OMFG… herkenbaar… een kist vol vulpennen.
Een paar kisten horloges, vrees ik…
3 likes
Nee iets meer, ben maar gestopt bij Lex toen ik op de duizend zat en toen zat ik nog maar op net 1 %. Vandaar dat hij bezig is de hele straat te kopen 
2 likes
Pffff je wordt dood gegooid met rolex omega en panarai. Dus ouwe meuk valt best mee.
Ik denk dat die van m’n collega dezelfde is als die van jou. Qua positie van het datum-venster, in relatie tot de index streepjes en dergelijke lijken deze identiek.
1 like
Dan is het dus niet de dames versie…
Zeg jongeman, wil jij een beetje op je woorden letten! Je spreekt hier wel tegen een bedaagde vijftig plus heer . Ome @drex werd al een beetje boos op je , en dat lijkt mij wel genoeg!
Jij olijk snaakje
5 likes
Nee, waarschijnlijk de ‘boys size’ dan; een soort mid-size.
1 like
Leuke certina!
Grappig. Had twee van deze Mariners liggen op m’n kraampje. Één verkocht op de beurs
2 likes
Ik ben altijd jaloers geweest op mensen met mooie handschriften en die vulpennen daarvoor gebruiken. Dat wil ik nog wel eens leren. Door twee keer emigratie en remigratie heeft mijn schoolcarrière weinig continuiteit gehad en kon ik niet fatsoenlijk aan elkaar schrijven maar ook blokletters niet meer. De ene school wilde zus en de ander zo.
4 likes
Herkenbaar, Bill. In het begin van mijn lagere school periode ben ik ook een paar keer van school en dus ook van schrijfonderwijs veranderd. Met als gevolg dat ik een handschrift had wat nauwelijks leesbaar was. Mijn vader had een prachtig regelmatig handschrift, hij schreef letterlijk of het gedrukt was.
Toen ik naar de middelbare school zou gaan heeft mijn vader twee dingen gedaan: hij gaf me een (mijn eerste) vulpen en hij gaf me een jaar lang schrijfles. Daarna ging het beter, Een echt egelmatig en goed leesbaar handschrift kreeg ik echter pas op veel latere leeftijd, toen het verzamelen van vulpennen een hobby werd en ik regelmatig weer schrijfoefeningen en calligrafie-oefeningen ging doen met de (deels antieke) vulpennen die ik verzamelde.
Verder weer on topic: de 5 vulpennen die ik deze keer van de Rikketik meenam (leuke bijvangst toch?) gaan uiteraard nog opgeknapt worden en zullen dan in elk gaval elk minstens nog een paar dagen worden gebruikt om te testen of ze ook echt goed functioneren. Dan worden er ook weer schrijfproefjes en kleine calligrafie oefeningetjes mee gedaan. Daarna gaan ze het ‘vulpenmuseum’ in (zie daarover elders op HF). Tenzij er een bij zit die echt uitzonderlijk goed schrijft, dan mag ie een poosje in het doosje met de wisselselectie van 10 pennen waar ik regelmatig mee schrijf.
8 likes
Als je ooit weer “bijvangst” hebt wil ik wel een poging wagen. Een beetje een stevig basis model?
3 likes
Ik ga eens voor je kijken of ik wat leuks heb liggen voor je Bill. Goede reden om dan weer eens af te spreken om elkaar weer eens op te zoeken. My place or your place, maar in dit geval kan jij misschien beter richting het vulpenmuseum komen? Ik hoor wel van je, een PB tje is zo gemaakt… 
3 likes
Er zijn vast meer mensen dan alleen ik die het erg jammer vinden dat de hobby in oude klokken (échte klokken) aan het verdwijnen is. Ik begrijp nooit zo goed dat de heersende gedachte hier lijkt te zijn dat horloges geweldig zijn en klokken niets. Ook klokken zijn bewonderenswaardige stukken techniek.
16 likes
Ik heb, naast m’n horloges, twee antieke klokken, die ik ook heel gaaf vind. Maar ik merk dat ik daar gewoon een heel andere band mee heb. Ze zijn allebei echt onderdeel van m’n huis en interieur. Aan allebei hangt een verhaal en ik zou ze zeker niet zomaar flipperen. Maar ja, ze staan natuurlijk op een vaste plek in m’n huis en ik draag ze dus niet, dagelijks, zoals mijn horloges. Die laatste zijn dag en (soms) nacht bij me en gaan overal mee naartoe. Ze maken, zeg maar, van alles mee en ze zijn bijna een soort verlengstuk van mij; een manier om me te uiten. Ik kan m’n horloge ook elke dag, of zelfs gedurende de dag, aanpassen aan hoe ik me op dat moment voel. Mijn klokken zijn meer een soort vaste waarden en zijn er gewoon altijd. Nou ja, zoiets, dus. 
7 likes
Ik heb niets tegen klokken en heb er zelfs de nodige.
Mijn bezwaar waren de kisten roestige troep, de bananendozen die er vroeger stonden. Het was wel heel veel, het was vaak niet heel fris.
Begrijp me goed, een mooie stand met klokken op de rikketik waardeer ik ook.
6 likes
Klopt. Komt ook - vaak - veel meer “craftmanship” bij kijken dan bij horloges, heb ik de indruk; als bij een horloge iets kapot is is het bijna altijd onderdelen zoeken/kopen/plaatsen, zelf maken is weinigen gegeven (of je moet een @stefanketelaars zijn). Een nieuwe balansas draaien is al een kunst die niet al te veel horlogemakers meer beheersen, laat staan tandwielen of ander klein grut. Bij klokken komt dat nog wel vaker voor - omdat de onderdelen lastig te vinden zijn, en de schaal groot genoeg is dat er geen honderdste-millimeterprecisie nodig is.
7 likes
