Eindelijk in mijn bezit! Mijn tweede blauwe panda…of is het een blauwe hond? Dit is de Omega Speedmaster “Silver Snoopy Award 50th anniversary”, referentie 310.32.42.50.02.001. Geen limited edition meer, maar een “hard to get edition”. Hieronder mijn verhaal en op het eind de foto’s!.
Maar eerst de achtergrond, want waarom staat Snoopy op die wijzerplaat?! Omega kreeg in 1970 de prestigeuze “Silver Snoopy Award”. Dit omdat zij leverancier waren van de bekende Speedmasters voor de Apollo maan missies, maar vooral omdat tijdens de mislukte Apollo 13 missie een Speedmaster werd gebruikt om de nabrander te timen. Immers, alle apparatuur was uitgevallen/uitgezet na een explosie van een zuurstoftank. “Exact” 14 seconden waren nodig voor een raketbooster om zo een veilige terugkeer de dampkring in te kunnen maken. En dat lukte met een Speedmaster! Door onder andere de astronauten die aan boord van de Apollo 13 zaten en Apollo 10 astronaut Thomas Stafford werd een Silver Snoopy pin uitgereikt aan Omega voor de bewezen diensten. Maar waarom dan het stripfiguur Snoopy? Deze was door NASA nog voor de eerste maanlanding uitgekozen als mascotte. Een soort waakhond. De tekenaar Charles M. Schulz gaf hier toestemming voor een het schijnt zelfs dat hij er niks voor wilde hebben.
“Fast forward” 50 jaar later: Omega zou Omega niet zijn als ze dit jubileum niet met beide handen hadden beet gepakt. En gelukkig maar! Na de zeer gewilde Silver Snoopy 45th met witte wijzerplaat, zijn ze nu voor een prachtig blauw thema gegaan, met veel knipogen naar de oorsprong:
- De wijzerplaat volledig is van Ag925 zilver gemaakt, dus geen coating maar massief. Een verwijzing naar de Silver Snoopy pin. Deze staat ook afgebeeld op de subdial en is dus ook van massief zilver.
- Het donkerblauw komt van het “Eyes on the stars” (met Snoopy) embleem, waar de achtergrond ook donkerblauw is. Dit embleem zit ook op de horlogedoos. Deze zit met klittenband vast en kan je dus ook eraf halen. Leuk voor op je bomber jack…
- De caseback laat de maan zien, waar de Apollo 13 module een slingshot omheen maakte om zo richting de aarde te gaan en daar de 14 seconden burst uit te voeren. Daarvoor heeft Omega op zeer originele wijze een animatie aangebracht. Je ziet Snoopy op zijn module langsvliegen als je de chronograaf start. In 14 seconden vliegt hij over de aarde, wat dus een knipoog is naar die 14 seconden tijdens de missie.
- De horlogedoos is een “kopie” van wat Snoopy meeneemt als koeling. Dit hadden de astronauten ook mee toen ze aan boord gingen. Binnenin het draagbare doosje ziet een loepje, zacht doekje en een uitneembaar deel dat als reisdoosje inklapt. Zeer fraai!
- De kast is een exacte kopie van de Speedmaster die naar de maan ging, dus de vierde generatie. De verhoudingen zijn iets anders dan wat je op de standaard Moonwatch (toen nog 1861) zag. Ook zijn de stepped dial en de DON lunette weer toegepast.
Toen ik oktober 2020 voor het eerst de release zag was ik niet echt onder de indruk. De caseback was fantastisch, maar de voorkant voelde niet heel speciaal. Ook het prijskaartje van ongeveer 9500 euro deed zeer. Je kreeg er niet eens een extra strap of bracelet bij, zoals bij de Apollo 11 50th anniversary. En dat blauw…ik had al een blauwe panda, de CK2998. Tsja…Ow, het is geen limited edition?! Dan kon ik het vast wel eerst bekijken bij mijn lokale AD. Maar een jaar later nog steeds niets. Het bleek dat Omega eerst via hun eigen Omega boutiques de lijsten afwerkt (dat is 100% winst) en daarna de AD’s voorziet (60% winst?). Het nadeel is echter dat de vraag zo verschrikkelijk hoog ligt, dat het maar de vraag is of Omega zoveel gaat maken en leveren. Deze hoge interesse komt natuurlijk door de extreme flipperwaarde van de 45th Snoopy. Tsja wat nu? Ik was nog steeds niet verliefd, maar wat als ik de boot weer zou missen? Ik merk dat ik vaak na een jaar pas warm loop voor sommige ontwerpen. Lets go for it! Niet geschoten is altijd mis toch?
Via Robert-Jan Broer van Fratello Watches (het brein achter de hastag #SpeedyTuesday en de twee zeer gewilde Speedmaster edities) kreeg ik te horen dat de Omega boutique in Frankfurt -de dichtstbijzijnde boutique op 400km…- nog wat mensen op hun wachtlijst accepteerde. Ik kreeg snel een vriendelijk antwoord dat het inderdaad mogelijk is maar dat het mogelijk een paar jaar wachten zou zijn. Kortom, je mag erop maar je krijgt 'm hoogstwaarschijnlijk nooit. Zo ken ik dat met andere wachtlijsten…
Ik had daarna een berichtje naar Raynald Aeschlimann (CEO van Omega) gestuurd. Niet om te slijmen om zo voor te dringen, maar om uit te leggen dat het op deze wijze onmogelijk is om in Nederland een speciale Speedmaster te kunnen kopen en wat dan de meest efficiënte wijze zou kunnen zijn. Ik ken deze CEO van een GTG in Biel 2019 en hij kent mij ook via social media. Hij erkende dat het een probleem is met Nederland (wat volgens Nederlandse insiders komt door een felle strijd tussen Gassan en Schaap + Citroen waardoor er ook geen boutique komt voorlopig), maar hij zou kijken wat hij kon doen. De boutiques hebben wachtlijsten waar Omega per persoon bekijkt of ze niet op een “zwarte lijst” staan. Zo zijn er al veel geweigerd omdat ze bekend staan als flipper. Je zou denken dat een hogere “resale value” van een horloge goed is, maar geen enkel midtier merk is er blij mee. Dat kon in mijn voordeel zijn.
Toen brak mijn klomp vorige week! Uit het niets kreeg ik een bericht van de Frankfurt boutique dat mijn Snoopy was gearriveerd. Huh? Wat?! Ik had het totaal niet zien aankomen en had er ook totaal niet op gerekend. Of ik nog interesse had? Ja natuurlijk! Dus gisteren op een Speedy Tuesday (sorry mensen, het kwam zo uit) ging ik met volle moed naar Frankfurt met de trein. Lekker aan boord van de ICE het horlogeforum afstruinen, artikelen lezen, video’s kijken…Maar het werd ook mijn Apollo 13 missie…
Ongeveer 150 kilometer voor mijn eindbestemming strandde de trein in Keulen wegens een defecte trein voor ons. En zoek het maar lekker uit. Bedankt DB! Via een stoptrein moest ik naar een ander station, daar overstappen op een andere ICE naar Frankfurt Hbf. Met ruim een uur vertraging kwam ik aan in Frankfurt met absoluut hondenweer. Ook dat nog! Daar gingen mijn mooie suede schoenen…De boutique manager Daniel had het al vernomen en stond mij op te wachten met een rode Omega paraplu. Dat is attent! Samen liepen we richting de Omega boutique ongeveer anderhalf kilometer verderop. Hij vroeg of ik honger had na de lange reis en bood aan om bij een mooi nabijgelegen gelegen hotel (Steigenberger) een drankje en lokaal gebakje te doen. Daar vertelde hij dat de Silver Snoopies zeer traag worden uitgeleverd. Ik had zelfs de eerste van dit jaar te pakken (bij hun boutique). Dan heeft dat mailtje naar de CEO toch geholpen? Ik denk dat vooral de stand van de sterren goed stond die dag…
Ik kreeg daar aan tafel de de Silver Snoopy te zien. Wat een indrukwekkend ding en best lastig om goed op te foto te krijgen. Het blauw is echt prachtig diep en mooi uitgebalanceerd. De heldere zilveren wijzerplaat met een mooie “step” krijgt dus niet de overhand. Het is een mooi samenspel. De indexen zijn aangebracht en niet geprint. Deze liggen mooi hoog erop. Alles heeft dezelfde blauwe PVD behandeling gekregen. Behalve de lunette, deze is keramisch en voorzien voor emaille witte cijfers, een kunstwerkje op zichzelf (wordt 24 uur op 1400 graden gebakken, daarna met laser gesneden en gegraveerd, dan worden meerdere lagen emaille erop aangebracht en alles glad gepolijst totdat je de cijfers weer ziet; via een chemisch proces krijgt het de juiste kleur blauw dat match met de PVD kleur). De Snoopy subdial is overigens los geproduceerd en voorzien van een vernislaag om daarna ook gepolijst worden zodat Snoopy etc. weer zichtbaar wordt. Vreemd genoeg verkleurt dit anders blauw dan de andere twee subdials als je het horloge schuin in het zonlicht houdt. Snoopy en de tekst “50th anniversary” had van mij anders gemogen. Liever geen tekst en Snoopy meer iets naar het midden of helemaal weg. Maarja, het is natuurlijk een Silver Snoopy, dus dan moet het wel ergens zichtbaar zijn. Het blauw loopt uiteen van donkerblauw (navy) in de schaduw) van helder blauw in direct zonlicht.
De achterkant is net zo indrukwekkend. Het detail van de maan is bijzonder gedetailleerd. Dit is met een speciale techniek op de binnenkant van het saffierglas aangebracht. Zelfs met een macrolens blijf je details zien. Erachter zit een glanzende zwarte plaat met sterren en een roterende platte aarde (leuk voor de wappies). Deze is gekoppeld aan de “running seconds” as en draait dus één keer rond per minuut. Als je de chronograaf aanzet komt na een aantal seconden Snoopy op zijn module achter de maan tevoorschijn. Deze zit aan de centrale as vast en draait dus hetzelfde rondje als de chronograafwijzer. Maar dan gespiegeld natuurlijk. Ongeveer 30 seconden is hij beeld om daarna weer achter de maan te verdwijnen. In de 0 stand van de chronograaf is hij dus ook niet zichtbaar. Om Snoopy op een leuke plek te parkeren staat je chronograafwijzer wel op een gekke plek. Verschrikkelijk nietwaar? 
Ik was niet verliefd, maar heb nu toch een kleine kriebel in de buik. Dit is toch wel een heel mooi horloge! Na de lunch krijg ik nog een rondleiding door de Omega boutique aan de Goetheplatz, waar ik nog wat modellen mocht passen. Zoals de titanium James Bond 300m (mooi maar niks voor mij) en de Speedmaster racing met witte wijzerplaat (geweldig ding, was mij nooit eerder opgevallen; draagt wel groter dan de Moonwatch).
Na overladen te zijn met Omega goodies en een Pommery Champange uit Reims, wandel ik terug naar het station. Het regent nog steeds hard en het is nogal klungelen met een zware horlogedoos (goed beschermd tegen de regen in een onopvallende tas), champagnefles en nog meer leuke meuk. Ik weet langs zwervers en dronken Duitsers (wat is dat toch in Duitse steden?!) het station binnen te lopen. Gelukt…dacht ik. Door de regen was de papieren tas doorweekt en scheurt midden in het station open. Champagne rolt de ene kant op, facturen/boekjes/doosjes stuiteren de andere kant op. K#T!!! Ach ja…nonchalant maar alles op het gemak in de andere tassen erbij gepropt en doorlopen. Wat een dag! Deutsche Bahn had die dag ook officieel een hekel aan me, want net als de heenreis had de trein terug ook een enorme vertraging. Daardoor natuurlijk de aansluiting in Nederland gemist. En het kon me niks schelen! Ik heb mijn Snoopy 
De plaatjes! Waaronder een vergelijk met mijn blauwe CK2998.
. Heel veel draagplezier gewenst!
