Hebben jullie dat ook wel eens, dat je naar je horloges zit te kijken en denkt “goddomme, zijn het nou allemaal dezelfde kleuren?” Ik maakte laatst een collage voor het “Je verzameling in 1 foto” topic, en het schoot me ineens te binnen dat ik kleur miste.
Ik had eigenlijk overwegend zwart, zilver/beige en gedekt en conservatief blauw in de kist, en dat voelde saai. Daarom besloot ik dat er iets in rood of roze, en iets in turquoise, mintgroen of poederblauw moest komen. Dit topic gaat over de jacht naar die laatste kleuren.
Even een muziekje voor de sfeer. Toco is overigens een artiest die het beluisteren waard is als je van een Braziliaans tintje houdt.
Mijn zoektocht naar een vrolijker of lichter blauw-groen horloge is al best lang aan de gang. Lang, erg lang voordat Patek die rare Tiffany uitbracht hadden ze bij Grand Seiko de Skyflake al, maar waren er ook microbrands die prachtige turquoise, mintgroene of babyblauwe horloges maakten. Honourable mentions dus voor Traska, Halios en later ook zeker Doxa.
Ik wilde eigenlijk al lang een Halios of Traska, maar die dingen zijn steeds uitverkocht. Bij Halios omdat Halios, en bij Traska… Tja, ook allemaal uitverkocht. Overigens komen ze binnenkort met een re-stock bij Traska, en sta ik op de mailing list voor de Seaforth IV, dus als je interesse hebt in die horloges is er hoop.
Toen ik laatst een Oris Rectangular aan het passen was werd ik ook direct gegrepen door een horloge wat in de etalage lag:
Tijdens het passen twijfelde ik of er een klik was, en dan moet je het nooit doen. Dus had ik de moed een beetje opgegeven tot ik een foto tegen kwam van de Farer Lander IV. Eigenlijk wilde ik helemaal geen tweede Farer, maar het horloge bleef maar spoken. Jullie herkennen het gevoel wellicht.
Nu ben ik binnenkort jarig, en mijn vrouw zei eergisteren tegen me “Zeg, die mooie groenblauwe die je laatst zat te bekijken, waarom koop je die niet voor je verjaardag?”, en ja, wie ben ik dan om daar tegenin te gaan? Zo gezegd, zo gedaan. Farer levert overigens retesnel. De twee keer dat ik een horloge van ze kocht had ik binnen 48 uur een doos in handen.
Ze leveren hun horloges liggend af in een stoffen etui met sleeve, en ik kon het bijgesloten kaartje ook erg waarderen. Kortom, goed verpakt, leuk gepresenteerd en snel geleverd. Ik hou ervan. Excuses voor de stofjes trouwens, ik draag 'm al sinds gisteren. 
Ik heb gekozen voor de Lander IV met de leren band die zij zelf voorstellen. Zij noemen het “tan”, ik zou het cognac of lichtbruin noemen. Hoe dan ook is het een prachtige combinatie.
Deze band heeft quick-change spring bars, dus wisselen is erg makkelijk. De band is gemaakt van mooi zwaar rundleer wat afloopt naar een dunner einde met een hele lichte taper. De gesp is vervolgens ook van mooie kwaliteit, zwaar gemaakt met het Farer logo embossed op de punt.
Nu ben ik blij met de quick-change band, want hij was me te dik en te stug, en de zware gesp is mooi, maar niet comfortabel. Dus heb ik de band er direct afgejoopt om er wat anders op te zetten. Tot mijn grote genoegen is het een bandenslet. Een lekker dun roodbruin cordovannetje met lichter stiksel doet het ook erg goed, daar wordt hij drie graden sjieker van:
Maar ook de vuige oranje NATO die ik normaal op m’n Squale 1521 knikker doet het prima. Daarmee wordt het zowaar een zomerklatser van jewelste.
De wijzerplaat is moeilijk te beschrijven, wat kleur betreft. Ik kan me er met een turquoise vanaf maken, soms lijkt het smaragd, en in het donker wordt het blauw. Farer noemt het sea green, en ik denk dat dat een mooie beschrijving is.
De wijzerplaat is stepped, met een hoger gelegen ring voor de numerals. De wijzerset is prachtig. Hij is mooi van lengte, de secondewijzer heeft het Farer logo aan de punt en reikt tot over de buitenste minute track, die de gebogen minuutwijzer net aanstipt. De GMT wijzer loopt strak over de GMT urentrack. De datum is discreet, rond en klein, en gelukkig nu uitgevoerd in dezelfde kleur als de wijzerplaat.
De oplettende burger zal gezien hebben dat de lume niet zomaar gedaan is, ze hebben de arabische cijfers omlijst met een zweempje beige. Er loopt verder nog een lichtblauw randje streepjes rond de wijzerplaat terwijl aan de uiterste rand een zilveren rehaut zit waar datzelfde blauw cijfers van 05 tot 60 toont, en waar je ook de minuut-track ziet.
Ik moet toegeven dat ik bijna een loep nodig heb om het ding exact op een minuut te zetten, want mijn ogen zijn niet goed genoeg om de iets dikkere streepjes van de buren te onderscheiden, maar het is een feestje van details die op papier zouden moeten vloeken, maar die toch kloppen. De combinatie van rood, zilver en oranje voor de wijzers is daar een mooi voorbeeld van. Het werkt gewoon.
Ook de kast is een genot. Het is een simpele kast met ranke lugs, overwegend gepolijst maar met een brush op de top van de lugs, een discrete uienkroon met het bronzen Farer logo er op en een bol saffier boven een dunne bezel.
De maten zijn geweldig. Het horloge meet 39,5 x 45 x 10,8mm. De bandaanzet is 20mm. Daardoor is alles verschrikkelijk goed in proportie en voel je bijna niet dat je een horloge draagt.
Intussen is het een erg capabel horloge. Het is geen true GMT maar eerder een office GMT, waarbij je de GMT wijzer verplaatst om een andere tijdzone aan te geven, en de uurwijzer op de thuistijd blijft staan. Maar het uurwerk van Sellita is de top grade uitvoering van de SW 330-2, en het loopt strak. Het voelt ook aan de kroon strakker dan bijvoorbeeld de Soprod in m’n Baltic, en hij is best nog aardig gedecoreerd met veel perlage en een custom rotor.
Het horloge is verder 100m waterdicht, met een caseback die met vier schroefjes op z’n plaats wordt gehouden, wat me verbaasde. Verder is het boxed en gebolde saffier AR coated en erg goed geslepen, je krijgt nauwelijks melkranden als je het van voren bekijkt.
Ik mocht zelf overigens een nummer uitzoeken, en heb gekozen voor 1761. Farer is tenslotte een merknaam die gekozen is omdat het met reizen te maken heeft, denk ook aan de seafarer en wayfarer, zeg maar. Mij schoot geen horologische ontwikkeling te binnen die significanter is dan John Harrison’s H4 nautische chronometer uit 1761, dus ik vond dat een prachtig nummer voor een Britse GMT van een reislustig bedrijf. 1761 dus.
Zoals gezegd draagt het horloge erg fijn, en mijn missie om een kleurtje in huis te halen is geslaagd. Ik beveel dit horloge van harte aan.
is. Laat de zomer maar komen.