iets te lang. Heb ik niet meteen aangepast : ik wou wel eens een dagje nonchalant lopen met Rolex slap aan de pols. Deze morgen toch maar iets ingekort met 1 gaatje.
Ik heb nog nooit de behoefte gehad om op te vallen, en om aangesproken te worden over mijn horloges. Of zou mijn onderbewuste toch wat schreeuwen om aandacht ?
The sunburst blauwe dial is prachtig. Bij minder lichtinval lijkt de plaat zwart.
Dank aan de verkoper dat ik deze ervaring mocht meemaken.
Deze reeks foto’s die ik in 11 seconden nam tonen het spel van kleuren, sunburst en reflecties.
