Ik vind de gefacetteerde wijzers te breed en te zwaar voor een dresswatch. Dat zijn sport-horloge wijzers. Bovendien heb ik vier GS horloges, en ben ik gewoon voorzien. Als de wijzerset van de gewone SBGW er op zou zitten zou ik mogelijk in de verleiding komen, al had ik de kast ook liever in 36 of maximaal 37mm gezien.
Als ik een edelmetalen dresswatch zou nemen zou ik op een Credor Goldfeather of Breguet 5157 uitkomen, eerlijk gezegd. De Breguet is behoorlijk aan de maat met 39mm, dat wel.
Nee. Die is asymmetrisch, maar in mijn ogen perfect harmonieus. Een soort Zen-tuin van een wijzerplaat met elementen die als een met mos bedekte steen in een zee van grind liggen.
Tja, ik ben geneigd om dat af te doen als de grootst mogelijk onzin. Ieder z’n ding.
De kwaliteiten van de wijzers en facetten geven karakter. Clean en rustig zijn in mijn ogen de antithese van saai. Daar komt bovenop dat de gemiddelde tandheelkundige praktijk er niet bepaald zo uit ziet. Dat is eerder een puinbak van draden, lelijke stoelen, en geruststellende speledingetjes in de wachtruimte. Yuck. Ik zou eerder willen dat de gemiddelde tandheelkundige kliniek (en mijn gebit) de rust en reinheid van dit ontwerp zou uitstralen.
Maar goed, ik ben dan ook meer dan gemiddeld fan van de Japanse cultuur en ontwerp-filosofie.
Dank, heren!
Ik ben daar echt aan verslingerd geraakt dankzij Professor T, de oorspronkelijke Vlaamse serie.
Tja, ik probeer niet al teveel hetzelfde te doen, al is er wel een overkoepelende teneur te ontwaren.
Volgens mij is UG, of de voorraad eind jaren 60 (deels?) verkocht aan Bulova. Die daarvoor (en daarna?) ook de UG Unisonic uurwerken leverde. Pas in 1989 ging UG naar een holding, en in 2019 hebben ze nog modellen uitgebracht. De hoogtijdagen liggen in elk geval < 1970.
In 1994 kwam dit ding nog op de markt bijvoorbeeld:
Ik kan me er iets bij voorstellen, al vind ik ze zelf mooi staan.
Nou.
Afgezakte, te klassiek vormgegeven, nipt te kleine Großdatum,
Met daarin datumschijven die er zo beduimeld van kleur en oubollig van typografie uitzien dat ze helemaal niks met de rest van het ontwerp te maken hebben maar eerder gejat lijken te zijn uit het laboratorium van een gestoorde negentiende-eeuwse uitvinder;
Goedkoop aandoende en vreemd gepositioneerde gangreserve,
Die dan ook nog eens het logo te ver omhoog drukt.
Natuurlijk. Door Aziaten verzonnen onzinsamentreksels van Westerse woorden die geacht worden luxueus te klinken maar daarin jammerlijk falen zijn in elk geval niet mijn ding.
Je bent toe aan een nieuwe tandarts, zoveel is duidelijk.
Ik ook! Maar die zie ik hier niet zo terug. Ik vind deze Credor eerder wat streng, Noord-Europees aandoen. Niet dat daar op zich wat mis mee is, overigens. Het blijft een geslaagd horloge
Ik stel voor dat je je niet in mijn NA topic laat zien als ik er ooit eentje tegen het lijf loop. Let’s agree to disagree.
Ik denk ook dat het pijnlijk duidelijk is dat je een mening spuit die niet gebaseerd is op het in handen hebben gehad van het betreffende horloge.
Nee, ik heb een meer dan uitstekende tandarts die meer dan uitstekend werk levert. Dat de praktijk niet sexy is zal me eigenlijk in die keuze wel aan de hol roesten.
Tja, Rolex is een onzinwoord, Tudor heeft geen reet met het koningshuis te maken, IWC is heel erg niet Internationaal, TAG Heuer… ach. Maar ook Excelsior Park, Nomos en “Glashütte Original” slaan natuurlijk als een lul op een drumstel, en ik wil niet eens nadenken over waar “Hublot” goed voor moet zijn. Er zijn plenty merknamen te vinden buiten Azië die onzinnig zijn, daar hoef je geen bevolkingsgroep op af te rekenen.
Neem nu VPC horloges. Nota bene een Nederlander die evident geen Latijn beheerst, maar er dan toch op staat een foute vertaling als merknaam te gaan gebruiken… Eigenlijk boeit de zin of onzin van een merknaam me totaal niet. Al printten ze Coca Cola op de wijzerplaat. Credor bekt in mijn optiek wel lekker, en verder gaat m’n analyse niet.
En van dat alles is nog steeds niets zo onsmakelijk als een Richard Mille.
Beter dan dat, ik vergeef je je gebrek aan smaak en oog voor mooi Japans ontwerp.
Is dat verboden tegenwoordig? Dan kunnen we beiden onze accounts wel opdoeken, geloof ik.
Dat is dan ook totaal niet de strekking van het geschrevene. Tikje onfris dat je me dat aanwrijft. Als een stel Westerlingen een krakkemikkige merknaam in möchtegern-Japans zou verzinnen was ik er even weinig enthousiast over. Het mist authenticiteit, dat is alles.
Dat massa’s marketeers prima in staat zijn om in hun moerstaal te falen heeft daar verder niks mee te maken.
