nu ik:
Horloges zijn per definitie overbodig…
De tijd zie je overal.
Tóch hou ik me ermee bezig.
Ik heb fakes gekocht in New York.
Ik heb échte gekocht in Duitsland.
Ik heb goedkope gekocht bij mini in de Box.
Ik heb via het forum geruild.
Ik heb via het forum gekocht en verkocht.
Ik geniet van kijken naar horloges, dat doe ik veel.
Mijn vrouw heeft er maar 1, da’s genoeg, voor haar.
Ik heb er 20+, en 30+ gehad in een doos, in de watchwinder, in de kast, in een doos.
Mijn hobby, ongeacht wat anderen ervan vinden. Geen praalzucht voor mij.
Passie dus.
Fijne kerst!
Eindeloos via de zichtbodem naar binnen blijven turen noem ik passie. Rolex noem ik in 95% van de gevallen praalzucht.
Erg goed punt! Ik maak(te) misschien de fout te denken dat de aanschaf van een erg duur horloge, een pure zucht naar het bezit is, dan wel een weloverwogen beslissing waarvoor weloverwogen verantwoording wordt afgelegd aan je eigen persoon/budget. En dat de trots daarmee komt.
Want als ‘een idoot’ geld uitgeven, kan in feite iedereen.
De kunst is wellicht weten wat je doet, en je er ook goed bij voelen.
Voornamelijk passie. Ik kan genieten van een stukje vakmanschap en dat hoeft niet altijd ‘oldskool’ mechanisch te zijn. Zelf vind ik een G-Shock (de uitgebreidere) of een Seiko Astron een knap staaltje techniek. Ze weten het toch maar in zo iets kleins te stoppen. Maar goed, mechanisch waardeer ik wel meer. Skeletons, zichtbodems… prachtig
Merkvast ben ik niet, al heb ik wel een zwak voor Seiko. Mijn eerste Seiko (Kinetic) is half januari 10 jaar in mijn bezit. behoudens het vervangen van de capacitor werkt ie nog uitstekend. Ben ik nog steeds erg blij mee en gaat ook voor geen goud weg.
Complimenten neem ik altijd in ontvangst, heb je commentaar ook goed. Zolang het mij maar kan bekoren.
Gewoon passie, niet merkvast wel voorkeur voor vintage’s
Dat jij het zo noemt betekent gelukkig niet dat het zo is.
Ik heb van alles. Ook een Rolex (5513). Puur vanwege merkimago heb ik inderdaad wel iets extra met dat horloge, maar óók vanwege het design, het feit dat ik op een gegeven moment de knoop doorhakte en er binnen anderhalve week een opsnorde en kocht en het gegeven dat het een labrador van een horloge is. Draag hem meestal week of twee onafgebroken, daarna weer wekenlang niet, dan rouleer ik ander spul. Niemand in mijn omgeving, privé of werk, merkt dat ik een Rolex draag in plaats van iets anders. Velen weten zelfs dat ik horlogeliefhebber ben. Nooit reacties. Ego-trip er soms zelf een beetje op, maar praalzucht zou ik het niet noemen.
Eindeloos door een zichtbodem turen is obsessive compulsive behaviour en bovendien in de auto of op de fiets gevaarlijk.
Altijd aandoenlijk, die mensen die tot die 5% denken te behoren
Fijn dat je me gelooft, nu voel ik me stukken beter Omdat je het gevoel van trots zijn op iets, blijkbaar niet snapt of althans alleen als het duurder is dan een dure auto, zal ik toch een poging wagen om het je uit te leggen.
- Het feit dat een Rolex in het niets valt bij een huis of een dure auto is natuurlijk een waarheid als een koe, maar ook een beetje een mallotige vergelijking aangezien de meeste mensen die zaken niet cash afrekenen. Ik heb er hard voor gewerkt en dan ben ik er wel degelijk trots dat ik me de luxe van een duur horloge kon permitteren, zonder dat het ten koste is gegaan van dingen die veel belangrijker zijn.
- Het trots zijn op iets past vaak in iets groter plaatje. Ik ben er nog trotser op dat ik als alleenstaande vader - die 4 dagen in de week de zorg voor zijn dochter heeft - zijn eenmanszaak overeind kan houden en ik haar alles kan geven wat ze nodig heeft (warmte, aandacht en al die zaken die voor een 12-jarige belangrijk zijn en ook geld kosten). Het feit dat ik het me kon veroorloven om binnen die setting ook nog eens een horloge te kopen wat ik mooi vind, is iets waar ik inderdaad trots op ben.
Dit vind ik wel een mooie omschrijving van de trots die ik ook voel. Praalzucht associeer ik meer met de behoefte om gezien te willen worden door anderen (en dan het liefst gezien worden als succesvol), maar dat heb ik totaal niet. Ik ben 1.70 meter. Mij zien ze sowieso wel over het hoofd, dat compenseert geen enkele Rolex
Hoop dat je het me niet kwalijk hebt genomen, maar denk nu wel dat ik het begrijp. (zie ook mijn reactie hierboven op de post van Oom Piet.)
Zit ook in heel andere situatie: samenwonend maar geen kinderen, geen immoleningen (meer), al 10j firmawagen, gsm, laptop en zelfs tablet van de zaak etc. Allemaal niet zo bijzonder maar heb buiten de hond uitlaten en eten geven niet zoveel verantwoordelijkheden te nemen. Ben daarom misschien ook niet gewoon om geld uit te geven.
dat dus , en met een beetje mazzel kun je die van 500 voor 650 verkopen en die van 1000 euro voor 800 vinden , dan is de stap al een stuk kleiner . En als je dat een paar jaar doet zit je zo op een klokje van 5000-7000 euro , of twee van 3000-3500 , en dan begint het circus weer opnieuw . Totdat je jezelf en je verzameling eens aankijkt en een vintage whatever (Rolex , Breitling, Heuer, Omega, Enicar) als dagelijks horloge hebt en een verzameling andere merken
de meeste mensen (zelfs hier zie ik) denken maar dat je in 1x duizenden of meer euro’s stukgooit op 1 of meerdere horloges, in werkelijkheid gaat daat (meestal) niet zo … maar wordt er geruild , verkocht , etc 2 voor 1 , 1 voor 2 , 2 voor 3 , 3 voor dan die ene dure etc etc
en praalzucht ? tis dat eigenlijk ?
Ik realiseer me dat mijn reactie ook wel wat ‘fel’ was. Mijn excuses. Komt denk ik ook omdat mijn trots juist deel uitmaakt van dat grotere perspectief. De Rolex was het eerste ding waarmee ik mezelf ‘beloonde’ na een zeer roerige tijd in mijn leven. Dat kon jij natuurlijk ook niet weten, so no offence taken.
Oh, don’t worry, idem hier. Het is vreemd eigenlijk, want ik heb het eigenlijk al zoveel keer gelezen, ook wat @ReneJK zegt, maar denk dat ik het nu pas echt begrijp. Voel me ook wat geruster nu, want soms vraag ik me af, ben ik nu abnormaal dat ik 5000 euro voor een horloge veel geld vind, maar zoiets groeit, dat is duidelijk.
Heel vaak E5000 zeggen…binnen no time gewend en valt het best mee
Wellicht handig om te definiëren wat men onder passie/praalzucht verstaat. Ik trap af:
Onder passie versta ik: De voldoening die men ervaart bij het bezitten, hanteren of bespreken van een product (of dienst) welke los staat van de financiële waarde en/of status van dit product (of dienst).
Onder praalzucht versta ik: De voldoening die men ervaart bij het bezitten, hanteren of bespreken van een product (of dienst) welke gebaseerd is op de financiële waarde en/of status van dit product (of dienst).
Passie toegepast: De voldoening die men ervaart bij het bezitten, hanteren of bespreken van een horloge (of horloges) welke los staat van de financiële waarde en/of status van dit horloge (of van deze horloges).
Praalzucht toegepast: De voldoening die men ervaart bij het bezitten, hanteren of bespreken van een horloge (of horloges) welke gebaseerd is op de financiële waarde en/of status van dit horloge (of van deze horloges).
In mijn geval is het 90% passie, van de Japanse en Indiaanse merken van enkele euro’s tot de Zwitserse en Japanse merken van enkele duizenden euro’s. De 10% praalzucht slaat op het feit dat mijn collectie bestaat uit relatief gewilde modellen, ergo een zekere status hebben.
Rest mij case …
Lijkt me “silver-wrap”
Tja, voor een 2e hands auto, voor een horloge is het een smak geld, laten we nou wel wezen.
Kijk en dat "gewild’ zijn stoot mij nou weer af, ik wil liever iets anders, iets aparts, niet mainstream, nèt geen praal zucht, misschien pronkzucht met het bijzondere, het onalledaagse?
Ja is moeilijk te beschrijven,
Passie betekend voor mij, dat ik enorm gefascineerd ben door techniek en vakmanschap.
Meeste van jullie weten intussen wel dat ik bij een diesel motoren fabriek werk, en daar een engineering rol vervul.
Ik kan hoofdzakelijk genieten van de techniek en het vakmanschap wat in zo’n kleinmechaniekje huist.
En hoe moeilijk het is om zo iets mechanisch te fabriceren met zo’n nauwkeurigheid en betrouwbaarheid. Die features bepalen hoofdzakelijk mijn horlogekeuzes. En ik geniet er dan ook elke keer van als ik ze opwind schoonmaak en op tijd zet.
Praalzucht is voor mij, als je graag te koop loopt met datgene wat je je hebt kunnen veroorloven, en naar de buitenwereld wil laten blijken dat je veel succesvoller bent dan dat men van je in eerst instantie altijd dacht.
Nee dat past niet bij mij, ik doe vaak men ICE watch om naar men werk of naar de juwelier (als ik naar een nieuwe klok zoek) reden? Simpel, ik wil geen beschadigingen oplopen op mijn stukken, veel geld? Alles is relatief, ik spaar liever een poos voor een topstuk dan hetzelfde uitgeven aan een kast vol goedkope.
En verder als ik op men boot zit… Heb ik vrijwel geen tijd voor overgins, trekt dat horloge helemaal geen aandacht meer, de kost van de schroef alleen is net zo veel als een “veel” te dure rolex.
Maar ook daarmee kan je veel meer praalzucht genereren dan welk horloge of dikke merc dan ook, lekker voor anker voor een overvol strandje etc. Maar nee dat past totaal niet bij mij/ ons gezin.
Bij mij is het de pure passie die voor mij de hobby zo aantrekkelijk maakt.
En elke hobby kost veel te veel geld, of je het nu op kleine of grote schaal doet.
En als ik dan wat om heb, liever onder het manchet.
Grtn Leen.
Ik moet gewoon een klik hebben met een horloge. Dat is een dan ook vanaf het eerste moment. Soort van liefde op de eerste blik.